Op deze warme zaterdagavond liepen de wegen van ons vieren uiteen. Maurits had een partij in Gouda, Ole ging logeren en wij zouden naar een feest in het Brabantse Bakel gaan. Dat feest zou rondom 20.00 aanvangen, maar we konden best wat later komen natuurlijk. Waardoor de mogelijkheid van een mooie maaltijd zich aandiende. Het was zo gemakkelijk nog niet om tot de keus waar die maaltijd moest plaatsvinden te komen. Het ging om Cordial in Oss, Boreas in Heeze en Avant-Garde in Eindhoven. Cordial viel af omdat dat niet lekker voelde op de een of andere manier, maar ik kan me natuurlijk vergissen, Boreas was wat mij betreft een twijfelgeval, maar gezien mijn foutje bij Beluga zou het toch wel een mogelijkheid kunnen zijn en Avant-Garde had eigenlijk mijn voorkeur. Nu was Boreas complet en kwamen we dus, gelukkig, bij Avant Garde terecht. Naar onze normen arriveerden we overdreven vroeg (18.30 namelijk) bij het PSV-stadion. Inmiddels is volkomen duidelijk waar de ingang is van het restaurant en met de lift gingen we naar de 3e verdieping, alwaar de ontvangst hartelijk was. We werden via de lounge naar het terras geleid, piepklein hoor, slechts ruimte voor 5 tafels, en ons werd aangeraden om lekker buiten te eten, want er zou een briesje zijn. En dat briesje was er ook, waardoor het er uiterst prettig toeven was. Wel geestig ook zo met uitzicht op het veld en de tribunes. Voor een indruk van dit sympathieke restaurant verwijs ik overigens naar de
website.Omdat de drank nog rijkelijk zou vloeien deze avond koos echtgenoot voor een tomatensapje als aperitief en ik wilde wel een witte wijn. Viognier hier, Mont Auriol en die was heel gewoon prima. Erbij wat
knabbels: een gefrituurde flinterdunne courgettesliert, een filodriehoekje met allerlei kruidjes en een bladerdeegstengel met komijn. Lekker en licht.
De menukaart werd ons overhandigd door een vriendelijke jongeman, die ook de sommelier bleek te zijn. Het personeel is hier jong, vriendelijk en kundig. We kregen ook nog een uitleg van het viergangenmenu voor deze avond en bogen ons over de kaart.
Men kent hier een lunchmenu van 35 euro, een 4 gangenmenu van 62, een vijfgangenmenu van 70, een zesgangenmenu van 76 en een negengangenamusediner van 95 euro. De kaart is overzichtelijk en prettig. 4 voorgerechten van 24, 32 euro, waarin dan ganzenlever, langoustine, kreeft of krab verwerkt is; 3 warme tussengerechten van 22 -26 euro, waar we zwezerik, coquilles en langoustines aantroffen; 3 visgerechten van 37, 46 euro, waarbij we dan spreken over tarbot, kreeft en mul en 5 vleesgerechten van 30, 40 euro, die ossenhaas, melklam, boerenduif en scharrelvarken bevatten. Hele prijzen overigens, maar na de maaltijd waren we het er volmondig over eens: absoluut alle waarde naar zijn geld hier.
Gezien onze beschikbare tijd besloten we het viergangenmenu van deze avond te nemen. Tijdens het bekijken van de kaart kregen we een klein
hapje: een bonbon van tonijn ingelegd in gelei van tomaat en die was zeer smaakrijk en erg mooi om te zien.
Het wijnboek keken we in. Dat is dus gigantisch. En kostbaar, wat ik dan weer jammer vind. Maar ik knapte direct op toen ik mijn favoriet ontdekte, de
Pacherenc du Vic Bilh uit 2001, waartoe we uiteraard besloten. Het was overigens de eerste keer, vertelde de sommelier, dat deze wijn besteld werd in de anderhalf jaar dat hij hier nu werkt...
De
amuses kwamen. Drie hier, prachtig gepresenteerd trouwens. Een mousse van ganzenlever met rode portgelei: klassiek, maar bijzonder smakelijk; maatjes haring in een dressing van katenspek: bijzonder lekker, jammer dat het zo'n klein stukje was en fata-papier, gevuld met geitenkaas en een kwarteleitje: waarschijnlijk een probeersel, want ondanks dat het er erg mooi uitzag (een stokje hield het papier bij elkaar, was het na opening allemaal nogal plakkerig en daardoor wat lastig te eten.. Maar wel erg smaakvol...
Brood verscheen (bij voor- en tussengerecht kregen we telkens andere broodjes, telkens vers uit de oven, maar ik onthou dat dus slecht, er staan me nog een brioche, een kruiden- en een getoast broodje bij), olijfolie, erg lekkere uit Umbrie, stond op tafel en flink gezouten boter ook.
IJswater werd ingeschonken, de wijnglazen werden gevuld en het voorgerecht verscheen.
Salade van dungesneden artisjok, gekonfijte tomaat en jonge kreeft met pecorino. Hier kan ik kort over zijn: werkelijk bijzonder smakelijk. Veel kreeft, heerlijke artisjok, boterzachte tomaat en zeer pittige pecorino. Zowel afzonderlijk als samen erg, erg lekker.
Na een prettige pauze, waarin nog wat andere gasten plaatsnamen op het terras, kwam het tussengerecht.
Drooggebakken coquille op doperwtenmousse, olijfolie en zomertruffel. Wederom verbluffend lekker. Helaas slechts 1 (wel een grote) perfect gebakken coquille op werkelijk heerlijke doperwtenmousse, waaroverheen de olijfolie gesprenkeld was en erbij nog flink wat plakjes zomertruffel, waar voor zomertruffel aardig wat smaak aan zat. Een mooi gerecht.
Een
glaasje verscheen, gevuld met bubbels en ananassap, waarop een truffel van kokos bevroren in stikstof lag. Met het advies de truffel direct op te eten en de opmerking dat Van Groeninge natuurlijk niet kan achterblijven met alle stikstofexperimenten. De truffel was trouwens heerlijk. Ik blijf het verbluffend vinden dat iets zo kouds, zoveel smaak kan hebben en ook zo snel verdwenen is uit je mond. Het sap vond ik niet zo heel veel toevoegen eerlijk gezegd.
De rode wijn, geen Coteaux du Verdon, Domaine de Valmoissine, Latour, want die was nog niet gearriveerd, maar een licht gekoelde Duitse
Pfalz, die ik al eens eerder dronk bij De Zwethheul meen ik, werd ingeschonken en ons hoofdgerecht, in
hooi en klei gebakken ossenhaas met een jus van Marokkaanse kruiden, verscheen.
De meneer liet ons de mooie kleiklomp (om zo maar te zeggen) zien, voordat deze werd geopend. Normaliter zou hij aan tafel gespleten worden, maar daar is op het terras onvoldoende ruimte voor. In ieder geval troffen we op ons bord prachtig malse plakken heerlijke ossenhaas aan, op een bedje van veel zomergroenten, waaronder uiteraard ook asperges. De jus smaakte doordringend naar de bekende Ras el Hanout kruiden, waarbij ik het toch jammer blijf vinden dat de kaneel vaak overheerst. Hier overigens niet storend. Wederom een klassiek gerecht, maar perfect klaargemaakt en dus bijzonder smakelijk. De wijn was er lekker bij.
Een
dessertamuse verscheen. In drieën hier. Iets van witte chocolade, wat erg lekker was, baba's gedrenkt in amaretto en wat sabayon van chocolade. Heerlijk.
Erbij een glaasje dessertwijn met een bubbeltje, een
Baraghia, ook al lekker. Het echte dessert was
gebakken aardbeien met szechuanpeper en olijfjes, sabayon van yoghurt en vanilleroomijs. Heel gewoon zeer smakelijk, uiteraard huisgemaakt vanille-ijs en de sabayon was, net als de aardbeitjes met de olijfjes heerlijk licht. Een fijne afsluiting.
Tot slot nog een espresso van Palombini hier. Met een heuse koffiekaart, waarbij echtgenoot de hele straffe nam en ik de iets minder straffe. Erbij wat lekkere friandises en bij het regelen van de rekening tot slot nog een ijslolly van witte chocolade omgeven met witte anijshagel.
Samenvattend: wat mij betreft een absoluut sympathiek restaurant, mooie gerechten, vriendelijke bediening, fijne omgeving. Om naar terug te keren. Twee kanttekeningetjes: er had best een tweede kopje koffie aangeboden kunnen worden en slechts 1 coquille als tussengerecht doet wat zuinig aan.... Ik keer nog eens terug voor het amusediner!
