La puce a l'oreille in Figeac

gemaakt op 16-SEP-02

Figeac ligt in het uiterste (zuid-)oosten van een van onze favoriete Franse departementen, le Lot. Ik zal jullie niet lastigvallen met een beschrijving van al het cultuur- en natuurschoon van dit departement, dat hoort inderdaad thuis op reisweb.

Figeac echter vind ik een vriendelijke, leuke plaats en ik wil er dan ook iets over vertellen, ook omdat het een prettig ligt ten opzichte van de departementen Cantal en Aveyron, ook prettige departementen.
Het is een redelijke plaats, een groot dorp eigenlijk met een mooi middeleeuws centrum. Le vieux Figeac krijgt van de Michelin dan ook twee sterretjes. Behalve een lief kapelletje en het musée Champollion is er ook nog de uiterst fotogenieke Place aux Ecritures (zwart marmer, uitgehouwen lettertjes, in bepaald licht bijzonder mooi).
Omdat onze gite niet ver van Figeac af lag kwamen wij er regelmatig. We slenterden dan door de oude straatjes, bezochten terrasjes en aten er ook.
Weinig restaurants hebben ze er. Om precies te zijn 7, die we allemaal bezocht hebben, handig tenslotte als je binnen een kwartiertje weer 'thuis' bent.
Noemenswaardig hier zijn le Dinée du Viguier, het mooiste restaurant van Figeac. Het zit in een prachtig gebouw met mooie middeleeuwse resten, heeft een heel prettig terras en een niet onaardige keuken, maar het is nogal prijzig voor het gebodene. Verder la Cuisine du Marché, een heel modern restaurant met een keuken achter glas en een onsympathieke akoestiek. Wel een leuke keuken, wat minder quercynoise dan de overige restaurants in deze streek, maar deze recensie gaat over la Puce a l'Oreille, die vond ik het prettigst.

Via een poortje in de oude straatjes kom je in het straatje waar ook la Puce a l'Oreille zit. Je wandelt dan langs een theehuisachtig iets, waar in de vroege avonduren vaak jazzy-achtige zangeressen te beluisteren waren. De gasten van het theehuis hingen dan redelijk oncomfortabel op grote kussens, wij stonden af en toe stil om te luisteren. Als je doorloopt kom je bij een niet bijzondere pui met donkerbruin hout en rood pluche.
De entree van het restaurant is wat duister en er zijn veel trappetjes. Echter, ze hebben een alleraardigste binnenplaats, piepklein: 4 tafels, waar het heel prettig toeven is. Veel groen, windstil, weinig zon, een hele prettige temperatuur en geen last van het geklater van stemmen binnen.

Bij het aperitief (Fenelon en orangina) bekeken we de kaart. Die zag er leuk uit, een aantal menu's, een kindermenu en de kaart zelf.
Bij het aperitief kregen we chips, opmerkelijk vond ik, dit was de eerste keer (het mag ook de laatste keer zijn overigens).

Wij namen 5-gangenmenu, de duurste versie van 31 Euro. Er waren er namelijk 2, maar in de andere zat geen foie gras, vandaar. De kinderen voelden wel iets voor het kindermenu ;-(

Amuses kennen ze hier niet, wel gazpacho (in elk restaurant overigens, ik heb nog nooit zoveel gazpacho gezien als in deze vakantie). We kregen dus een schattig bakje gazpacho, die was goed !
Voor de knapen bestond het voorgerecht uit de bekende charcuterie met wat cornichons en een toefje rillette d'oie, ze vonden het lekker, het brood uit het mandje ook. Dat was ook lekker brood, zelfs ik vond het lekker. Niet helemaal wit, een mooie harde korst, maar helaas zonder gezouten boter.
Wij kregen een behoorlijke plak foie gras de canard met een mooie gelei erbij, waarin een vleug kardemom te proeven viel en wat getoast briochebrood. Prima !
Hierna moesten de knapen even wachten, ons tussengerecht bestond uit een millefeuille met slakjes en bospaddestoelen en een roomsausje, gewoon een leuk gerecht. In La Rochelle (bij meneer Richard Coutanceau, nog steeds 2 sterren zag ik toen ik het checkte) heb ik ooit ook eens iets dergelijks gegeten, maar dan met oesters, ook lekker. De knapen moesten meeproeven en namen in het restaurant waar we hierna aten direct eensgezind escargots als voorgerecht, leuk !
Voor Ole kwam toen een mooi stukje witte vis, ik weet niet meer welke vis het was, met rijst erbij en een roomachtig sausje, wat zeer in de smaak viel; Maurits kreeg een stukje krokante kip ook met rijst, maar hierbij nog wat frieten (tot ongenoegen van Ole) en op speciaal verzoek de saus apart. Ook hij vond het lekker.

Wij kregen een confit de canard, deze was goed. Erbij haricot verts en een puntje aardappelquiche, allemaal lekker.

We dronken overigens bij de foie gras een glas Sauternes, dat kon hier zomaar en verder een Cahors uit 94 of 95, dat weet ik niet meer.

Toen voor ons de onvermijdelijke Cabecou, die ietsje noordelijker Rocamadour heet, maar dat heeft met appellation te maken en met de bekendheid van het plaatsje Rocamadour. Deze Cabecou beviel me weer eens niet. Dat komt omdat hij dan twee minuutjes te lang ligt, waardoor het 'velletje' vochtig wordt en dat geeft een naar gevoel tijdens het opeten. Ik heb ruim betere gegeten in deze vakantie.

Als dessert kreeg Ole een immense coupe met allemaal sorbetijsjes, Maurits het dagdessert: een mooi opgemaakt bord met frambozenmousse op een coulis met veel verse frambozen bessen. Constant had natuurlijk weer de crème brûlée, maar hij vond deze bijzonder lekker, ook hier een vleug kardemom zei hij en ik had chocolademousse met rozijntjes geweld in rum. Erg lekker die rozijntjes bij die mooie donkere mousse !
Toen nog wat koffie en met het geluid van een mislukte Edith Piaf (de mevrouw was nog steeds aan het zingen), zochten wij de auto weer op.

Het geheel kostte 106,95.