Mugolone in Siena Italië

Na ons enkele dagen te hebben teruggetrokken op onze eigen berg in Buti kregen we behoefte aan wat cultuur. Redelijk vroeg reden we via Volterra het Toscane van de ansichtkaarten binnen. Glooiende heuvels (behoorlijk dor al trouwens), cipressen en af en toe een huis. Opvallend weinig gelegenheden om even een kopje espresso te nuttigen en nog veel minder ristorante ook. Het lijkt zich hier te concentreren in de plaatsjes. San Gimignano was afgeladen met (bus)toeristen, dus we skipten onze behoefte aan cafeïne en reden door richting Siena. We vonden tenslotte dat de kinderen toch wel even Siena gezien moesten hebben. Gezien de prettige puberleeftijden vonden zij dat minder nodig, maar ze liepen toch vol enthousiasme de basiliek binnen. De klim richting het plein en de dom volbrachten ze ook nog, alhoewel ze erg mopperden op alle andere drie miljoen mensen die het ook wilden zien. Nu betekenen dergelijke humeurtjes over het algemeen dat ze trek krijgen. Ikzelf had ook wel trek, dus we moesten een restaurantje vinden. Het was bloedheet, dus we gingen zeker niet buiten eten. Op onze wandeling had ik een aardig restaurant gespot, wat me wel wat leek. Nu is mijn richtinggevoel buitengewoon slecht ontwikkeld, dus ik vertelde echtgenoot nogal onduidelijk wat ik waar zo ongeveer gezien had en vrij rap stonden we voor de deur. Ook hem kwam de kaart aantrekkelijk voor. (het was ergens in onze tweede week en we wisten het nu wel zo'n beetje met de frito misto en scalopine en aanverwante bekendheden).
De entree was een verrassing. Veel kristal, uitnodigende fauteuils, linnen op de tafel, zilveren bestek en keurig geklede mannelijke bediening. Een vriendelijke lichtgele eetruimte, prettig op temperatuur en ronde tafels. Hè hè, eindelijk....

Cola, Fanta en Prosecco. En ja, water ook natuurlijk. Naturale. Brood erbij (flauw brood volgens de mannen, maar dat vonden ze overal op eentje na), olijfolie en een amuse. Een stukje tonijn in een lichte tempura met wat rucola en wat kikkererwtpasta. Lekker.
De kaarten bekeken we en we waren er vrij snel uit. De wijnkaart is hier prettig uitgebreid. De witte wijn die we wilden (een vrij kostbare Vernacchia) was er niet meer, de suggestie van de sommelier vonden we echt te duur, dus we verzanden in een Pinot Grigio, die niet meer dan aangenaam was.

De voorgerechten kwamen. Maurits ging op safe met meloen met ham en was zeer tevreden. Nu moet ik ook zeggen dat zijn ham super was. Ole en echtgenoot hadden allebei een andere versie van diverse antipasti di Toscane en Fantasia, wat resulteerde in erg lekkere bruschetta, vleeswaren en wat warme hapjes. En natuurlijk olijfjes. Ook zij waren tevreden. Ik moest natuurlijk iets met porcini proeven, want de sagra (feesten) in de dorpjes waren al aan het losbarsten. Grappig hoor, hoe de Italianen alles laten vallen als ze maar denken dat ze een paddestoel zien. Porcini con parmigiano dus. En zoals altijd in Italië krijg je dan ook precies wat ze zeggen: paddestoelen met kaas. Een flink schaaltje met rauwe plakken paddestoel en flink veel flinters parmezaanse kaas. Lekker wel, maar na de nodige happen wist ik het wel.
Op naar de hoofdgerechten dus.
Maurits ontdekte de filetto di Manzo waar ik zo enthousiast over was in Castelnuovo en was ook hier zeer tevreden. Niet in plakken, maar een flink stuk ossenhaas, zonder saus. Precies zoals hij het graag eet. Erbij frieten, prima in orde dus. Ole volgde wederom zijn vader en samen smikkelden ze van een konijntje, keurig in stukken. Met een wijnsausje erbij en voor Ole ook frieten en voor echtgenoot wat fagoli (bonen) erbij.
Ikzelf wilde hier weleens de ossobucco proeven, daar had ik zomaar opeens trek in en was prettig verrast. Uitstekend vlees, prima groenten erbij en een heerlijk pittig sausje/kookvochtje. Nu eet ik graag wat pasta bij ossobucco en dat was hier gelukkig geen enkel probleem. Naar volle tevredenheid dus.

Omdat het allemaal zo lekker was hier vonden de jongens dat we ook nog maar een dessert moesten nemen en daar waren we het eigenlijk wel mee eens.
De jongens wilden wel weer panna cotta. Dit keer niet met bosvruchten, maar met chocolade, echtgenoot had trek in sorbet en ik had trek in chocolade. De panna cotta beviel goed, zo ook de bolletjes sortbetijs en ik vond een flink stuk chocoladetaart op mijn bord met erbij een spiegel van chocoladesaus, dus aan de behoefte was voldaan.

Nog twee uitstekende espresso en zeer tevreden vervolgden we onze tocht in Siena. Een aanrader dit restaurant.