DSC09382
DSC09382

Vermeer in Amsterdam - 2e bezoek

Op 3 februari 2006 in Amsterdam, twee sterren.

gemaakt op 15-APR-03

Vermeer !
In februari van dit jaar bleek dat de scouting een overnachting gepland had op 11 april. Groot feest altijd voor de knapen ! Dit keer ook voor ons, want Constant kwam op het lumineuze idee Vermeer nog eens over te doen. Reserveer jij dan even. Natuurlijk, schat ! Verwachte aankomsttijd was rondom 20.00 uur, dacht ik, dus ik verheugde mij op het tiengangenproeverijmenu. Wat bleek. De overnachting zou om 20.00 uur starten. Ik Vermeer gebeld, hen het probleem(pje) voorgelegd en helaas, het tiengangenmenu kun je tot 20.00 uur bestellen. Wij zouden niet voor 21.00 uur arriveren, dus dat ging niet. Het menu Pascal kon wel. Ook geweldig leuk !

De kinderen aten gewoon thuis, de tassen met luchtbedden, slaapzakken en vooral zaklantaarns stonden gepakt, de sieraden werden omgedaan en het feest kon beginnen. Eerst even de slaapplaatsen installeren, daarna de oppompschoenen verwisselen voor de mooie hakjes en we reden (veel te snel, want we hadden trek) naar Vermeer.
Het restaurant bevindt zich, zoals bekend denk ik, in drie aaneengesloten zeventiende eeuwse monumentale panden van het NH Barbizon Palace hotel. Invloeden van de schilder Johannes Vermeer vindt je duidelijk terug in de inrichting van het restaurant. Het geheel maakt nog steeds een wat oubollige indruk, maar goed. Bij de entree ligt inmiddels een stapeltje boeken 'Koken met Pascal' a 39.50. Terugkomend van de barre tocht naar het toilet (groot nadeel hier), bladerde ik het verlekkerd even door, maar ik ben eigenlijk vergeten een exemplaar mee te nemen. Reden om nog eens terug te gaan.

In de Cocktail Lounge dronken wij ons aperitief, een glaasje champagne, nog steeds Pommery hier. Met wat knabbels, twee soorten olijfjes, de vrij obligate kaasvlinders en het bekende lichtgeroosterde polainebrood met een plakje Bayonneham. Het menu Pascal was nog niet gewijzigd (in deze periode van het jaar wijzigen over het algemeen dit soort menu's), wat mij uitstekend uitkwam, nu hoefde ik niet te vragen om het mergpijpje (zie verderop). 80 euro kost het menu Pascal, een wijnarrangement 45 euro. Dat wijnarrangement namen we niet, dat vonden wij te duur voor 5 glazen. We bestudeerden de wijnkaart en ik merkte op dat alle prijzen flink (met uitzondering van de Saint Véran, die was slechts 2 euro duurder) omhoog waren gegaan. Zo was de vorige keer genuttigde Vino Nobile inmiddels 115 eurootjes geworden. Op de kaart prijkt ook een Amarone, van het jaar 1993, en die kost 380 euro. Wij besloten tot een simpele Saint Veran, een Cuvee prestige, 2000, een van de huiswijnen hier, en een Rioja uit 1995, die later uit 1996 bleek te zijn, een Rioja Reserva, Ygay, prado lagar, marques de Murrieta, 1996. Een flesje plat water erbij, hier Evian en we konden aan tafel.
Alwaar de amuses kwamen. Drie. Een kopje schuimige octopussoep, een crème van bloemkool met een eendenlevergelei erop en een pasteitje gevuld met een ragout van lamsschoudereen. De octopussoep kon warmer, de crème met de eendenlevergelei was prachtig van smaak en het pasteitje was prettig pittig en gekruid.
Brood in een grote mand geserveerd (wel 6 soorten) werd ons aangeboden, mochten we zelf pakken met onze handjes en ook dat brood viel in de smaak.

Het menu nam een aanvang.
Het eerste gerecht, Gekonfijte eendenlever, jus van vijgen en een salade van gestoofde groenten, kwam op tafel. Het zag er mooi uit. In het midden een rondje eendenleverterrine (volgens mij), eromheen tipjes vijgencompote, wat quenelles van aubergines met het een of het ander en nog wat tipjes met iets van knolselderij. Erbij een flinterdun sneetje geroosterd zuurdesembrood. De eendenlever was precies zoals ik die wens. Smeltend en krachtig van smaak. Ook de aubergine en de vijg en de knolselderijdingetjes bevielen ons uitstekend. Constant vond ook het zuurdesembrood erg lekker. Was het ook, maar ik ben nu eenmaal niet zo'n broodliefhebber. Wat erg leuk was en zich ook voortzette in wat van de andere gerechten, was dat er onder de eendenlever wat korrels zeezout lag, wat een erg leuke smaaktoets geeft.
Hierna kwam het mergpijpje. Dat mergpijpje waar ik zo ontzettend nieuwsgierig naar was. De naam op het menu is: Mergpijpje gevuld met een tartaar van langoustines en een crème van wasabi . Op een rond schaaltje, gevuld met grof zeezout ligt het mergpijpje, wat doormiddengezaagd en keurig afgevijld is en dat is gevuld met de tartaar van langoustines. Smeltend zacht en prachtig van smaak. Wasabi heb ik niet kunnen ontdekken, want dat schijnt groen te zijn en wij hadden iets wits erop. Wat overigens geweldig goed combineerde. Achter het ronde schaaltje van het mergpijpje stond een ruim borrelglaasje gevuld met een kruidensalade. Heerlijk ! Daarachter nog eenzelfde borrelglaasje gevuld met een langoustinebouillon. Ook geweldig lekker. Een hoogtepuntje om zomaar te zeggen?.
Het was tijd voor het derde gerecht. Roti van tarbot op de graat met artisjokjes, romige polenta en een krachtige gevogeltejus. Gepresenteerd in een diep schaaltje, zo'n rond schaaltje waar je ook wel vla uit eet ;-), ietsje groter. Onhandig dus. Op de romige polenta (waar ik niet van hou, maar wel eens op dit niveau wilde eten) lag een mooi stukje goed bereide tarbot, daarop een gekonfijt artisjokje en aan tafel werd de (niet heel krachtige) gevogeltejus erop geschonken. Zoals gezegd, de tarbot was goed. Erbij nog een glas met wederom flinterdun gesneden, geroosterde (ik denk Bayonne) ham. Twee plakjes.

Tijd om even te rusten. Geen probleem gelukkig en dat terwijl het restaurant, wat overigens niet geheel gevuld was, al wat aan het leeglopen was. De witte wijn was wat laat bijgeschonken, dus we moesten wat goochelen toen de rode wijn geproefd moest gaan worden. Die rode wijn, die Rioja dus (ik krijg nog gegevens over huizen en dergelijke van het restaurant gemaild, dus een aanpassing volgt wellicht nog), was een verrassing. De sommelier vertelde ons dat hij het erg leuk vond dat wij juist deze wijn gekozen hadden. Hij stond namelijk wel op de kaart, maar het was een wijn die hij nooit aanbeveelt???? Tja, waarom niet, zo vroegen wij ons af. Want nadat we allebei geproefd hadden waren wij nogal enthousiast. Mooi droog, niet teveel hout, weinig vanille (tja, eigenlijk geen echte Rioja hoor ik jullie nu denken) en een mooie afdronk. Omdat er te weinig hout en te weinig vanille in de wijn zit dus, zo meldde de sommelier. Okee, dat is dan duidelijk, vonden wij weer en waren blij met onze 'ontdekking'. En die vreugde bleef, zowel bij het vleesgerecht als bij de kazen later, deze Rioja deed aan als een Bordeaux, concludeerden wij.

Het vleesgerecht, Rundermedaillon gegaard in truffeljus en geserveerd met een crème van truffel , arriveerde.
Op enkele groentjes lag een mooie plak rundvlees, perfect gegaard, zoals gezegd in truffeljus. Ten overvloede werd aan tafel nog een eetlepel kleingesneden truffel over de borden verdeeld. Helaas, ik heb geen truffel geproefd. De truffeltijd is dan ook over. Constant proefde erg in de verte iets van de truffel. Het vlees was uitstekend, de groentjes ook. De wijn was er erg mooi bij. Het gerecht als geheel had iets warmer gekund.
Na een prettige wachtperiode kwam er kaasamuse. Dit keer geen kaasfonduutje, maar een mousse van eendenlever met geslagen room. Geweldig lekker !

Tijd voor een volgend hoogtepuntje, althans voor mij toch altijd, Keuze uit de Nederlandse en Franse boerenkazen. Een nieuwe kaaswagen was aangeschaft. Met blinkend rvs en een plank die eruit komt schuiven, zodra je de ronde kap opendoet. In Frankrijk gebruikt men deze wagens vooral voor taarten. De keus was kleiner dan de vorige keer. Wat de pret niet mocht drukken. Een stuk of 8 Nederlandse kazen, die wij voorbij lieten gaan en een stuk of 12 Franse kazen, met nogal wat geitensoorten.
De kaassommelier, die zelf niet van kaas houdt, zo vertelde hij ons, was voldoende op de hoogte van de verschillende soorten. Ik had het laatste lepeltje Epoisses, maar een nieuwe werd
uit de keuken gehaald voor Constant, alleen was die veel jonger en te koud. Inmiddels is het mailtje ontvangen van de vriendelijke kaassommelier en daaruit bleek dat we de volgende soorten kaas hadden:
-Abbay Chitoux(fr)
-Saint Marcellin(fr)
-Saint Nectaire(fr)
-Saint Felicien(fr)
-Roquefort(fr)
-Epoisses(fr)
-Rommedou(nl)
Wat opvalt is dat hier dus gelukkig wel roquefort is. De Abbaye Chitoux vond ik een ontdekking. Het geitenkaasje, ik meen de Saint Felicien, sneed de kaassommelier voor ons doormidden en dit was een werkelijk prachtig kaasje. Mooi sterk van smaak en hij liep prachtig en dat voor een geit !
Prima kazen in ieder geval.
Op ons gemak dronken wij de rode wijn uit, die nog steeds zeer beviel.

Een dessertamuse volgde na enige tijd, een crème van chocolade met en sorbet van mango, leuk en lekker, alhoewel de sorbet aan de koude kant was in vergelijking met de crème.
Het dessert, 6 bereidingen van chocola, werd op tafel uitgestald. Hier wilde ik een Pedro Ximenez bij en vroeg daarom. De ober riep: ik heb iets wat u vast erg lekker vindt. Dat is prettig, zei ik, maar ik wil een Pedro Ximenez. Dat werd genegeerd. Proeft u maar mevrouw. Een diepbruin drankje werd ingeschonken en gehoorzaam als ik ben, proefde ik. Ja, lekker ! Ook Constant vond het lekker en natuurlijk vroegen wij wat het was. Een 30 jaar oude Pedro Ximenez dus ;-). Nadere gegevens heb ik niet ontvangen, ik zal eens op zoek gaan. Paste wonderwel bij alle chocoladehapjes. Achtereenvolgens waren dat een beignet (smeltend van binnen, erg warm ook, en hard van buiten), een mousse van melkchocolade, een sorbet van pure chocolade (erg bijzonder vond ik deze, prachtig van structuur en nog beter van smaak, knap hoor !), een gestolde crème van erg pure chocolade, een geleitje en tot slot een lolly (heet hier een tuille) van chocolade met een knispertje erin. Veel chocolade dus. Lekker !

Hierna nog wat prettige espresso met erbij een tweepersoons champagnetaartje, gevuld met een frambozenmousse, ook al weer zo geweldig lekker en erg voldaan gingen wij kijken hoe onze auto omhoog kwam.
Heel wat langzamer dan op de heenweg reden wij huiswaarts. Erg tevreden.

2 gedachtes over "Vermeer in Amsterdam - 2e bezoek"

Ralf

Hallo, Ik ga binnenkort met mijn vriendin naar parijs. Is dit een aan te bevelen adres? Wat betaal je bij bofinger eigenlijk voor een menu (3 gangen) en een flesje wijn? Alvast bedankt voor Uw reactie. Ralf
24 november , 2009 om 10:45 am

Carla

@ Ralf De laatste keer dat we bij Bofinger (of een andere Flo-variant) aten meen ik dat het menu 34.50 was. De wijn is redelijk betaalbaar, ze beginnen dacht ik al ergens rond de 20 euro. Veel plezier in Parijs. Ik weet niet of jullie ook van Aziatisch eten houden, maar met name in het zuiden van de stad zitten veel Vietnamese en Thaise restaurant, waar je erg lekker kunt eten en die zeer betaalbaar zijn.
24 november , 2009 om 12:51 pm

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl