DSC09382
DSC09382

Pikol in Nova Gorica

Op 27 augustus 2010 in Slovenië.

Pikol. Een Jeune Restaurateur in Slovenië. Dat boeide me, want ik weet niets van Slovenië. Inmiddels ken ik wat Sloveense wijnen en het landschap wat ik gezien heb is onvoorstelbaar mooi. Maar Pikol moest dus bezocht worden, want we hadden voor deze vakantie bedacht dat we Michelin nu eens links zouden laten liggen en ons zouden richten op de JRE en de Piatti.
Alweer niet ver van ons vakantiehuis, een kilometertje of 25 schat ik zo, ligt Pikol.
Enigszins verstopt, maar ik begreep direct waarom. Een soort houten blokhut doemt op in een vrij dicht bos, met een parkeerruimte erbij en erachter een enorm, sprookjesachtig meer, vol met waterlelieblad en -knoppen.
Erg mooi.
Het restaurant ligt op de eerste verdieping, waar ook een soort loungeruimte is in de zin van een veranda met loungebanken, zodat je heerlijk in de koelte zit terwijl de zon buiten zindert. Wij kregen een tafeltje binnen aangewezen.
Een mooie ruime ronde tafel met zicht op het hele restaurant. Wat op zijn minst gezegd anders dan anders is ingericht.

Erg vriendelijk personeel, waarvan er slechts een Engels sprak, maar de rest sprak ook ABI, dus met wat Italiaans kwamen we een heel eind. We waren blijkbaar aan de vroege kant (half 2), later op de middag werd het pas drukker. Dit kan ook komen omdat ze op zondagmiddag (we waren er weer op een zondag, omdat we graag lunchen op vakantiezondagen, want dan ziet het bij elke bezienswaardigheid zwart van de mensen namelijk) doorlopend open zijn.

Een aperitief wilden we wel en dat werd een wijn die in eigen beheer wordt gemaakt zo begrepen we, een Silverli - BRDA, Aperitiv Silverli White 'Penina pridelana nog iets', in ieder geval een schuimwijn gemaakt van Chardonnay. En hij was lekker.
Erbij een leuke houten 'boot' met wat hapjes en enorme hoeveelheden brood. Erg lekker brood en zoals bekend zijn alle mannen enorme broodliefhebbers, dus dat werd regelmatig bijgevuld.
De hapjes waren een gefrituurd aardappeltje gevuld met iets vissigs, erg lekker; een tomaatje gevuld met een frisse geitenkaas, ook erg lekker en een hoorntje gevuld met een mouse van inktvis, ook al erg lekker. Een bijzonder begin, zo vonden we, op de een of andere manier hadden we dit niet verwacht. (ligt geheel aan ons overigens).

De buitengewoon vriendelijke Engels sprekende meneer vroeg of we al eens eerder waren geweest, wat niet het geval was en vertelde in het kort wat over de manier van koken bij Pikol. Hij stelde voor om een soort van verrassingsmenu met de toppers van het restaurant voor ons samen te stellen, zo rond de 4, 5 gangen en als het genoeg was, was het genoeg. Dat leek ons nu erg leuk, ook de wijnen zou hij erbij bedenken, dus vol verwachtingen wachtten we op het eerste gerecht.

Eerst de wijn. Ook een Silverli - BRDA, maar nu een Rebula (nooit van gehoord), maar oh, wat was dat een heerlijke wijn zeg. Vol, niet vet, fris, aanwezig, ondersteunend. Een erg fijne wijn.
Het gerechtje verscheen. Eén van de toppers dus.
Tonijn, een nacht gemarineerd in suiker/zout en soja, mooi dungesneden, op een licht sausje met een piepkleine citroentoets, maar ik proefde ook iets van suiker. Erop flink wat geschaafde truffel, erboven wat Japanse zeekraal, die erg bijzonder van smaak was en ernaast een leuke streep gelei van tomaat, die bijzonder vol van smaak was. Een erg goed begin!

De volgende wijn was een wijn waarvan ik net als van de vorige twee nog nooit gehoord had, maar die ik zo lekker vond dat we het hele arrangement maar skipten en die doordronken. Een Kristalvin Kristaní -BRDA. Een Sauvignon met zoveel mineralen waardoor hij wel zo geweldig lekker werd, vol, diepe afdronk en het geweldige verlangen naar meer op riep. Ook naar deze ben ik druk aan het zoeken uiteraard.

Het gerecht werd aan tafel bereid, overigens tijdens het eten van de tonijn, want de marinade moet enkele minuten zijn werk doen.
Het ging om zeebaars. Ter plekke gefileerd en in hele dunne plakken gesneden, die gelegd werden op een bed van rucola. Daarna gaat er flink zout en peper overheen, flink wat uitstekende olie, het sap van een hele sinaasappel en van een hele citroen, handenvol  granaatappelpitten, bramen en frambozen.
Dit laat men dan even staan en vervolgens worden de borden aan tafel opgemaakt.
Ik kan natuurlijk niet anders zeggen dan dat het hemels lekker was. De citrus overheerste in het geheel niet (daar was ik een beetje bang voor), alle smaken pasten perfect bij elkaar en de vis was boterzacht geworden. Wederom bijzonder lekker.

Het volgende gerecht was iets wat ik normaliter nooit zou bestellen. St. Jacobsmosselen op een plak gebrande ananas met een saus van cider.
Ik hou helemaal niet van fruit in mijn eten namelijk. Maar dit, wow.....wat was dit weer lekker. Ik weet niet hoe ze het doen hier, maar zelf de ananas was niet zoet en de cidersaus had zelfs nog een pittig toetsje. De Jacobsmosselen waren perfect gebakken en vielen niet weg tegen het geweld van het fruit. Alweer mooi dus.

Ons vierde gerecht was ook alweer een verrassing. Op een rondje polenta, die ik deze keer toevallig wel erg lekker vond, maar hij was dan ook vermengd met kastanje, lag een flinke hoeveelheid iets van inktvis.
Ik schrijf iets, omdat ik geen idee heb hoe ze dit gedaan hebben en dan is de taal toch wel een barrière helaas. In ieder geval lagen er allemaal kringeltjes uiterst vissige dingen op dat rondje polenta en die waren geweldig lekker van smaak. Ertussen af en toe nog wat paddestoelen en het gerecht was helemaal f.

Het vijfde gerechtje was het meest 'gewone'. Zonnevis, St. Pierre dus met aardappelpuree en iets van groente en erbij twee appelkappertjes en een tomaatje.
In al zijn simpelheid uitstekend klaargemaakt en prima van smaak, maar het viel wat weg tegen het geweld van de voorgaande gerechten.

We schakelden over naar een dessert, hoewel ik zo langzamerhand wel aan mijn tax was. Een meringue verscheen.
Na het openmaken van de meringue lag er een gigantische hoeveelheid rodevruchtensorbetijs in, wat heerlijk was. Ik ben dol op rode vruchten na een copieuze maaltijd, zo heerlijk fris en het lijkt net of het wellicht iets te 'volle' gevoel wat verdwijnt.

We sloten af met een goede espresso, waarbij we een koekje kregen en maakten nog even een wandeling om het meertje, even de benen strekken.

Een gedenkwaardige maaltijd in het mooie Slovenië bij dit Pikol. Als we weer eens in de omgeving zijn, wil ik nog wel een keer.
 

10 gedachtes over "Pikol in Nova Gorica "

Yvon

Lijkt me heerlijk, Pata Negra met St. Jacques, maar bedoel je dat je het zelf niet zo zou maken omdat de ham nogal dominant is? Verder loopt alleen het water in mijn mond van de kazen. Grappig trouwens dat ik een mooie afbeelding zocht voor een kaasplateau, dan kom ik dus steeds bij jouw foto's terecht :-) Bij Niven zat het gistermiddag helemaal vol, dus misschien wordt het nog wat met de lunchcultuur in NL.
2 maart , 2010 om 18:01 pm

Carla

Ik zou het apart serveren, bv. met een streep saus ertussen, de pluk sla erboven, dan mengen de smaken niet zo. Niven: ik lees net de reviews op diningcity: de meerderheid was er weg van gisteren, een aantal hebben dezelfde opmerkingen als jij. Het wordt spannend dus ;-)
2 maart , 2010 om 18:05 pm

Jaartal Weblog

Pata negra is heerlijk, vooral met een glaasje fino sherry, maar om het nu om de haverklap in en om vis-gerechten te doen (tje .. twee keer in drie gangen is niet slim). Mooie recensie!
2 maart , 2010 om 20:56 pm

john golsteijn

Inderdaad niet terug keren! De hutspot met kabeljauw...!! Om maar niet te spreken van de Pata negra. Maar kan niet altijd kaviaar zijn, jammer. John.
9 maart , 2010 om 21:17 pm

Andrea

Je toon heeft ook iets....het lijkt haast of het moeite heeft gekost om de hele rit uit te zitten. Dat kabeljauw gerecht ziet erop de foto niet aantrekkelijk uit met zo'n hele berg hutseputs eronder.
10 maart , 2010 om 17:35 pm

Agnes

Jeetje Carla, weer zoxe2x80x99n leuk eetverhaal in een bijzondere ambiance. Alles lijkt me juist door die eenvoud zo ontzettend lekker. En die wijnen maken mij steeds nieuwsgieriger.( Verus furmint bij Grapedistrict moet je ook eens proberen hoor) Tja, en landschappelijk vond ik Slovenie ook een pareltje. Bijna geen industrie en bijna overal mooi en lieflijk.
27 augustus , 2010 om 14:10 pm

Carla

Die wijn ga ik opschrijven en ik rij een keertje naar Grapedistrict, ik wil hem zeker proeven Agnes. Dank je wel. Pikol was ook weer echt een belevenis inderdaad.
27 augustus , 2010 om 18:25 pm

ad wijgerde

Geweldig Carla, en dat in Slovenixc3xab, mooi verhaal en heerlijke foto's. Ikzelf had het arrangement doorgezet, wie weet wat je nu gemist hebt. Bedankt weer, groetjes Ad
28 augustus , 2010 om 16:54 pm

Raymond

Wat een fantastische ervaring! Alsof ik bij je aan tafel zit. En ik schrok ook van het fruit in het eten (ben er namelijk ook geen liefhebber van), maar knap dat het niet zo overheersend aanwezig was. Mooie maaltijd en wat een geweldige omgeving ook!
1 september , 2010 om 18:14 pm

john golsteijn

Carla, hier had ik wel bij willen zijn. Heerlijk zoals je het beschrijft. En dan de wijnen!!! Mooie ambiance, bijna sprookjesachtig met het mooie meer. Gr. John.
2 september , 2010 om 20:18 pm

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl