DSC09382
DSC09382

De Schans in Montfoort

Op 22 juni 2004 in Krimpenerwaard, Bib Gourmand.

Restaurant De Schans op 3 april. Maurits had zijn voorjaarskamp van de scouting en Ole wilde uit eten. 'Doe maar iets wat jij leuk vindt, mam; we hoeven echt niet naar de Chinees hoor..'. Dus werd het De Schans. Gewoon omdat ik er al een tijd nieuwsgierig naar ben. Het ligt er namelijk toch een beetje raar aan die weg tussen Oudewater en Montfoort. Een beetje eenzaam, een beetje klein en ik zie er eigenlijk nooit auto's staan. Geen enkele recensie ervan op Smulweb, bij Iens kennen ze het restaurant al helemaal niet (foei Iens !) en bij Lekker kennen ze het wel, sterker nog, daar staan positieve recensies. Toen ik de Gault Millau erbij pakte, hun commentaar las en zag dat ze 13 puntjes krijgen moest het zeker geprobeerd worden. Van Mijnheer Michelin krijgt De Schans twee bestekjes.
Een vriendelijke mevrouw vertelde me dat er nog wel een tafeltje was en dus stapten wij op zaterdagavond iets na 19.00 binnen, nadat wij de auto achter het restaurant geparkeerd hadden, waardoor mij meteen helder was waarom ik nooit een auto zag staan.
Onze jassen werden aangepakt in de ontvangsthal, waar ook de toiletten te vinden zijn en een vitrine met, ik neem aan wisselend, servies van een wel erg leuke winkel in Montfoort. U heeft gereserveerd neem ik aan ? Jazeker. Kiest u maar een tafeltje dan...en wij liepen de deur door, het restaurant in. Het eerste deel van dit kleine restaurant bestaat uit vier royale ronde tafels met tegenover het raam een soort bar, waar de hele avond overigens de bediening glazen of iets dergelijks aan het spoelen was. Als je doorloopt is er een vide met een zestal rechthoekige en vierkante tafeltjes en ergens links beneden zag ik uit mijn ooghoek ook nog wat tafels in een soort verlaagd gedeelte, maar daar was volgens mij niet gedekt. Enfin, wij kozen voor een ronde tafel, die keurig gedekt was met een beige kleed en daarop donkerrode lopers. Ole vond de stoelen wel prettig zitten, alhoewel ze voor ons volwassenen ietsjes te laag waren uiteindelijk. Tot zover een beetje over de inrichting.
Een aperitief wilden we wel. Ole wilde Rivella, maar dat hebben ze hier niet, dus dan maar een Cola Light. Van Pepsi hier. C. wilde een Korenwijn en ik wilde gewoon een glaasje witte wijn. Erbij een amuse,een toastje met eisalade. Briochedeeg in madeleinevorm met ertussen eiersalade met wat kruidjes. Best aardig.
De kaart lag opgerold en vastgestoken met een soort van papieren servetring al klaar op tafel. Een beetje onhandig, want het papier krult dus om vanwege het oprollen.
Vijf voorgerechten had men vandaag (7.50 - 13.50), vier hoofdgerechten (18.50 - 23.50) en twee nagerechten, allebei 10.00, te weten kaas uit de regio en dessert De Schans. Leuke gerechten stonden erbij. Ook kent men hier een midweekarrangement, wat op dinsdag, woensdag en donderdag te gebruiken is. Voor 40.00 euro krijg je dan een aperitief, een driegangendiner, twee glazen huiswijn en een kopje koffie. En het menu De Schans heeft men. Driegangen voor 33,--, vier voor 43,--, vijf voor 53,-- en 6 voor 63,--.
Wij kozen voor het viergangenmenu met als dessert de kaas en Ole bestelde á la carte. De bestelling werd opgenomen door de vriendelijke kok overigens, die Ole ook nog eens curry beloofde bij de frietjes, die hij er uit had onderhandeld bij zijn hoofdgerecht. Dit ondanks mijn bezwaren helaas. Uiteraard gaf C. aan niet tegen knolselder te kunnen en wij kwamen erachter dat in ieder geval in dit restaurant de meeste sauzen worden ingekookt met knolselder. Een leuk weetje !

De wijnkaart heb ik niet gezien, op aanraden van de kok besloten wij tot het wijnarrangement. IJswater kregen we ook, alledrie een glas.
Onze eerste wijn, een glaasje Kendall-Jackson, Vinters Reserve, Chardonnay, 2001 werd ingeschonken en die was goed. Brood kwam op tafel, met gezouten boter en ook dat was dus goed.
De voorgerechten arriveerden. Voor Ole, want die had trek in slakken, ravioli met slakken. Flink wat ravioli, mooi dun, dus huisgemaakt, gevuld met slakken en wat kruiden in een zeer fijne spinaziesaus. Het kon hem zeer bekoren en dat begreep ik direct toen ik een hapje mocht proeven. Gewoon een goed gerecht, wat ertoe leidde dat we ons hebben beziggehouden met de ravioli die de mannen binnenkort voor me zullen gaan maken als we tenminste het pasta-apparaat nog kunnen vinden in de kelder en welke vullingen er allemaal in zouden kunnen.
Ons voorgerecht, kabeljauwfilet, omwikkeld met gedroogde tomaat en bieslook, geserveerd met saffraanmayonaise en salade riche was naar mijn zin iets te koud, maar na even wachten beviel het me zeer. Het zag er ook prachtig uit. De smaakjes van de tomaat en de bieslook combineerde goed met de zachtgegaarde(?) kabeljauw en ook de saffraanmayonaise, die mooi diep van smaak was paste er goed bij. De salade was gewoontjes, maar zeker niet onsmakelijk. Ook C. kon dit gerecht bekoren, hij was zelfs enthousiaster dan ik.
Ole wilde niet proeven van het tussengerecht, neustongfilet gegratineerd met eendenlever, gepresenteerd op gestoofde zeekraal, waarbij een beurre blanc van zachte peper en kreeg daar spijt van toen hij op het laatst een stukje brood met de beurre blanc proefde. Een erg mooi gerecht was dit. Een flink stuk tongfilet met erop een mooi smeltende plak eendenlever, op die heerlijke zeekraal en de beurre blanc vond ik fantastisch ! Zo'n zacht sausje, want dat is een beurre blanc tenslotte met zoveel pit. Knap hoor ! Erbij een Sancerre, Neveu A.C. 2001, die me zeer beviel.
Na een keurige pauze werd de rode wijn, een Chianti Classico, Banfi, Riserva DOCG, 1999 ingeschonken, die trouwens erg lekker was. De wijn begeleidde ons hoofdgerecht, samenspel van lamsfilet en lamsloempia met zijn eigen jus, afgemaakt met balsamico azijn en erbij een canneloni van voorjaarsgroenten. Maar liefst vijf flinke plakken ontzettend mooi, smeltend zacht lamsfilet vonden wij op ons bord, met ernaast die lekkere jus. Erboven een dunne loempia van filodeeg gevuld met iets smeltends erin wat flink naar lam smaakte en een behoorlijk grote 'wrap' van pasta, gevuld met allerlei groentetjes. De groentetjes waren iets te gaar naar mijn zin, maar verder vond ik ook dit een bijzonder lekker gerecht. Wel aan de zware kant door en de canneloni en de loempia, maar goed, men kookt hier klassiek en dan zie je dat wel vaker.
Ole vond zijn hoofdgerecht, parelhoenborst, gevuld met morilles, met erbij frietjes en een bakje curry, beduidend minder lekker en nadat ik geproefd had begreep ik direct waarom. Vreemd smakeloos waren de plakken parelhoen, waarin flink wat morilles te vinden waren overigens. Bijzonder jammer. Het boutje kon hem dan wel weer bekoren, daar zat ook meer smaak aan. Gelukkig maakten de frieten veel goed.
Toen moest er flink gepauzeerd worden, want de buikjes raakten nogal vol.
Na een prettige pauze kwam voor Ole het dessert De Schans. Maar liefst zes nagerechtjes op een bord. Ik herinner me een vanille-ijsje, een crème brûlée met sinaasappel, een mousse met mango en framboos, een mokkataartje, een cilinder chocolademousse en mandarijnenparfait met een madeleine. Alle zes dus...Natuurlijk kon het lieve kind dat niet allemaal op, dus hij vroeg of hij zijn lievelingstoetje alleen mocht opeten. Vanille-ijs . Dat mocht en dus genoten C. en ik, na onze kazen, ook nog eens van het grootste deel van het dessert De Schans. Op de vraag van Ole of hij er geen dessertwijntje bij mocht, waar ik erg om moest grinniken, antwoorden wij negatief. Sporadisch krijgt hij thuis een drup dessertwijn namelijk, maar dat moet natuurlijk zeker geen gewoonte worden.
Onze kazen kwamen op een bordje. Allemaal kaas uit de regio, le petit doruvael (ik wist niet dat je doreval dus zo schreef, even de recensies van Bij Mette en Kasteel Montfoort aanpassen ), Papenkopper boeren (met fenegriek !), Komijnen, Jonge- en oude geit van boerderij Henriëtte. Prima kaasjes allemaal en flinke stukken overigens. Erbij voor C. nog een glas Chianti en ik had aangegeven liever een glaasje dessertwijn te willen, een rode het liefst. Groot was mijn verrassing toen ik een flinke bel Black Muscat, Elysium, Vintage 2001 kreeg. Bijzonder lekker ook nog eens !
We sloten af met espresso, waarbij gigantische room- en chocoladetruffels verschenen. Entje heb ik ervan geproefd, mijn buik was namelijk meer dan gevuld. Mij werd keurig het gevraagde papiertje met genoten gerechten en dranken overhandigd en na het betalen van 186.95 verlieten we dit gastvrije restaurant.

Samenvattend: een zeer aardig restaurant waar behoorlijk klassiek wordt gekookt. In het rijtje De Burgemeester, Bij Mette, Kasteel Montfoort, Joia komt De Schans wat mij betreft op een gedeelde tweede plaats.

 

 

1 gedachtes over "De Schans in Montfoort"

Marrie

Wederom met vrienden een geweldige culinair hoogstandje gehad. Het was weer af...aandacht verfijning ..gezelligheid ten top. Je ervaart dat je een gast bent die voor jou alles uit de kast haalt .om het naar je zin te maken. Ode aan Ries en Lilian en hun voortreffelijk personeel. Chapeau.
18 augustus , 2019 om 14:36 pm

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl