Hotel New York in Rotterdam

Ole ging taarten bakken met een vriendinnetje [ja, mam, de keuken maken we weer helemaal in orde hoor, maak je geen zorgen], Maurits had een volleybalwedstrijd en zou hard gaan leren voor zijn eerste ronde schoolexamens in dit afsluitende jaar van hem en wij moesten allerlei inkopen doen, waaronder een horlogebandje ophalen bij De Bijenkorf. Een krokobandje. Wat ik lelijk vind. Ik had een kalfsleren bandje besteld (zat er ook aan toen ik het horloge kocht) en kreeg een week of 4 geleden een glimmend krokodillenlerenbandje te zien. Dat wilde ik niet. Alle catalogi doorzocht, gebeld met Zwitserland, maar nee. Geen kalfsleer meer, alleen kroko. Want kroko is in. Bloederig irritant dus. Bovendien is de maat van mijn horloge dusdanig dat geen enkele andere fabrikant passende bandjes maakt. Dus ik moest wel. Nou ja, mat gaat nog wel, het is niet anders.

Nu zouden we na De Bijenkorf naar Utrecht scheuren voor ons volgende winkeladres, maar het was rondom half 1 inmiddels. En ik had wel trek in oesters. Echtgenoot ook. Tja, waar eet je op zaterdagmiddag oesters? Zondagmiddag is een probleem vindt iedereen, maar zaterdagmiddag is een nog groter probleem. Hotel New York. Daar hebben ze in ieder geval oesters. De rest moet je dan op de koop toenemen natuurlijk, maar ach, het was alweer jaren geleden dat we er waren, dus waarom niet.

Redelijk gevuld was het er, roezemoezerig dus en veel personeel wat zoals altijd toch wel erg weinig doet. Maar wel heel vriendelijk is en na een wenk toch ook altijd erg hulpvaardig. We zochten een tafeltje ergens in het midden, want de zon scheen hevig en dan is het bloedheet bij het raam.

De menukaart (zie website voor alle informatie) is nog hetzelfde. Er is een weekmenu voor 27.50 en op tafel staat een klein kaartje met alle schaal- en schelpdieren die te krijgen zijn.

Eerst maar eens een flesje wijn. Een Rueda, die in orde is, een karaf ijswater en op onze vraag welke van de aangeboden oesters het meest zilt is, wist het vriendelijke meisje ons geen antwoord te geven. Dan de Fines Claires, die vind ik altijd wel lekker. In San Sebastian aan het haventje had ik ook oesters voor een lunch en die waren helemaal niet zilt, die vond ik ook erg akelig om te eten op de een of andere manier. Na de oesters wilde echtgenoot een pasta. Hij ontdekte zijn favoriet. Een aglio e olio, dus die moest het worden.

Ik moest nog wel even zoeken, want ik wilde niet al te veel eten. Ole zou nl. voor het avondeten ook nog een pizza in elkaar draaien (uiteindelijk heeft Maurits hem gemaakt, hij wilde ook weleens in de keuken staan, tja....broers....). Ik zag bij de voorgerechten een portie gefrituurde sardientjes en dat leek me erg lekker.

De oesters waren prima. Erbij citroenparten, wat brood en een vinaigrette. Die vinaigrette vond ik geestig. Hij paste absoluut niet bij de oesters want er zat me een lading pepers door! Gekonfijte sjalotjes proefde ik, heel veel pepers, heel weinig azijn en heel veel olie. Erg lekker overigens, maar niet bij de oesters. Wel op het brood dus!

De spaghetti was goed. Ook veel stukjes peper, maar daar houden we wel van. Ik mocht uiteraard proeven en vond 'm erg lekker. Een beetje parmezaan erop ook nog, de meningen zijn verdeeld of dat nu wel of niet 'hoort'. Nu vinden wij het over het algemeen niet zo belangrijk wat hoort, we eten vooral graag lekker en dat was deze spaghetti.

Mijn sardientjes waren prima. 5 stuks, een part citroen erbij wat ik niet gebruikt heb, ik eet vrijwel nooit citroen bij mijn vis nl. en ik was voldaan.

Inmiddels stond men in de rij om een tafeltje te bemachtigen en toen ik daar een opmerking over maakte tegen de bedienende mevrouw zei ze dat dat elke week zo was en dat het op zondag nog veel drukker was. Grappig! Ik ga hier zeker weer vaker heen. Het eten was goed, de sfeer is gezellig, het publiek is uiterst gemêleerd en het is zeer betaalbaar. Alhoewel ik me dan weer afvraag of bijna 70 euro in dit geval betaalbaar is, maar met de huidige prijzen waarschijnlijk wel.

De foto's zijn deze keer met een telefoon gemaakt.