De Echoput in Hoog Soeren

De Echoput, op vrijdag, 20 december 2002.
Jaren geleden was ik hier, of er toen 1 of 2 * waren weet ik niet meer, wel weet ik dat ik toen onder in de indruk was, maar ik was toen ook nog jong en onervaren...

Nu met een gezelschap.
Uiteraard kwamen we te laat, want dat zijn we altijd als Constant erbij is, arriveerden wij in het hotel. Hotel de Keizerskroon was gereserveerd. Een Bilderberg geval in Apeldoorn. Het gezelschap was al aan de borrel, maar ik moest me nog even omkleden, dus wij gingen naar onze kamer. Die was in orde, gewoon een hotelkamer, aan de ruime kant dit keer en niet zo erg warm gelukkig. (dat kwam omdat er een niet-roken kamer voor ons gereserveerd was, maar die zetten we bij aankomst om in een wel-roken kamer. Voordeel is dan dat de verwarming niet wordt opengedraaid, de kamer zal tenslotte niet bezet worden, nadeel is de rooklucht. Dat doen we dus niet meer..).

Een borrel in de lounge, die erg druk en vol was. Wij waren blijkbaar niet het enige gezelschap. Met taxi's werden wij rond half 8 richting het restaurant vervoerd.
Bij aankomst ging er niet verwelkomend een deur open, nee. We stommelden naar binnen, tweemaal drie treden op en stonden enigszins onwennig te wachten tot onze jassen werden aangenomen. Die werden aangenomen. De leiding, om zomaar te zeggen, van het gezelschap was nog niet gearriveerd, dus we keken even rond in het winkeltje wat bij het restaurant hoort. Dat zal ongetwijfeld anders heten in dit soort gelegenheden, maar je kunt er wijnen kopen, kruiden, fonds en meer van die dingetjes. Ook boeken. De boeken, geschreven door Peter Klosse, waaronder Smaakstijlen. Het boek wat ik nog op mijn lijstje had staan.

We werden naar boven genood en kwamen in een filmachtig-aandoend-zaaltje terecht. Filmachtig omdat wij in een soort kuil zaten en er halverwege de ruimte een enorme verhoging was met stoelen in rijen. Misschien wordt hier wel muziek gemaakt bij andere gelegenheden, wie zal het zeggen. Een aperitief werd geschonken. Ik had een witte wijn. Een Chardonnay volgens mij, gewoon was ie.
Al keuvelend kregen wij achtereenvolgens een bladerdeegstengel met kaas en maanzaad, een zalmmousje op een broodcrouton en een mousse van eendenlever met truffel op ook iets van een crouton, gepresenteerd. Die eendenlevermousse was goed, de truffel ontdekte ik niet. Nu kan het zijn dat men hier deze avond nog met de witte zomertruffel gewerkt heeft, want ook in een van de gerechten zou truffel verwerkt zijn, maar ook daar proefde ik hem niet. Vreemd, want ik begreep laatst van iemand dat 11 december de datum is waarop de nieuwe oogst zwarte truffel wordt vrijgegeven en dan zou het toch voor een sterrenrestaurant de eer te na (moeten) zijn om nog de zomertruffel te gebruiken. Maar goed.

Iemand sloop langs, in vrijetijdskleding, maar in de hand een smoking met aanverwante smokingspulletjes. Intrigerend vond ik dat. Maar we werden aan tafel genood. In een zaaltje, enkele treetjes hoger dan het zaaltje. Twee grote ronde tafels stonden klaar, het openhaardvuur knetterde, de roodgouden gordijnen waren knusserig dicht. Het is altijd even zoeken naar je naamkaartje, maar uiteindelijk zit dan toch iedereen. De voorzitter heette ons welkom op zijn geheel eigen, naar mijn idee zeer komische, wijze en het water werd ingeschonken. Alleen met bubbels. En dat wil ik niet, ik wil plat water, maar dat kon, toen ik ernaar vroeg. De wijn werd ingeschonken, een 1999 Vouvray, Champalou, Loire. Een mooie wijn, kruidig, fris, kortom prettig !

Het eerste gerecht verscheen. Een terrine van gerookte zwijnsschenkel en ganzenlever met rozijnen en kweeperensaus. Een uitstekend gerecht. Natuurlijk viel de ganzenlever wat weg tegen de gerookte zwijnsschenkel, maar de kweeperensaus deed het er uitstekend bij. Kweepeer is een favorietje van me. Bv. De Eau de Vie ervan ;-) Het zag er ook schitterend uit, de mooie dieprode kleur van de schenkel met het zachte van de ganzenlever en eromheen de rozijnen en de kweeperensaus.

Enkele toespraakjes waren er toen, dat hoort er zo bij en daarna kwam het tweede gerecht. Een gegrilde grietfilet met een ragout van eekhoorntjesbrood en truffel. Jammer dat dames volgens de etiquette het eerst hun bord geserveerd krijgen. Juist bij dit soort gezelschappen komt het dan wel eens voor, zeker als het bord niet bloedheet is, dat het gerecht afkoelt tijdens het uitserveren, zo ook hier..
De griet was prima, de paddestoelen waren ook uitstekend en de truffel vond ik niet, nog geen tip ervan. Maar dat vond ik niet erg, soms namelijk kan truffel wel wat te overheersend zijn en de witte zomertruffel werd wat taaiig zo ontdekte ik de afgelopen weken.

Dit gezelschap vindt het prettig om halverwege de maaltijd van plaats te wisselen, een hele gedachtenorganisatie voor degeen die het allemaal maar moet regelen lijkt me zo, dus gingen wij terug naar het zaaltje, alwaar een spoom voor ons werd ingeschonken. D'een of andere champagne met een bolletje sorbetijs. Geen idee wat voor een sorbet, de smaak viel weg. De champagne ook, dat heb je zo met deze combinatie. Wederom een gezoek naar je plekje, maar ook dat lukte weer wonderbaarlijk en toen bleek wat de meneer die zijn vrijetijdskleding inmiddels verwisseld had voor een smoking kwam doen, die bij het aperitief langs ons was geslopen. Het was een pianist. Nogal bombastisch leidde hij zichzelf in. Het was de bedoeling dat wel of niet pianospelende deelnemers aan het diner met hem samen iets zouden spelen, de pianist zou dan voor het kader zorgen. Gelukkig waren er twee heren die redelijk thuis waren op de piano, de pianist had weinig te doen. Wij luisterden natuurlijk beleefd en het was in het geheel niet onaardig.

Het hoofdgerecht kwam. Een rosé gebraden hertenrugmedaillon met een ravioli van prei en twee sauzen. Een vrij gewoon gerecht. Een van de twee sauzen is me niet opgevallen, de wildsaus wel, die was in orde. De Cote de Beaune, 1998, Maranges la Fussiere, 1er Cru, V. Giradin ging er goed bij.

Toen nog een toespraakje, waarna het dessert mocht komen. Een parfait van nougatine met chocolademousse en amarene kersen. Geweldig lekker was dit dessert. Een mooie stevige parfait en amarene kersen zijn een favorietje van me.

Hierna was het tijd voor koffie of thee met zoete lekkernijen, maar niet voordat de partners van de leden van dit clubje als presentje het boek Smaakstijlen kregen aangeboden. Mijn verrassing was groot en ik was er ook zeer tevreden mee. Het gebeurt weleens dat de partners een presentje krijgen, dit in het kader van het moeten missen van hun partner als deze werkzaamheden verricht in de avonduren ;-)
De zoete lekkernijen waren prima, de koffie ook, erbij voor de liefhebbers nog een digestief, een Eau de Vie d'Alize had ik, ook alweer een favorietje, prima dus.
Nog wat pianospel en de taxi's stonden keurig op tijd klaar om ons richting het hotel te vervoeren.
Een prima avond.

Update: De Echoput is inmiddels groots verbouwd en is ook hotel geworden. Het restaurant heeft geen ster meer.