Yvon
Kasteel Heemstede in Houten
Op 23 oktober 2008 in Utrecht.
Maar liefst twee verjaardagen gingen we vieren. De vraag waar had me de nodige hoofdbrekens gekost, maar uiteindelijk, om vele, vele redenen, kwam ik uit op Kasteel Heemstede. Omdat de jubilaris, 16 jaar is tegenwoordig een mijlpaal, het meest houdt van de klassieke keuken, waarmee het meer spannende Avant Garde Van Groeningen afviel (bovendien is het PSV-stadion geloof ik not done binnen de vriendenkring van Maurits). Ik werd 51 en had dus minder recht van spreken.
Het zonnetje was net onder toen we de oprijlaan opreden. Ons laatste bezoek was alweer een jaar of zo geleden en men heeft bepaald niet stilgezeten. Tenminste 2 gebouwen en nieuwe parkeerplaatsen zijn bijgebouwd. Mooi in stijl gedaan overigens. Het zal op termijn wel een prettig conferentieoord met mooie keuken opleveren. Enkele hotelkamers verwacht ik er ook wel.
De mannen (de jongere mannen dan) vonden het kasteeltje mooi. Wel een beetje gekunsteld mooi, maar mooi genoeg. De entree zo in het souterrain vonden ze ook wel lollig. De ontvangst deed de ambiance niet bepaald eer aan. Wel een ontvangst door de kok himself, maar dan zeggen waar de gasten bij zijn 'oh, deze zijn voor tafel 4'
Ik had gevraagd om een ronde tafel en die kregen we ook. Een prettige ruime tafel in het restaurantgedeelte. Het is hier als het ware in drieën opgedeeld. Een entree met wat tafels wat krap aandoet, een eetzaal met wat tafels, wat ruimer opgezet en een afgescheiden gedeelte waar een gezelschap kan zitten. En dan natuurlijk nog het terras. Een lichte herstyling heeft plaatsgehad. De lollige fauteuils zijn niet meer rood en paars bekleed, maar nu met iets gouderigs. Past verder wel bij de rest van de inrichting.
Of we een aperitief wilden. Het huisaperitief is likeur van olijfbomenblaadjes met champagne en we besloten dat maar eens te proberen. Ole niet, Ole wilde gewoon een Cola. Het aperitief was verder in orde. Niet opzienbarend, maar dat vind ik dit soort combi's eigenlijk nooit. Een beetje dom van me om het telkens weer te proberen eigenlijk.
Erbij wat knabbels. Ongelofelijk maar waar: ook hier de blaadjes witlof met een truffelmayonaise, hoe is het toch mogelijk; olijfjes en wat ham/kaaskoekjes.
IJswater, brood, boter, olijfolie, zeezout en dergelijke is allemaal geen probleem en wordt keurig bij- en aangevuld en de kaarten werden ons overhandigd. Met een uitleg van het degustatiemenu. Dat menu was nogal vissig, wat vooral Maurits niet trok. Hij had gewoon zin in vlees. Dat was mogelijk, wat weer een pluspunt is vind ik. Na overleg met de keuken werd hem een menusuggestie gedaan, waarmee hij volgaarne accoord ging. Ook ik ging wat betreft 1 gerechtje overstag; kalfswang kan ik nu eenmaal erg moeilijk weerstaan.
De wijnkaart bekeken we en we besloten maar eens te starten met een Rully Premier Cru, die erg lekker was.
Alvorens we overgingen tot het menu kregen we nog wat amuses.
Drie hier. Een soepje van zoete aardappel met gember, wat niet veel indruk maakte op me; een bitterbal van Hollandse garnalen met schaaldierenmayonaise, die gewoontjes was en een mousse van gerookte makreel met paprika en een koekje van Sherryazijn, die bijzonder smakelijk was.
Het restaurant raakte behoorlijk gevuld deze avond, wat prettig is natuurlijk, maar wat ook zichtbaar maakte dat er geen duidelijke aansturing van het personeel is. Of er een maître is, weet ik zelfs niet. Uiteindelijk deed het jonge personeel haar best, maar het geheel bleef een niet gestroomlijnde en soms rommelige indruk geven. En dat is bijzonder jammer. Complimenten overigens voor de vrouwelijke sommelier, die zich uitstekende staande hield binnen het rommelige geweld.
Het voorgerecht kwam.
Voor ons allevier de lauwwarme kreeft met aardappelsalade, avocadocréme, kropsla en kreeftenvinaigrette. Als ik heel eerlijk ben, en dat ben ik over het algemeen, nogal gewoontjes. Ik heb wel lekkerder kreeft gegeten....Niet slecht verder dit gerechtje, maar nu ook niet om dolenthousiast van te worden.
Bij het tweede gerechtje liepen onze wegen uiteen.
Echtgenoot en Ole volgden het menu en kregen de gegrilde tonijn met garnituur Nicoise: zalf van aubergine met ansjovis, haricots verts, paarse aardappel, gedroogde tomaat, zwarte olijven, kwartelei en olijfolie en Maurits en ik kregen de kalfswang met eenzelfde garnituur.
Nu klinkt dat garnituur als overweldigend veel, maar dat was het natuurlijk niet. Gewoon een piepklein beetje. Best lekker dat garnituur verder, die aardappel hoeft wat mij betreft dan weer niet, de kleur vind ik nogal suf en de smaak nu ook niet bepaald bijzonder. De kalfswang was uitstekend, zo ook het kwarteleitje. Ook over de tonijn waren beide heren zeer tevreden.
Na een te lange pauze arriveerden de derde gerechten. Voor Maurits een gigantische hoeveelheid lam.
Twee karbonaadjes en een stuk sukade. Met een mooi sausje en wat aardappel en groentjes erbij. Hij was bijzonder tevreden. Voor ons de gebakken grietfilet met wilde spinazie, koolrabi met grove mosterd en een saus van witlof en gember. De griet vond ik, zoals wel vaker, ook elders, te droog en het garnituur omvatte wat veel smaakjes.
Op zich allemaal niet onaardig, maar wederom niet geheel juichend wat mij betreft. Ole was wel erg tevreden, zo zie je maar hoe smaakafhankelijk het toch allemaal is.
We schakelden over naar een wijn uit de Ahr, heerlijke wijnen! Een Us de La Meng
Ons laatste visger
echtje was een pizza van king boleet met geroosterde coquille Saint Jacques, lamsoren en een saus van eekhoorntjesbrood.
En dat was een lekker gerecht. Heel gewoon prima in orde. Een uitstekende coquille, lekkere paddestoelen en een fijne saus. Zoals het hoort dus.
Voor Maurits weer kalf. Nu gegrild. Ook met lamsoren.
Een nogal kaal gerecht vond ik eerlijk gezegd, maar hij was niet ontevreden over het vlees. Wel vond hij het vreemd dat hij weer kalf kreeg (dat was hem eigenlijk ontgaan tijdens de opsomming) en dan ook nog eens na het lam. Maar goed, niet ontevreden dus en daar gaat het om.
Het hoofdgerecht was weer hetzelfde voor ons allevier. Gebraden Ierse runderlende met een marmelade van Craupedine(*) biet, mais, trompettes de la mort en in een apart bakje rundertartaar met knolselderij, Hollandaiseschuim en ossenstaartbouillon.
De tartaar vond ik zelf iets minder, die was nl. licht gegaard door de bouillon en dat vind ik heel gewoon niet lekker en de bouillon zelf vond ik nogal flauw. Wat natuurlijk kan komen door dat Hollandaiseschuim, wie zal het zeggen. Maar prima vlees dus.
Hierna het kaasassortiment.
Drie stukjes,
een beetje brood en op zich in orde en erbij nog wat bakjes met vers en gedroogd fruit. Ik herinner me nog wat gedroogde framboosjes die bijzonder smakelijk waren. Ook het brood viel in de smaak bij de mannen, maar dat doet het vrijwel altijd.
Het dessert, vijgentaartje met een warme sabayon van sinaasappel en citroen, sorbet van chocolade, kwam na een lange, lange wachttijd.
Smakelijk, maar eerlijk gezegd aan de zware kant. Zowel het vijgentaartje, als de sabayon als de chocoladesorbet. Een vreemde combinatie qua smaken ook vond ik.
We sloten toch maar af met koffie, alhoewel het al schandalig laat was. Die was in orde. Erbij nog wat friandises. Een chocoladetaartje, wat verrassend licht was; een Charlotte met rumsaus, schattig om te zien; een koffiesorbetijsje wat heerlijk fris was en een plateautje met bonbonnetjes.
En daarmee sloten we dit verjaardagsmaal af. Tevreden, maar niet geheel voldaan. En dat heeft meer met het personeel en de timing als met het eten zelf te maken.
* De juiste benaming is Crapaudine Biet.
9 gedachtes over "Kasteel Heemstede in Houten "
john golsteijn
Jaartal
Tanja
Anne.
piet
Ed van Wijnerij
Chris
ad wijgerde