De Lindenhof in Giethoorn

Op deze prachtige lentemiddag reden we richting Giethoorn. De Lindenhof.
De ontvangst in de prachtig gelegen boerderij was uiterst vriendelijk en ons werd een mooi tafeltje op het terras aangeboden. Stel je eens voor zeg, op 18 april in het vriendelijke zonnetje met zicht op de prachtige tuin heerlijk lunchen. Op zich al een feest. We begonnen met een glas Robert Charlemagne, Blanc de Blanc, die ik erg lekker vond. De chef bombardeerde ons onder geweldige amuses, achtereenvolgens een krokant tomaatje met sesam en ijs van de marinade; tonijn met een koekje van wakam en gepofte rijst; van de mooie wijnkaart kozen we een  Terras Gauda, Rías Baixas, O'Rosal 2008 en aansluitend een geliefde Languedoc, ook een witte, een Palette, Chateau Simone 2000.
Nog een amuse verscheen, een kreeftensoepje met steranijs en ook dit was bijzonder smakelijk.
Broodjes kregen we, waaronder een werkelijk heerlijke brioche, en water verscheen, een bruisende Taunus, (inkoop 2.75, wij betaalden 7.50....) en voor mij een karaf ijswater, wat dan weer een pluspuntje is. Dat water toch altijd...

We begonnen met het konijn. Helaas een voor mij al bekend gerecht, maar niet minder lekker daardoor. Konijn met ganzenlever, olijfjes en rozemarijn. Drie blokjes konijn, mooi vol van smaak met ernaast blokjes ganzenlever en ertussen de olijvencréme, eronder nog wat piepkleine ringetjes olijf en erop gespoten de romige ganzenlever en wat kleine blaadjes diverse sla.
Het tweede gerecht was behalve een plaatje ook ontzettend lekker. We kenden het al wel van Berasategui, waar we er ook van hebben mogen genieten. In ieder geval een uiterst aangename verrassing. Behalve het velletje was de rest van de zeebaars perfect. Zo ook de flinke stukken asperge, de mousseline en het heerlijke Rieslingsausje. Een mooi, klassiek gerecht met een kleine moderne toets. Dat zie ik graag.
Het vijfde gerechtje van deze middag bestond uit kreeft. Lasagne van kreeft met eigen aroma. Een plaatje weer. Tussen flinterdunne lapjes pasta lagen heerlijke stukken kreeft, omgeven door volaromatische kreeftenjus met erop wat kruidjes. Het uitsteken van het ene schaartje van de kreeft geeft wel aan met hoeveel toewijding hier gekookt wordt. Heerlijk was het.

We waren toe aan de Palette en dat is toch echt mijn wijn. Zo vol, zo aromatisch, zo prettig. Over enkele weken zijn we in die streek en we gaan zeker op zoek naar dit soort wijnen.
We vervolgden met de zeetong. Zeetong met ganzenlever en morieltjes. Op een bedje van knolselderij (waarvan de gastvrouw eigenlijk schrok, maar echtgenoot vond het geen enkel probleem, hij hield gewoon zijn bordje). Ik kan hier eigenlijk kort over zijn: alweer een geweldig gerecht. Prachtige zeetong, erop smeltende ganzenlever, een heerlijke jus van morilles en dat alles op een klein bedje van knolselderij. Erop nog piepkleine vierkantjes krokantjes van aardappel, heerlijk! Absoluut heerlijk.
Even tussendoor: hier wordt hoog op smaak gekookt, wat wij zeer op prijs stellen en wij hebben nog even zitten gniffelen om gasten achter ons, die het nodig vonden om tegen de gastvrouw te zeggen dat veel zout in het eten niet nodig is als je maar gebruik maakt van goede producten. Je moet maar durven in een restaurant als dit....
Het laatste visgerechtje was tarbot. Tarbot met specerijenjus. Een uitstekend stukje tarbot, omgeven door hoogaromatische jus, op een bedje van sliertjes snijboontjes en er op weer die cilindertjes van krokante aardappel. In al zijn simpelheid weer ontzettend lekker.

Het achtste gerechtje was zwezerik. Zwezerik met risotto, truffeljus en parmezaan. (ik had al een hap genomen voordat ik de foto nam, het zag er heus mooier uit). Wederom kan ik kort zijn: uitstekend, absoluut uitstekend. Geweldige zwezerik, prachtige risotto, waarin je duidelijk de parmezaanse kaas proefde en een heerlijke jus, waarin ik niet de truffel proefde, maar dat vind ik, zoals bekend, geen enkel probleem.
Het volgende vleesgerechtje was zuiglam. Zuiglam met saffraan en citroengras. Heerlijke plakjes lam, een mooi schuimend sausje met saffraan, een piepklein beetje aardappelmousseline, wat sjalotjes en nog wat groentjes en we waren tevreden. Niet opzienbarend, maar gewoon heel goed.
Zoals zo vaak in restaurants van deze klasse lijken koks toch veel meer te (kunnen) doen met de amuses en de visgerechtjes. De vleesgerechtjes zijn vaak een stuk minder verrassend.
Het laatste vleesgerechtje was IJsselrund. IJsselrund met rodewijnjus en bietjes. Een prachtig stukje perfect gebakken vlees met wat groentjes erop (snijboontjes), ernaast wat torentjes van aardappel, een volle jus van rode wijn waarin blokjes biet te vinden waren en we waren tevreden.

De wijn was op, echtgenoot hield het verder bij water, ik nam nog een glaasje witte wijn en dat werd een heerlijk glas Auxey-Duresses.
De kaasgang bestond uit een spiesje met om en om getoaste brioche en gesmolten Comt en ook dit was heel gewoon heel erg lekker. Bijzonder lekker zelfs.

Het dessert, het 12e gerechtje dus, bestond uit koffie met kerrie en pruimencompte.
Drie groenig-gelige bolletjes met erop wat rozijntjes, verbonden door de pruimencompte en nog wat streepjes lekkers troffen we aan en we waren aangenaam verrast door de volle koffie/kerriesmaak. Bijzonder knap en heel erg lekker weer. Een fijn dessertje.

We sloten af met de prima espresso van Palombini, waarbij we een bombardement aan lekkernijen kregen. Chocoladetruffels, een bakje met heerlijke bonbonnetjes met bv. de smaak van kaneel of van koffie, een plak fudge waar we stukjes van af konden snijden, een zakje met kaneelschuimpjes, die smolten in je mond. Ongelofelijke verwennerij allemaal. Alsof het nog niet genoeg was kwam de gastvrouw bij het tweede kopje nog langs met een trommeltje met kniepertjes en gemberkoekjes, ook al zo lekker.
Na afscheid te hebben genomen van de chef en zijn vrouw verlieten we diep tevreden deze gastvrije boerderij. De zon ging al bijna onder op het terras en we hebben genoten van een heerlijke middag.