De Arendshoeve in Bergambacht

gemaakt op 04-NOV-01

Hotel De Arendshoeve met (vroeger) restaurant Puccini is in andere handen overgegaan, een jaar of wat geleden. De aanpak is zeer veranderd. In vroeger tijden was Puccini Italiaans georienteerd, maar dat was niet vol te houden en toen werd het een mengelmoesje Frans/Italiaans/Internationaal. Op hetzelfde terrein overigens zit ook het restaurant Onder de Molen, vroeger zelfstandig, nu verder door het leven gaand als brasserie van De Arendshoeve. Ik heb hier regelmatig heel aardig gegeten, ze hebben hier specialiteiten uit de Krimpenerwaard, bijvoorbeeld paling. ...
De ambiance van Onder de Molen is ook prettig, wat klein, wat intiem, een prettig openhaard-vuur, prettige stoelen.

Maar deze recensie gaat over De Arendshoeve.

De entree is groots, het is dan ook een hotelentree, naar mijn smaak zou dat wat minder mogen voor wat betreft het restaurantgebeuren, maar zo is de opzet nu eenmaal. Er zijn her en der nisjes waar je je aperitief kunt drinken en in de zeer ruime hal/lounge staan diverse redelijk comfortabele zitjes (ik vind ze te laag, het is nauwelijks mogelijk om er elegant uit op te staan...) waar je desgewenst je aperitiefje kunt nuttigen.
Afgelopen vrijdagmiddag (2 november 2001) ben ik hier met een vriendin wezen lunchen. De kinderen waren onder dak en wij hadden alle tijd.
Ik had al enige weken geleden gereserveerd en rondom 11.00 uur ging de telefoon, de gerant belde op om te melden dat hij een gezelschap tijdens het lunchuur had, wat langzaam aan het uitdijen was van 32 personen naar rondom de 60 personen, of dat een bezwaar was; desgewenst zouden we kunnen uitwijken naar Onder de Molen.
Ik besloot dat we dat ter plekke wel zouden beslissen.

Aldus geschiedde. We namen ons aperitiefje in de lounge en besloten toch maar in De Arendshoeve te lunchen, het was al enige tijd geleden voor ons allebei dat we er geweest waren en eigenlijk hadden we geen zin in Onder de Molen. Het aperitiefje bestond overigens uit een droge sherry (mijn vriendin) en ik had een glas witte huiswijn (leuk detail: een witte Chateau Tour de Mirambeau, gewoon goed). Hierbij wat knabbels, niet heel bijzonder. We zaten tegenover de erg mooie wijnkelder, werkelijk om jaloers op te worden, wat een ruimte !

We konden aan tafel en kwamen in de eetruimte, die vroeger, in de Puccinitijd, werkelijk stijf stond van de draperieën, maar nu vrijwel kaal was. De gerant vertelde dat er een verbouwing gaande was en dat de inrichting over enkele maanden klaar zou zijn. Ik moet zeggen dat de ruimte die als het ware in twee 6-hoeken is verdeeld, prettig is, zelfs zo kaal, ik hou daar wel van. Enig nadeel vind ik wel dat een aantal tafels aan een soort tussenmuurtje staan, waaraan banken geplaatst zijn en die banken zijn te zacht, dus ik vond het onprettig zitten. Mijn vriendin is op enkele punten nog krakkemikkeriger dan ik, dus die mocht de stoel....

De amuse, wat een verrassing zeg, ik kan er nu nog van nagenieten: een briochebroodje met een tonijndressing, kalfsvlees en een kwarteleitje, met daarbij een ansjovisstengel. Werkelijk heel bijzonder, we hebben van alle onderdelen apart genoten, de amuse was iets te groot om in zijn geheel weg te werken .
We dronken hierbij overigens een Chateau de Rully 1998, Antonin Rodet, uitstekend (109,85 of zo).

Voorgerecht:
Mijn vriendin had de truffelrisotto met gefrituurd kwarteleitje, parmezaanse kaas en truffelvinaigrette en ze viel werkelijk even stil van bewondering. Alhoewel we het er later over eens waren dat Brancatelli in Rotterdam met zijn truffelrisotto toch een heel eind mee kan komen...

Ik had de terrine van eendenlever met in Armagnac gemarineerde pruimen en toast van boerenroggebrood (suppl. 7,60). Ik licht zo de prijzen van de menu's hieronder wel toe. Aangetekend is overigens dat ik de pest heb aan supplementen, pas dan de menuprijs maar aan.
De eendenlever was uitstekend, met de pruimen een uitstekende combinatie, maar de toast vond ik te dun en derhalve te hard.
De geserveerde broodjes overigens, dat vergeet ik bijna, waren knappend vers en er stond keurig een schaaltje met gezouten en met ongezouten roomboter, gewoon zoals het hoort.

Inmiddels waren de 64 verwachte lunchgasten van een of ander seminar gearriveerd en maakten kort maar hevig wat lawaai, maar dat viel even later weer weg, blijkbaar een uitstekende akoestiek. Het waren er, zoals ons verteld werd, uiteindelijk toch maar 34 geworden, dus het viel allemaal zeer mee.

Al kabbelend gingen wij richting hoofdgerecht, mijn vriendin ging genieten van een gebraden roodpootpatrijs met morillesaus en groene kool met stukjes katenspek en gebakken ganzenlever (suppl. 19,85), hierbij dronk zij alvast een glaasje van de Chateau Lassegue, St. Emilion Grand Cru 1996 (120,--). Ze was erg gecharmeerd van de gebakken ganzenlever, die was ook prachtig van smaak en van structuur werkelijk perfect. Jammer was alleen dat de smaak van de roodpootpatrijs (toch een opgewaardeerde kip als ik zo vrij mag zijn en ik bedoel dan die mooie Franse Bressekippen en niet die waterige kippen die her en der in Nederland verkocht worden) wat wegviel na dit geweld. Wel was hij perfect mals gebleven. De groene kool met stukjes katenspek viel ook wat tegen, dat had pregnanter van smaak kunnen zijn. Jullie snappen dat ik van alles heb meegeproefd !

Ikzelf had gekozen voor de gegrilde grietfilet met kruidenrisotto, gebakken spinazie en een schuimige kreeftensaus (toeslag 12,55).
Om stil van te worden, alles was werkelijk perfect, ik heb nog nooit een zo perfect gerecht geproefd, de griet was uitstekend gekruid, de spinazie was om van te jubelen, de risotto was super en de kreeftensaus was om in te baden. Ja ik weet, het klinkt overdreven, maar ik heb het werkelijk zo beleefd. Werkelijk bijzonder lekker.

Hierna kwam vrij snel de kaaswagen, maar dat was, zoals bleek om de kaas goed op temperatuur te laten komen. De keuze op de kaaswagen was leuk, een aantal Nederlandse kazen, maar voornamelijk Franse, waarbij er ook nog een aantal zaten die ik niet kende, dus ik was dik tevreden.
Toen de kaasbordjes gesneden waren en ik ook alvast een glaasje rode wijn nam kwam er, zoals ik maar zal zeggen, een tweede tussengerechtje of een uitgebreide amuse. In ieder geval het was een tosti met roquefort, zoals ons verteld werd, maar...het was van briochedeeg, dus boterzacht, ingesmeerd met truffeltapenade en de roquefort was net gesmolten, wederom heerlijk !

Hierna dus het kaasbordje (assortiment van de kaaswagen met notenbrood (suppl. 7,60) en daarbij die heerlijke wijn en toen wilden we geen dessert meer.

We kwamen hierdoor uit op een driegangenmenu a 76,--. Een viergangenmenu kost 97,--. Helemaal niet kostbaar, vond ik.

We hebben nog van een aantal espresso's genoten met daarbij wat friandises en de totale rekening kwam op 457,--.

Samenvattend: ik vond het een verrassing. Ik ben van vroeger tijden gewend hier redelijk verwend te worden, maar dit was genieten en omdat we een aantal gesprekjes met de gerant hadden, die grootse plannen heeft, heb ik er ook vertrouwen in, zeker met de huidige kok !
Qua prijs moet ik zeggen dat ik de menu's dus niet duur vind, maar de totaalprijs van deze lunch kwam toch iets duurder uit dan ik op basis van de menuprijs had gedacht (bij aanvang van de maaltijd). Niet dat ik dat vreselijk vind, het gebodene was van uitstekende kwaliteit.

Email: arendhoeve.info@worldonline.nl
website: http://www.arendshoeve.nl

 

Toevoeging: Het restaurant sluit voor particulieren. Alleen nog mogelijk voor feesten en partijen en gezelschappen, helaas. Onder de Molen blijft wel open....

 

Update: Inmiddels heeft De Arendshoeve een brasserie, waar ik een keer heb gegeten (zie recensie). Onder de Molen is inmiddels pannenkoekenrestaurant.