Fitou in Loosdrecht

Bij Mette is n van onze favorietjes en ons kwam ter ore dat die schattige sommelier, een nazaat van de Fitouri's van Tante Koosje bij zijn pa was gaan werken in het nieuwe restaurant Fitou. De website ziet er veelbelovend uit, dus we togen weer eens richting Plassen, alhoewel het publiek daar nu niet direct onze voorkeur heeft. Redelijk makkelijk te vinden dit restaurant, de inrit ligt wel vrij onopvallend langs de doorgaande weg. De entree is wat donker en je loopt direct tegen de keuken aan, als je tenminste doorstapt zoals wij deden. Rechts wat nissen waar je kunt aperitieven of digestieven en links een kleine bar waar de drankjes staan. Mooie roze boeketten ook. De ontvangst was allervriendelijkst, niet onprettig toch als je iemand al kent. We werden richting terras genood, waar de parasols nog even omhoog moesten en vonden het wel tijd voor een glaasje champagne. Taittinger hier, niet onaardig.
Het terras is charmant. Olijfboompjes, zwarte parasols, zwarte stoelen, linnen lopers en erg mooi bestek. Dat bestek is dan weer een overblijfsel van dat Tante Koosje-restaurant, zo kreeg ik te horen op mijn vraag. In ieder geval bestek wat ik wel zou willen hebben.. Uitzicht op de Plas en we hebben ons later nog vermaakt met de aanleg van een bootje met het bekende foute publiek.

De kaart werd ons overhandigd, met het wijnboek en een uitleg over het lunchmenu.
Het voorgerecht van het lunchmenu, tonijn, wilden we niet, dus we besloten á la carte gaan, niet nadat we gecheckt hadden of er ook kaas was. Wat er is.
Na een prettige pauze werd naar onze wijnkeuze gevraagd. Nu ben ik even kwijt waar we voor opteerden, maar na overleg met de sommelier (ja, die wijn ken je al, maar ik weet zeker dat je deze La Croix Belle no. 7, Cotes de Thongues ook erg lekker zult vinden. Nu weet hij inmiddels wel wat ik lekker vind en ik weet dan weer wat Marja bevalt, dus we besloten tot deze wijn, die uit maar liefst 7 druivensoorten schijnt te bestaan. En ik moet zeggen: erg lekker, bijzonder lekker zelfs. Hij deed me zelfs denken aan een Condrieu, maar kost slechts minder dan de helft...
Een prettige begeleiding ook voor het voorgerecht, Fines de Claires uit Marennes met het klassieke garnituur. Prima oesters inderdaad, want we hadden uiteraard gecheckt of ze niet melkerig zouden zijn. Maar erg lekker ! Opgediend in een mooi diep glazen bord, keurig op crushed ijs. Ook de vinaigrette kon me bekoren (bij éé

n oester geproefd), maar ik denk dat die voor velen te zuur zal zijn.

Het tussengerecht, soep van kropsla met gepocheerd ei en crouton met aioli, vond ik ook al erg lekker, alhoewel Marja geloof ik de structuur te dik vond en nogal aan zat te hikken tegen het grote ei. Maar ik vond de soep dus prima, een mooie slasmaak, een perfect gepocheerd ei en een leuke crouton erop met een mooie dikke streep aioli.
Inmiddels pakten de wolken zich samen en werd het koeler en koeler. Geen probleem, we gingen gewoon naar binnen en namen plaats in de serre, vlak bij de openslaande deuren naar het terras. Waarmee we direct de inrichting aan een nader onderzoek konden onderwerpen...Ik wist meteen waarom de roze boeketten me waren opgevallen: veel bruin en auberginetinten hier. Zacht gestoffeerde stoelen en ook Chesterfieldmodel banken (of die nu zo lekker zitten tijdens het eten vraag ik me af) rondom keurig gedekte tafels. Wel een beetje vol lijkt me als elke tafel bezet is. Maar goed, daar hadden we nu geen last van, slechts drie andere tafels waren bezet, de overige gasten bleven gewoon op het terras en schoven tijdens het regenbuitje onder de parasols.
Ons hoofdgerecht, het hoofdgerecht uit het lunchmenu, kwam en het beviel ons. Zachtgegaarde kalfsentrecote met een jus van morilles. Drie mooie zachte stukken kalfsvlees in een uitstekende jus, waarin de paddestoelen goed te proeven waren. Erbij een quenelle van aardappelpuree, wat niet al te warm was en erin nog een chip van aardappel, die licht taai was. Volgens Marja van de vorige dag...
Maar toch een goed gerecht.

Bij de kaas, geen wagen hier, maar een bordje, werd ons een Syrah, 6eme Sense, Gerard Detrand aangeraden en die beviel ons goed. De kaas bestond uit vier stukjes: Brie de Meaux, Roquefort, een te jonge geit en Old Amsterdam. Gewoon goede kaas. Erbij noten-rozijnenbrood, maar daar weet Marja meer van. En een dikke streep appelstroop.

Uitbuiken deden we langdurig bij nog een glaasje Syrah en wat espresso met snoepjes en tevreden verlieten we Fitou. Ik vind het helemaal niet vervelend hier begin september weer te zijn.

Aanvulling: het bezoek in september was een teleurstelling. De maaltijd was op zich in orde, maar de toeslag die werd gerekend bij een wijziging van een hoofdgerecht van het lunchmenu was buitenproportioneel hoog. Het ongeinteresseerde personeel bood ons, toen we er een opmerking over maakten bij het bekijken van de rekening, een fles wijn aan. Gezien de ligging van het restaurant waren we allevier met de auto, dus de wijn konden we niet accepteren. Tja, dan niet....Kortom: Fitou ziet ons niet meer.

Update: Fitou is niet meer...