Jean-Jean in Amsterdam

gemaakt op 25-AUG-03.

Jean-Jean.
Even kort over hoe we hier terecht kwamen. Le Hollandais was de bedoeling, maar die was gesloten. Stryx maakte bij 1 van de artikelen over Vossius de afgelopen week de opmerking dat Johannes een 4 had uitgedeeld aan Joffers (weten jullie nog wel bij de verschijning van Lekker 2003?) en ik ging even kijken op de site van het Parool. Daar viel mijn oog op een 9.5 voor Jean-Jean. Wist ik veel dat ie in de Jordaan zat. Jean-Jean had nog plek zo bleek na een telefoontje van Tanja, het leverde wat problemen op om een vierde gast toe te voegen op vrijdagmiddag, maar uiteindelijk kwam alles goed.
Na wat gedoe (ik was eigenwijs en had een slechte routeplanner geraadpleegd) reed ik de Westerstraat in waar mijn tafelgenoten al op een terrasje zaten. Bij de Blaffende Vis dit keer, vrijwel naast het borrelpunt van de vorige keer. Na een drankje liepen we langs het pand van het ter ziele gegane Mistinguett (erg jammer, destijds vergeten te recenseren helaas) naar Jean-Jean, wat enig gedoe opleverde, maar na een prettige wandeling wandelden we naar binnen. Langwerpig, wittig, duister, terracotta-achtige Gispenkantoorstoeltjes, die niet al te oncomfortabel waren en vriendelijke bediening. Allemaal in het zwart, op 1-tje na.

De kaart werd ons overhandigd, het viergangenmenu van 28.50 werd ons toegelicht (vis, soep met vis en nog iets, vis met vlees en een dessert, alles niet op de kaart) en wilden we iets drinken ? De toegevoegde gast werd wijnman en stelde, gezellig als hij is, een schuimwijntje voor, een Montlouis Brut, Olivier Deletang, Loire (29). Natuurlijk, waarom niet. Sherryglaasjes werden neergezet en de schuimwijn viel tegen. Laf en veel te zoet. Maar een kniesoor, want we hadden het toch wel gezellig. Bruine boterhammetjes met een schaaltje lichtgezouten boter werd neergezet en het feest kon beginnen.
We besloten tot a la carte, al is het alleen maar omdat 1 van de tafelgenoten niet van visch houdt. De kaart is lekker simpel en overzichtelijk. 6 Voorgerechten tussen de 6 en 8 euro, 5 hoofdgerechten tussen de 14 en 19 euro en 4 desserts tussen de 6 en 9 euro, waarbij dan een portje of een rode dessertwijn uit Zuid-Afrika gekozen kan worden. De gerechten staan rechts, links is de wijnkaart opgenomen. Een beperkte, maar zo op het oog niet onaardige kaart.
Er kwam een amuse. Een zalmtartaartje met kappertjes erin en erbij een schaaldierensausje. Niet spectaculair, maar vriendelijk.
De Montlouis was gelukkig weggewerkt en we gingen over tot een Saint Aubin 1er Cru 1999, Michel Lamanthe, Bourgogne, die ik gewoon weer in orde vond. Er zat een prettig zuurtje in. Hij was overigens van 2000.
De voorgerechten kwamen, voor de heer schuin rechts Escargots Jean-Jean, die volgens mij wel heel gewoontjes waren, maar ja, hij had trek in slakken, voor de heer tegenover me een huisgemaakte geitenkaas, terrine van rode biet en honingkaramel. Een mooi opgemaakt bord met smeuige geitenkaas en een terrine van rode biet. Die niet rood was maar lichtjes roze, navraag leverde op dat het dan ook van gele biet gemaakt was. Wij wilden die gele biet wel zien, maar die was er niet meer. In ieder geval een mooi gerecht en we proefden tot verdriet van de heer allemaal mee van de bietenterrine, tja, moet ie ook maar iets bestellen wat niet tot zoveel vragen leidt. Voor de dames de gegrilde sardientjes met ruculapesto, tomaat en courgettes, die goed waren. Links een gegrild sardientje op plakjes tomaat, gekonfijte citroen en courgette, in het midden de rucolapesto, waar volgens mij te weinig knoflook en teveel kaas in zat met erop een sardientje, de combinatie smaakte uitstekend en rechts eenzelfde torentje als links. Gewoon lekker. De wijn ging er uiteraard goed bij.
De heren stapten over op vlees en wilden daar wel een rode wijn bij, wij dronken de Saint Aubin door. De rode wijn werd lekkerbekkend en vol verwachting een Mercurey 1er Cru Champs Martins, Emile Juillot, Bourgogne. De gewenste bruine streep in het glas was er niet, en hij was me ook iets te doorzichtig en ik meen dat ie nogal tegenviel. In ieder geval namen we bij de kaas een andere..
Het vlees van de mannen was een toren runderhaas en kalfsrib, salade van krieltjes, tomaat en kappers. Dat beviel allemaal wel, ik geloof dat een sausje ontbeerd werd, wij bleven bij vis en hadden eensgezind gekozen voor de zeebaars met schelpdieren, kool en ratteaardappel. Ik wilde in eerste instantie de makreel met Roseval, pompoen en kouseband, maar dat mocht niet van de heer schuin rechts tegenover me (zou je dat wel doen Car ?).
Op een bedje van venkel en kool twee flinke stukken zeebaars, eromheen schelpdieren (mosselen, venusschelpen en twee (koud geworden) scheermessen), wat stukjes aardappel in een waterig sausje met een lichte anijssmaak. Eigenlijk gewoon wel lekker, het sausje had minder waterig gekund enzo, maar ach.
Na een pauze besloten we tot dessert, drie keer kaas en 1 keer chocoladecreme, banaan en vanilleroomijs.
Het chocoladetoetje beviel weer zeer, hij is dan ook een zoetekauw en het kaasbordje was uitstekend. Van links naar rechts een glaasje met druivenjam met erop een gloeiend heet getoast bruin boterhammetje met nootjes, een stukje bleu d?auvergne, maroilles, St. Maure en coulommiers (aldus de kaart). Volgens mij lag er nog een stukje bij, maar ik kan me vergissen. Lekkere kaas gewoon, vooral de Maroilles. De gekozen wijn, een Montsant Mas Collet, Cellier de Capcanes, Spanje ging er prima bij.

Aan koffie kwamen we niet meer toe en dat was Jean-Jean. Gewoon een aardig restaurant met een vriendelijke kaart.