Net terug van drie heerlijke weken Italië en nu alweer op weg naar Giethoorn. Na een korte stop in Gouda om mijn tafelgenoot op te pikken bij het station, reden we met gezwinde spoed richting Giethoorn. Heel kort aarzelde ik toen we de afslagen Zwolle passeerden en ook tafelgenoot vroeg me of ik het wel heel zeker wist. Maar ja, ik wist het zeker. In april was ik nog bij De Librije en tafelgenoot gaat er binnenkort zelfs lunchen en dineren en we waren toch ook wel bijzonder nieuwsgierig naar
De Lindenhof.
Via allerlei dorpjes met namen waarvan ik in ieder geval nog nooit gehoord had reden we het lieflijke plaatsje binnen. Het restaurant ligt er erg mooi. De ontvangst was vriendelijk en correct en we werden richting restaurant genood. Slechts 1 andere tafel was bezet, maar het was nog vroeg. Later deze middag zou het restaurant redelijk gevuld raken. We begonnen maar weer eens met een glas
champagne, Billecart-Salmon , erg lekker. Nu weet ik niet meer precies of we eerst de kaart bekeken of dat we eerst de amuses kregen, maar in ieder geval werd op enig moment een hele batterij
amuses voor ons neergezet. Achtereenvolgens kregen we een hazellino van ganzenlever (toastje dus), een gekonfijt kwartelpootje, een karamel-sesam-tomaatje, krokante aardappel met pata negra, crostini met tomaat en basilicum, Giethoorn-Tokio en nadien nog een Oriëntaalse bouillon. Ik kan relatief kort zijn: geweldig leuke amuses, de een wat succesvoller dan de andere, maar het gekonfijte kwartelpootje sprong er wat mij betreft uit. Giethoorn-Tokio werd gepresenteerd in een rokende timbaal (a la minute gerookt dus, ik kende het niet, tafelgenoot uiteraard wel) en bestond uit die a la minute gerookte zalm dus met erom heen wasabi. Erg lekker, erg verfijnd, hoewel het roken het vooral van de geur moet hebben. Het tomaatje als zodanig herkende ik niet. Het leek eigenlijk meer op een koeloyuk-balletje, maar dan veel verfijnder natuurlijk. Ik weet eigenlijk ook vrij zeker dat ik vlees proefde. Maar goed, lekker was het zeker! Na kort overleg besloten we tot het meest uitgebreide menu (voor een indruk overigens van het restaurant, prijzen, adresgegevens en dies meer verwijs ik naar de
website).
Martin's Keuze. We begonnen met een
2001 Marques de Murrieta, Capellania, Rioja, die lekker was. Het eerste gerechtje was
ganzenlever. In terrine vorm. Met konijn, olijf en rozemarijn. Eerlijk gezegd was ik hier niet kapot van. Ik proefde heel in de verte iets bitters in de terrine en de ervaring leert dat de lever dan niet geheel goed is schoongemaakt en de combinatie konijn, olijf, ganzenlever is niet direct een combinatie die mij erg aanspreekt. We vervolgden met
krab. Of het Koningskrab was, weten we eigenlijk niet zeker, dus waarschijnlijk niet. In ieder geval gehakte krab met appel, radijs en komkommer. Ik meen dat tafelgenoot de komkommer wat te overheersend vond, maar ik niet hoor. Ik vond het erg lekker, hoewel het me iets te saladerig was. Erop een heerlijk chipje van het een of het ander, waarin een licht oosterse toets was aangebracht. Het derde gerechtje,
langoustine, was bijzonder lekker. In een heerlijk schaaldierenbouillonnetje vonden we een perfecte langoustine met erbij een evenzo perfecte coquille, waarop wat kruidjes geplakt waren. Werkelijk heerlijk vond ik dit.
Zeetong vormde de basis van het volgende gerechtje. De zeetong, waarschijnlijk vanwege de vorm van het stukje vis, was aan de uiteinden iets te droog, wat jammer was. Erbij truffeljus en knolselderij, heel gewoon een mooie combinatie. Omdat ik ook hier op de kaart mijn favoriet,
de 2002 Pacherenc du Vic Bilh, Chateau Montus, Alain Brumont, had gezien, schakelden we hierop over. De Lindenhof is overigens wel met stip degene die het meest rekent voor deze wijn, toch wel een minpunt wat mij betreft. We vervolgden het menu met de
snoekbaars. Wat een heerlijk visje toch. Erbij knoflookpuree en groene asperges en ik vond dit een mooi gerecht. Als laatste visgerechtje kregen we de
tarbot. Met specerijen en een mooie vleesjus en eigenlijk ook een gerechtje wat prima in orde was. In zijn algemeenheid viel me aan deze keuken op dat er niet opzienbarend vernieuwend gekookt wordt, maar er wordt wel heel consistent uitstekend gekookt. Op de een of andere manier heeft De Lindenhof een geheel eigen manier ontwikkeld, een manier die mij in ieder geval zeer aanspreekt. Neem hierbij de ambiance en de uitstekende en zeer kundige bediening en dan is het totaalplaatje perfect.
Zwezerik kregen we hierna. Op een bedje van spitskool met saffraan en curry en hierbij ook, net als bij wat voorgaande gerechtjes, van die heerlijke zalvige puree. Uiteraard in absolute minihoeveelheden, maar oh, wat lekker. En toen werd het tijd voor wat rode wijn. Een
1998 Chateau Lynch-Moussas, Pauillac. Erg lekker! De wijn begeleidde in eerste instantie de
sukade. Met ganzenlever en appelstroop een geweldig mooi gerecht. Ik ben erg dol op sukade bovendien. Erna de
wilde eend. Vanaf 15 augustus is het wilde-eenden-tijd in Giethoorn en omstreken, dus we hadden een mooi eendje te pakken hier. Mooie plakjes zeer malse eend, behoorlijk wild trouwens en erbij koolrabi en bospeen. Heerlijk. Als een soort dessertamuse verscheen toen een
kaasspies. Een stokje dus met wat Comt en getoaste brioche. Erg lekker, maar aan de zware kant en daarna waren we toe aan de
kaasgang. Nu weet ik niet meer precies welke kaasjes we op ons bord vonden, in ieder geval waren het stuk voor stuk perfecte kazen, bijzonder in orde allemaal. Tot slot van dit menu nog een dessertje.
Framboos noemt men het. Framboosjes zaten er in ieder geval bij. Zo ook vanille/ijs, yoghurt en verveine en het geheel was een fijne, frisse combinatie. Bijzonder tevreden verhuisden we naar het heerlijke terras om nog te genieten van
espressootjes (Palombini hier ook gelukkig) met heerlijke friandises. Tafelgenoot genoot nog extra van een fijne sigaar en bijzonder tevreden verlieten we in de vroege avond dit gastvrije restaurant.
