La Vilette in Rotterdam

Diningcity had een aanbieding: een viergangendiner incl. wijnen bij La Vilette voor 50 €. Nu is La Vilette een tijdje gesloten geweest, maar een aantal jonge enthousiastelingen waren van mening dat Rotterdam La Vilette niet kon missen en zij hebben dus een doorstart geregeld. De prijzen zijn iets vriendelijker dan voorheen, zie website, het vijfgangenmenu bv. kost 47,50 en dat is een keurige prijs, de gerechten, op een enkele uitzondering na, zijn wat simpeler. De inrichting is hetzelfde gebleven, de bediening en de keukenbrigade is geheel vernieuwd.
Op deze vrijdagavond had ik er afgesproken met twee dierbare vrienden, die ik veel te lang niet had gezien. Omdat het parkeren veel soepeler ging dan ik had verwacht, was ik iets te vroeg. Ik werd direct aan tafel genood, een prettige ronde tafel, precies zoals ik had gevraagd. Om de tijd te doden vroeg ik om een glaasje witte wijn (een witte Tarrani, heel aardig) en een karaf water. Geen probleem dat water, altijd een pluspunt wat mij betreft. De knabbels werden al neergezet en eerlijk gezegd koste het me grote moeite ervan af te blijven tot mijn tafelgenoten arriveerden.
Op een plateautje de bekende grote groene olijven, witlofblaadjes voor de verandering eens niet in truffelmayonaise, maar in een ander dipje, krokante koekjes in een dip met truffel, gekruide nootjes, plakjes droge worst en heerlijk chipjes. Lekkere knabbels.

De vrienden arriveerden, een glaasje Prosecco moest het weerzien begeleiden vonden we (jammer dat dat glaasje dan weer 8.50 moest kosten), brood en boter verscheen en het grote bijpraten begon.
Al vrij snel - we hadden de prosecco nog niet eens op en ook de knabbels waren nauwelijks aangeraakt - kwam het voorgerecht, maar dat hebben we een tijdje laten staan. Dat beviel de bediening geloof ik wat minder, maar dan lijkt me enig overleg wel op zijn plaats.

De eerste wijn werd ingeschonken, een Riesling Kabinet Trocken 2007, Eduard Schuster. Een lekkere wijn. De sommelier overigens heeft veel verstand van zijn wijnen en vertelt er ook op een prettige manier over, leuk.
De Riesling begeleide de goed op temperatuur zijnde in sesam gemarineerde tonijn met gamba en een sojadressing. Een vrij bekend gerecht, maar door de dressing en de krokante sesamkoekjes toch wel lekker. Tonijn kan me in al zijn saaiheid toch vaak wel bekoren, behalve natuurlijk als ie te ver gegaard is, maar daarvan was hier geen sprake. Goed klaargemaakt.
Even over de foto's: mijn toestelletje was op het moment van dit etentje in Washington, dus is er gebruik gemaakt van een ander toestel met iets minder ervaring met het fotograferen van gerechtjes.

De tweede wijn, een Rosario Chardonnay Reserva 2008, land mij onbekend, was lekker. En paste goed bij de gegrilde dorade met souffleetjes van scheermes en een schuimige créme van langoustine. De topper van de avond direct, dit gerecht (de mooiste foto ook). Uitstekende dorade, heerlijke souffleetjes, een mooie zachte jus was het eigenlijk meer en erin nog wat groentjes. Heerlijk.

Het hoofdgerecht, gebraden zijlende la bonne femme, jus van rode wijn en sjalot, was al bijna soldaat voordat we aan een foto dachten, vandaar de veldslag op het bord. Maar met name de sjalot maakte veel indruk, die was erg lekker. Het vlees was absoluut in orde, maar had wat mij betreft iets malser gemogen. Wat allemaal niet wegneemt dat hier uitstekend gekookt wordt. Erbij een glaasje Pinot Nero 2007, Tolloy, wat ik een lekkere wijn vond en passend bij de zijlende.

Zoals gebruikelijk als wij met zijn drietjes eten koos n van ons voor het dessert, cheesecake en wit chocolade-ijs, waar hij bijzonder tevreden mee was. Erbij voor hem een glaasje Santa Carolina, Late Harvest Sauvignon Blanc 2007, waar ik een slokje van mocht proeven, want ik was er erg nieuwsgierig naar: erg lekker. Dit glaasje viel overigens dan weer niet in het arrangement, maar ik trof het later niet aan op de rekening.
De andere tafelgenoot en ikzelf opteerden voor kaas. Niet de wagen kregen we te zien, maar een bordje kregen we. Het glaasje Pinot Nero was nog niet leeg, wat goed uitkwam, we waren tenslotte met de auto, dus dat dronken we uit bij de kaas.
We troffen aan een stukje Valencay (koemelk), een stukje le Timonoix (een notenkaasje), een stukje kruidnagelkaas en een puntje Cabrales. Erbij wat zoetigs en wat roggenbrood, maar dat eet ik nooit.

We sloten af met wat ronden espresso's en koffie, waarbij we heerlijke madeleines en een slagroomdip/saus/créme kregen. Heel keurig werd de 2e ronde koffie niet gerekend, ik stel dat op prijs, dat soort gestes.

Samenvattend: een fijn restaurant (de inrichting is comfortabel, hoewel er met name op de toiletten nogal veel goud blinkt, zo van dat gouden-schoentjes-Rotterdams), er wordt uitstekend gekookt, de bediening is attent, soms wat joviaal maar dat stoort me niet. Ik hoop van harte dat deze jonge club enthousiaste mensen het gaat redden. Vooralsnog zag het er allemaal uitstekend uit, het restaurant was op deze vrijdagavond geheel gevuld en absoluut niet alleen met gasten die voor het diningcity-arrangement waren gekomen.