DSC09382
DSC09382

Oud Sluis in Sluis (verslag eerste bezoek/2003)

Op 13 januari 2006 in drie sterren, Zeeland.

Toen de datum bekend was van de week van het scoutingkamp van de jongetjes, bedachten we ons dat we tenminste eenmaal prettig wilden gaan lunchen. Onze keus werd Oud Sluis. Constant wees Parkheuvel af, ik had daar wel weer eens heengewild, om nu een hele echte vergelijking te maken, maar het trekt hem gewoon niet. Hij wilde verwend worden. Ik opperde Oud Sluis, een aantal recensenten op Smulweb zijn hier nogal enthousiast over en het kookboek van Sergio Herman vind ik op zijn minst interessant. Gereserveerd dus om 13.00 uur.
Nu was onze zaterdag nogal gevuld. Eerst de rit naar het scoutinghol om daar meerijdende knapen op te pikken, toen naar Apeldoorn, alwaar de blokhut waar zij deze week verblijven, gevestigd is. Toen de hele kermis van het inrichten van de slaapzaal en de laatste nuttige, vooral moederlijke wenken en toen richting Delft, waar ons een heel genoeglijk feestje te wachten stond, wat eindigde in de late uurtjes. Niet slim, want ik keek even op de navigatiebegeleiding hoelang wij er over zouden doen naar Sluis en ja. Wat bleek, wij zouden om 10.30 moeten vertrekken om rondom 13.00 in Sluis te zijn.
Dat deden we dus. En kwamen iets voor 13.00 aan in het vast alleraardigste dorpje, wat nu vergeven was van de vakantiegangers. Er was namelijk braderie en een paardenmarkt. Die beestenmarkt was op het pleintje waar het restaurant (ja, aan de Beestenmarkt) gevestigd is, wat in ieder geval tot gevolg had dat vanwege de mestlucht alle ramen en deuren van het restaurant hermetisch gesloten waren. Dat was al wat raar bij het zoeken naar de ingang, eigenlijk zag het restaurant er gewoon gesloten uit. Maar dat was niet zo. Wij openden de deur naast de kaart die buiten staat op een sokkel en kwamen terecht in een erg klein halletje met een glazen deur. Geen idee hoe die deur open moest..Ik duwde maar ergens en ja hoor, hij ging open. De ontvangstruimte, ook meer een halletje, ontdekten wij op deze manier. Ook klein. De ontvangst was verder vriendelijk en wij werden aan tafel genood. Een prettige ronde tafel met vrij zware Loyd Loom-achtige stoelen. Ik noem die stoelen even, omdat het hier een beperkte ruimte betreft en ik de stoelen dus te groot vind voor een dergelijke ruimte. Wel hadden we uitzicht op de uitsparing in de muur, die je de verrichtingen in de keuken laat zien. Het levert overigens vooral oogcontact op met de keukenbrigade, veel meer niet. Ook wat kleinig eigenlijk deze uitsparing.
Omdat alles zo afgesloten was vond ik het al vrij direct benauwd en warm in het restaurant. Jammer.
Een aperitief wilden wij wel graag ja. Een glaasje champagne, Moët en Chandon werd ons ingeschonken. Die was goed. Op tafel stond een schaaltje met in grove gesneden plakken brood, wat ongezouten boter en een potje met zeezout en een potje met verse peper. De kaart werd ons overhandigd. Die is overzichtelijk. Links de voorgerechten, rechts de hoofdgerechten, in het midden de menu's.. Uiteraard het Alliancemenu en het Menu Père et Fils. Daarvoor kwamen we. De kaart is leuk, veel vis natuurlijk, maar ook daarvoor kwamen we.
We wilden dus het menu Père et Fils en wilden daar zelf de wijn bij kiezen. Het wijnarragement kost hier 40 euro, dus met flessen en flesjes wijn zouden we ook een heel eind kunnen komen. We kozen een l'Ultima Spiaggia, Viognier, Umbrie uit 2000 en een Prieuré de Saint Jean de Belior, Langeduoc Roussillon, 1995. En we wilden wat plat water. Hier halve flesjes Vittel, waarvan we gedurende de maaltijd twee exemplaren gedronken hebben. Waarom geen literfles ? Of ijswater ?
Sergio Herman was er deze middag overigens niet.
De amuses werden ons gebracht. Het meisje had wat moeite met het neerzetten van het rechthoekige smalle bord, waarop 4 glaasjes prijken. Kwestie van oefenen lijkt me zo, of gewoon wat ruimer dekken ?
Achtereenvolgens van links naar rechts stonden er een glaasje met een ijsje van soja, een crostini met paling en een bavarois van gazpacho, een gelei van tomaat met een soepje van meloen en mosseltjes met een jus van curry.
Het ijsje van soja was wel leuk, maar miste volgens ons een smaakaccentje (een tipje truffel of zoiets), de crostini was erg lekker, twee happen met heel verschillende smaaksensaties, erg leuk !, de gelei van tomaat viel wat weg door de nogal pregnante smaak van het meloensoepje en de garnaaltjes die onderin lagen deden al helemaal niet meer mee, de mosseltjes waren goed, maar de kok was wat uitgeschoten met de koriander, zoals bekend een nogal overheersend kruid, wat gewoon jammer was.
Toen werd het tijd het interieur eens wat nader te bestuderen. Ik heb al verteld dat ik het hier aan de krappe kant vind, twee tafels waren onbezet in deze ruimte (er is links van het ontvangsthalletje nog een ruimte) en ik vond het aan de volle kant. Veel lichte tinten dus. Op de vloer geverfde wit/eiken vloerdelen, wat essen-aandoend hout op een pilaar in het midden, de open haard natuurlijk, wat kunststof zwarte schappen langs de wanden met niets erin (ja drie keien) en de lange wand met de uitsparing met zicht op de keuken, ook van dat essen-aandoend hout. In een vakverdeling. Saai ! Ik miste sowieso in het restaurant een warme toets, of heet dat een vrouwenhand ? Ik weet het niet, maar saai vonden we het wel. Zelfs de toiletten, zo bleek een stuk later tijdens de lunch, zijn ongezellig. Wel echte handdoekjes gelukkig, maar een zeer ongelukkige pot waar je de gebruikte handdoekjes klaarblijkelijk in moet stoppen na gebruik. Veel dames lieten ze dus maar liggen op de rand van de wasbak.

De wijn werd ons ingeschonken, die was erg prettig. Een leuke druif toch gewoon die Viognier, lijkt wat op chardonnay, maar zonder die zoetige afdronk.
Het eerste gerecht werd geserveerd. Een tartaar van langoustines, artisjok en truffel, artisjokmousseline en tuinkruiden.
Zag er mooi uit. De tartaar van de langoustines, twee rondjes, lag op een langwerpig bord, met in het midden een rolletje (een canneloni) groente, geheel gevuld met verse tuinkruiden, eromheen wat tipjes balsamico en een streep artisjokkenmousseline. Een mooi gerecht, die canneloni hoeft wat mij betreft niet echt, maar het stond wel heel fris.
En nu gebeurde er iets raars. Uit de keuken kwamen opnieuw glaasjes met amuses, dit keer een tonijnsaté. Alleen die kregen wij niet. Twee tafels kregen die wel, de andere tafels niet. Dat verbaasde ons zeer..
Na een vrij lange pauze kwam ons tweede gerecht. Crème van jonge erwtjes met tuinboontjes en munt, Zeeuwse kreeft en tomatenbouillon met Szechuanpeper.
En hiervan werd ik weer blij (ik was wat minder blij, maar dat lazen jullie al) en ook Constant zag ik opveren. Dit bedoelen we nu als we verwend willen worden.
Twee mooie stukken kreeft op een bedje van die crème van erwtjes met tuinboontjes en eronder wat gehakte tomaat met leuke kruidjes en er aan tafel bijgeschonken een mooie krachtige tomatenbouillon. Toch even een opmerking in de marge: van de 6 personeelsleden waren er volgens mij tenminste 3 stagiaire. Nu geeft dat niet, maar enige oefening achter de schermen met dekken van het bestek, inschenken van bouillons of sausjes, vernieuwen van asbakken, lijkt mij gewenst? De rol van de maître was me ook wat onduidelijk. Dat betekent dat ik hem nauwelijks gezien heb. Wel viel ons de wat smoezelige kleding van de bediening op, ook dat lijkt me nu echt niet nodig.(of ben ik nu veel te kritisch ?).
De smaak van dit tweede gerecht was geweldig mooi. De smaken apart kwamen mooi uit de verf, maar ook samen smaakte het werkelijk uitstekend ! En dat was fijn.
Ons derde gerecht, Gegrilde zeetongfilet met tempura van Oosterscheldepaling en komkommersalade, wasabicrème en jus van Thaise limoen maakte ons weer helemaal gelukkig. Gewoon perfect ! De tong prima in orde, de tempura van paling smeltend zacht, een werkelijk prachtig deegje was het, ook komkommersalade, zoals bekend een favorietje van me, kon me zeer bekoren, Constant werd enthousiast door de wasabicrème (die was hem bij Vermeer op het mergpijpje niet zo opgevallen blijkbaar) en de jus van de Thaise limoen bond het gerecht op een hele mooie manier tot een geheel. Complimenten !

En toen werd het tijd voor het hoofdgerecht en voor de rode wijn. Ook die beviel, een mooie stevige, volfruitige Languedoc. En na enige tijd kwam het hoofdgerecht. Lamsvlees met kruidenkorst, ravioli van de schouder en crème van aubergine en girolles, lamsjus met basilicum. En dat is dan weer erg knap van dit restaurant. Vaak valt het vleesgerecht gewoon wat tegen na alle indrukken op basis van de visgerechten. Hier niet. Een mooi, krachtig gerecht, de lamsjus was verbazingwekkend vol en sterk, de girolles perfect gebakken, erbij nog wat gekonfijte knoflookteentjes, heerlijk hoor. De crème van aubergine was ook al goed en last but zeker not least, de ravioli gevuld met vlees van de schouder was prachtig ! Perfecte pasta en een uitstekende vulling. Erg knap gedaan. De lamskoteletjes waren smeltend, mooi rosé en de kruidenkorst was zacht en romig. Genieten !

We kozen allebei niet voor de drie kleine dessertjes (wel vroeg ik wat dat zou inhouden: een ijsje van gin tonic in ieder geval, iets van gebak met aardbeitjes en framboosjes en een soepje van meloen) maar voor de kaas. Geen wagen hier, of is dat alleen tijdens de lunch niet zo ? Wat dan weer jammer is. Wel een mooi opgemaakt (lelijk glazen) bord met 5 stukjes kaas, erbij wat streepjes appelstroop, een toef honing en wat balsamico, ertussen een drietal krokantjes, eentje hartig, eentje met kaas en eentje zoetig. Ik weet de kazen niet meer precies, in ieder geval was het een mooi bordje in opbouw van smaken, maar heel verrassend was het niet. Gewoon goed.

En toen wilde we koffie. Espresso, want ons espresso-apparaat is in de revisie. En leuk, die werden gebracht in mij zeer bekende kopjes. Die van De Bokkedoorns om zomaar te zeggen. Van Palombini dus. Ook Oud Sluis is hierop overgestapt, zo begrepen we. En terecht, uitstekende espresso ! Erbij een mooi plateautje met allerheerlijkste friandises, prettig om uit te buiken dus. En nog een espresso natuurlijk, op een been kun je niet lopen.
Toen nog even de rekening en wij wandelden het restaurant uit. Zonder begeleiding.

In 2006 staan nog twee bezoeken gepland aan Oud Sluis, recensies volgen.

 

Update: iedereen weet dat Oud Sluis gesloten is en welke activiteiten Sergio Herman ontplooid heeft en gaat ontplooien.

2 gedachtes over "Oud Sluis in Sluis (verslag eerste bezoek/2003)"

John Harris

Duif, ganzenlever, kreeft; wat een mensen !
29 augustus , 2005 om 23:36 pm

Jan

Jammer alleen dat de ganzen die al die lever hebben moeten produceren een vreselijk leven achter de rug hadden!
9 december , 2009 om 16:16 pm

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl