De Wanne in Ootmarsum

gemaakt op 07-MAY-03

De Wanne, in hotel De Wiemsel. In Ootmarsum, op 25 april 2003.
Er is het een en het ander veranderd bij De Wiemsel. Tot voor kort, tot voor zeer kort zelfs, was er sprake van twee restaurants in dit hotel. Restaurant De Wanne, met een Michelinster, en restaurant De Gouden Korenaar, zonder ster, met streekgebonden gerechten, maar met dezelfde kok. Raar vond ik dat. Vooral natuurlijk omdat op de uitnodiging voor de bijeenkomst die we gingen bijwonen stond dat we niet bij De Wanne, maar bij de Gouden Korenaar zouden dineren. Dat vond ik niet best. Maar het viel mee.
Eerst maar even iets over het hotel. Een Hampshire Classic Hotel. Het is er mooi, we hadden er een suite met een eigen terrasje, wat prettig was, want het was een behoorlijk warme dag. Tijdens de verplichte rondwandeling door Ootmarsum (zo gaat dat als je met een gezelschap bent) heb ik met smart aan dat terrasje gedacht. Dat was op slag weg toen we eindigden in een galerie annex wijnhandel, alwaar ik erg mooie, maar ook erg kostbare Toscaanse (en Australische) wijnen mocht proeven. De anderen mochten dat natuurlijk ook. De wandeling terug uit het centrum van het overigens schattige Ootmarsum naar het hotel verliep er soepel door. Ze hebben een website, www.wiemsel.nl. Kijk daar maar voor allerlei informatie, aanbiedingen en arrangementen. Ze hebben ook een beautycenter, een buitenzwembad en een binnenzwembad en zo nog wat lolligheden.

De Wanne nu.
De Wanne is verhuisd van een zijvleugel van het hotel naar het midden, waar ook de serre is. Daar zaten wij. Met een gezelschap van 21 personen. Een aangename omgeving, ook 's ochtends, zo zag ik bij het ontbijt de ochtend erop. De serre kan afgesloten worden, wat prettig is voor de andere gasten. Niets zo irritant als een gezelschap als je prettig met je partner zit te dineren tenslotte.
Geen amuse hier, wel water, in eerste instantie alleen bruisend, maar desgevraagd bleek plat ook mogelijk.
Wijn. Witte. Een 2001 Tokay Pinot Gris, A. Stoffel. En het voorgerecht. Een pate van boerenham, asperges en truffel met gegrilde rode mul.
Die pate was niet onaardig, maar ik ben niet dol op asperges in ham, op de een of andere manier worden de asperges er waterig van (vind ik), de truffelmayonaise-achtige substantie erbij haalde het geheel wel wat omhoog en de mul was uitstekend. Dat beloofde veel vond ik, want voor 21 personen tegelijkertijd mul grillen en hem dan ook nog goed te laten zijn vind ik knap.
Hierna een soepje, een romige morillesoep met kalfstong en knoflookcroutons. De knoflookcroutons waren goed, gelukkig niet al te veel, ik hou (tja pardon) niet echt van croutons, meestal zijn het van die keiharde dingen die detoneren. Deze niet. Ze waren lekker. De soep was mooi diep van smaak en de flinters kalfstong deden het er goed in.
De Tokay was op en we kregen een 2000 Chablis 1e Cru Fourchaume, Domaine Cantemerle. Lekkere wijn. Erbij het tussengerecht, een op de huid gebakken zeebaarsfilet met een Provencaalse saus. Alweer een mooi stukje vis, niet te droog en de saus (uiteraard op basis van tomaat) was er prettig bij.
Nu was het tijd om te wisselen, dat doen ze altijd bij deze club. En dan doen ze dan tijdens een spoom, die je staand in een andere ruimte even moet oplepelen/drinken, zodat de naambordjes neergezet kunnen worden, de servetten en glazen vernieuwd kunnen worden. Dit keer deden we dat buiten op het terras. Daar hadden we voordat we Ootmarsum in gingen ook al onze thee met Twentse krentewegge gekregen 's middags.
Het was een spoom van limoen. Met champagne. Nu hoeft een spoom wat mij betreft niet, maar ik moet eerlijk bekennen dat dit een van de betere spooms van de afgelopen jaren is. De structuur van het ijs was prachtig, lekker klef om maar zo te zeggen en niet te zuur gelukkig en zelfs de champagne bleef proefbaar. Knap dus.
Alles was geregeld en we konden weer een plekje zoeken. Geen witte wijnglazen meer, dus het werd tijd voor de rode wijn. Een 1998 Domaine de Peyrelonque, Grand Cru, Saint Emilion. Een mooie wijn. Het hoofdgerecht, een met Provencaalse kruiden gebakken lamsfilet met erbij een zoete knoflooksaus en Twentse asperges, deed het er goed bij. Het was een mooie lamsfilet, niet helemaal meer van zuiglam, maar wel prachtig mals. De saus en de asperges waren ook prettig, erbij nog wat groenten in een deegje (gefrituurd dus), een aardappeltaartje met rozemarijn en onze buikjes raakten snel gevuld.
Kaas krijg ik nooit met dit gezelschap, we gleden naadloos door naar het dessert. Een grand dessert en ik weet absoluut niet meer wat het was. Wel weet ik nog dat het lekker was. Erbij een glaasje Sauternes, 1999 Chateau Suau.

In de lounge nog wat koffie met grappa, espresso heeft men niet, een biertje als laatste afsluiter (vind ik prettig, want ik heb uiteindelijk altijd een beetje dorst) en toen gingen C. en ik ons bedje in. Een prettige maaltijd vond ik het.