De Bokkedoorns in Overveen

In voor Nederlandse begrippen zware sneeuwstormen reed ik het Groene Hart uit. Bij Schiphol hield het sneeuwen op en begon het druilerige weer. Keurig op tijd reed ik Haarlem binnen, waar ik bij het station mijn tafelgenoten oppikte.

We vervolgden de reis naar Overveen. Naar De Bokkedoorns weer eens.

Ik was er nog nooit geweest op zondagmiddag en was eigenlijk stiekempjes wel benieuwd. Nou, ik kan er kort over zijn: het restaurant was heel toevallig deze keer niet geheel gevuld, dus het rumoer met bijbehorend publiek was er niet. Het was er net als altijd prettig en comfortabel.

De ontvangst was vriendelijk, de tafel was dezelfde als die waar ik zat met de vrienden uit Den Helder in het voorjaar, de vijver was er uiteraard nog en ik moest even goed kijken wat er nu precies aan de inrichting was gedaan. Volgens mij alleen de plafondlamp...

We begonnen met een glaasje champagne met daarbij wat amuses.

Die amuses werden nogal onwijs gepresenteerd. Voor 2 personen op 4 (of 2, het is maar hoe je het bekijkt) bordjes en voor de 3^e persoon alles apart.

Vanaf links onderaan met de klok mee achtereenvolgens spruitjes met macademianoten en koffie; bonbon van topinamboer (aardpeer natuurlijk gewoon) met gelei, gezouten citroen en paprika-aardappel; krokant rolletje van rode kool met mosterdcréme en een krokantje van parmezaan en couscous met ansjovis en oesterblad.

Nu zijn beide tafelgenoten van mening dat de amuses hier niet zoveel voorstellen, ikzelf heb daar een andere mening over, maar deze keer moest ik hen helaas gelijk geven. De amuses maakten weinig indruk. Het enige echt leuke vond ik het stukje oesterblad. Een nieuw gekweekte, zilte groente. Toevallig hoorde ik toen ik bij Oud Sluis was dat men ook daar hevig bezig is met het aanplanten van allerlei soorten van zilte groente. Nu hou ik veel van zilt, dus dat komt allemaal erg mooi uit.

We kregen een uitleg van allerlei menu's, maar kwamen natuurlijk voor het grote menu. Kort overleg nog eventjes over enkele gerechten, maar we besloten ons verder geheel te laten verrassen.

We begonnen met een witte wijn. Een Weissburgunder 2006, H. Koch, die ik erg lekker vond.

Een tweede ronde amuses kwam.

Ook weer zo raar gepresenteerd, alleen was ik deze keer degene die een eigen bordje kreeg. Een soepje van mosseltjes met schuim van kokos en een loempiaatje met mossel en hoi sin. Beiden helaas niet geweldig indrukwekkend. Op het lepeltje erbij een blokje gelei van sojasaus, wat dan weer erg leuk was. En ook lekker.

Water, brood, boter, peper en zout en ik meen ook olie kwam en stond allemaal op tafel, dus het feest kon beginnen..

En dat begon ook.

En wel met een canneloni van pompoen met een salade van Noordzeekrab en zoetzuur van rettich, gemarineerde Noordzeekrab, créme van peterseliewortel en manzanillasherry.

Een plaatje om te zien. Ontzettend zacht van smaak ook. Alle onderdelen apart, maar ook samen bijzonder lekker. Een uitstekend begin.

Het tweede gerecht vond ik absolute verwennerij.

Gemarineerde coquilles Saint Jacques, drooggebakken coquilles, créme van aceto balsamico, Gillardeau oester met truffel en ganzenlever. Het gerecht deed in de verte iets denken aan het succesgerecht van Bruneau, maar was hier uiteraard heel anders gepresenteerd en uitgebreider met de oesters en de aceto.

Op ons bord troffen we aan een spiegel van de gemarineerde coquilles met eromheen de créme van balsamico. Erop en ernaast blokjes ganzenlever, sliertjes truffel en créme van ganzenlever en truffel. Twee oesters maar liefst. Een 'gewone' Zeeuwse en een Franse, een Gillardeau dus. Ik kende die laatste niet (denk ik, want in Parijs let ik nooit op de namen eigenlijk), maar hij was dus erg lekker!

Tafelgenoot stelde voor over te stappen op een Saint Veran ('En Créches', 2007, Saumaize) en die was in orde.

We vervolgden het menu met de met Elstar bereide grietfilet, 'hutspot' met gebakken langoustine en saus van hutspot.

Weer zo'n prachtig mozaïekje op het bord, piepklein deze keer, maar met een overweldigende hutspotsmaak. Enorm knap vind ik dat. Erbij nog een plofaardappel, zoals ze dat noemen. Hoe ze het precies maken ben ik vergeten, maar lekker was ie wel. Ook nog wat verschillende toefjes hutspotpuree, ook al zo mooi van smaak en tot slot dan de vis, die bedekt was met de appel. Nu ben ik sinds we zo ongeveer bij alle gerechten Granny Smith kregen bij Oud Sluis lichtelijk allergisch voor appel in gerechten, fruit heeft sowieso niet mijn voorkeur bij warm eten, maar deze keer was het absoluut niet storend. Het was zelfs lekker. De griet vond ik persoonlijk wel iets te droog en eigenlijk ook te zacht van smaak voor de appel, maar de combinatie is toch gewoon wel leuk gevonden. Ik denk wel dat het gerecht nog verder uitgekristalliseerd zal gaan worden, maar dat is natuurlijk geen punt. De langoustine was trouwens geweldig lekker. Zo'n langoustine waarvan je er dan nog wel wat meer wil....

Mijn tafelgenoten schakelden over op rode wijn, een Chateau Moucamps, 2000, Cru Bourgois, Haut Medoc. Ik dronk het restje Saint Veran uit.

De wijn begeleide de licht gekaramelliseerde zwezerik met krokante langoustine, gerookte paling en Japanse peperdressing. Een mooi gerecht, maar wat mij betreft met wat vreemd bij elkaar passende onderdelen. De zwezerik was uiteraard perfect, mooi van structuur door het lichte gekaramelliseerde. De paling was prachtig, maar veel te overheersend voor de zwezerik, dat is paling natuurlijk al snel. De langoustine in stukjes was ook weer erg lekker en de apart erbij geschepte peperdressing was heerlijk! Ik heb dus gewoon alles apart gegeten. Wat de streep pasta erbij moest, is me een raadsel. Ik hou niet zo van die opvuldingetjes. Erbij tr
ouwens ook een stukje gemarineerde (sojasaus) paksoi, wat ik uiteraard als paksoifan geweldig lekker vond. En het was nog krokant ook, dat vind ik dus weer erg knap.

We waren toe aan het hoofdgerecht. Het eigenlijke hoofdgerecht zou hertenkalf zijn, maar wij kregen de gebraden Hollandse hazenrug, bonbon van gestoofde bout en 'Sauce Royal'.

We voelden ons al geweldig verwend door het tweede gerecht, maar nu zo mogelijk nog meer, want we hadden het gerecht natuurlijk wel op de kaart zien staan, maar we durfden een dergelijke wissel niet voor te stellen.

Prachtige plakken hazenrug troffen we aan. Fijne groentjes erbij (de groene streep is uiteraard chlorophyl) en de saus werd apart geserveerd. Nu was de saus erg lekker, maar op de een of andere manier minder compact dan ik dacht dat hij zou zijn. Sauce Royal wordt traditioneel tenslotte met het bloed van de haas gemaakt en door het inkoken wordt de saus dan tegen het stroperige aan. Wat allemaal niet wegneemt dat het een bijzonder mooi gerecht was.

Ik dronk hierbij overigens een glaasje Riesling, Schiefer 2007 Von Volxem, want ik wilde het deze middag bij de witte wijn houden.

Na een flinke pauze wilden we graag nog wat kaas. De kaaswagen is hier mooi. Niet meer zo uitgebreid (gelukkig), maar wel voor ieder wat wils.

We maakten alledrie onze keuze, de tafelgenoten namen een flesje Reflets du Chateau Cissac 2000, 2me Vin de Chateau Cissac en ik bleef bij mijn behoorlijk lekkere Riesling.

Op mijn bordje mijn keus uiteraard.

In ieder geval Vacherin, Epoisses, een geitje, Cabrales, een roodschimmel en nog eentje die ik helemaal kwijt ben. Heerlijke kaasjes.

Ik sloot uiteindelijk af met een espresso. Geen Palombini meer helaas. Ik ben vergeten te vragen waarom niet. De espresso was matig. De friandises die erbij kwamen niet. Die waren heerlijk.

Het was natuurlijk al donker toen we het restaurant verlieten. Net op tijd haalden tafelgenoten hun treinen naar Brussel en Amsterdam, zodat iedereen op een redelijke tijd weer thuis was.

Altijd prima in orde bij De Bokkedoorns. Het was weer genieten.