Massana in Girona

Na een uiterst voorspoedige vlucht van Maastricht naar Girona (1.35) plus het zeer snel kunnen ophalen van de huurauto, checkten we in bij het gereserveerde hotel. Een smaakvol en comfortabel hotel, waar we nadat we hadden uitgepakt en opgefrist ons laafden aan wat gin-tonics, want ze hebben hier een heuse gin- en tonickaart. Erbij heerlijke olijven en net toen we wilden gaan wandelen naar het restaurant van onze keuze, waar we om 21.00 werden verwacht ging het regenen. Een taxi was er snel en keurig om 21.00 waren we bij Massana. Gelegen aan een niet heel breed straatje met een onopvallende buitenkant, die overigens wel in de kleuren van het interieur is meegenomen. De chef stond buiten om de gasten te verwelkomen en liep mee naar binnen, attent!
We kregen een fijne ronde tafel in het nog maar gedeeltelijk gevulde restaurant, wat in de loop van de avond tot de nok toe gevuld zou raken.
Mooie rustige aankleding hier, prettige stoelen, de tafels iets te laag voor ons, maar we zijn dan ook wat groter dan gemiddeld hier.
We kregen de kaart uitgereikt en de vraag of we een glas Cava wilden. Dat wilden we zeker, want we waren erg nieuwsgierig naar de Cava in de restaurants hier. Het was een Cava Freixenet Cuvée DS 2007, Caves Freixenet, D.O. Cava. Een erg aangename Cava.
En een leuke sommelier en uitstekende bediening. Grappig vond ik het om te zien hoe de chef werkelijk alles, maar dan ook alles in de gaten hield en ik moet zeggen: het liep als een trein! Ik ken er nog zo eentje in Nederland ;-)
We kregen de kaart. Men kent hier een à la carte gedeelte en een menu. Uiteraard gingen we voor het menu, inclusief de voorgestelde wijnen. We wilden wel nog even de wijnkaart bekijken en die is hier mooi en fantastisch van prijs. Veel (onbekend) Spaans maar ook behoorlijk wat Frans en zelfs nieuwe wereldwijnen.
Water wilden we ook wel, olie kwam op tafel en huisgebakken bruin brood.
En toen een bombardement aan hapjes.
Te beginnen met een focaccia met Iberico en Parmezaanstengel met paprika La Vera'. Op een vierkante steen heel krokante kussentjes van focaccia met erop heerlijke ham en tomaat, afgemaakt met werkelijk ontzettend lekkere olijfolie. Hoe blij kun je worden van zo'n mooi hapje. De stengels van parmezaan waren net niet krokant, maar heel vol van smaak en de lichtzoete gerookte paprika matchte prima met de kaas.
Hierna werd er een sierlijke tang neergelegd en verschenen er drie hapjes. Allereerst gemarineerde mosselen met citroen en koriander. Fantastisch lekker in al zijn eenvoud en ook zo makkelijk te eten met die geinige tang, die we overigens vaker zouden tegenkomen in restaurants, maar de eerste keer is altijd het leukst tenslotte. Naast de mosselen een plateautje met op het moment (het werd gebracht met een glazen cloche erover waarin de rook zat) gerookte zalm met bloemetjes en kruiden en een saus met ponzu. Ook dit was heel makkelijk te eten met de tang en erg lekker. De rooksmaak kwam goed naar voren, maar was zeker niet overheersend. En tot slot van dit trio op een lepel een halve bol - zoals zij het noemen, ik zou gaan voor een pastille - gepekelde tonijn met zand van tomaat en dit was een ware smaakbom. Heerlijke tonijn, waarbij het poeder van tomaat erg goed paste.
Mooie, mooie hapjes!
We waren er nog niet, nog twee hapjes verschenen. Een flinterdun wantandeegje gevuld met garnaal, prei en spek, werkelijk heerlijk van smaak en ernaast op een apart bordje een beignet gevuld met vloeibare paddestoel die als het ware ontplofte in je mond. Absoluut erg mooi allemaal en een geweldig begin!
De sommelier schonk de eerste wijn in, een Prince de St. Aubin 2007, AOC Sauternes. Een mooie, breed inzetbare wijn. Zoet uiteraard, maar met voldoende zuren.
Erbij het eerste gerecht. Yoghurt Foie Gras met jelly van Muscat en een crunch van gepofte mais, toffee en gepofte rijst. Fantastisch! Dit is nu zon gerecht waarvoor je blijft terugkeren naar een restaurant. Alles was heerlijk, paste perfect bij elkaar en ook de wijn werd een droom bij dit gerechtje, geserveerd in een afgesloten potje.
De tweede wijn was gelukkig wel een Spaanse en wel een Caminante 2011, Celler Terra Remota, D.O. Empordà. Een mij onbekende, maar wel schitterende wijn, dus deze wordt onthouden. Erbij een adembenemend lekker gerecht. Wilde paddestoelen, gemarineerde garnalen, truffel en pijnboompittenvinaigrette. Een schitterende cirkel op het bord met onderop de flinterdun gesneden rauwe paddestoelen, erop de truffel en de (heerlijke) gemarineerde, rauwe garnalen, afgemaakt met nog meer truffel en de vinaigrette. Geweldige smaken, zowel apart als bij elkaar, dit was ontzettend genieten. Ook zo'n gerecht dat je jaren en jaren onthoudt.
Het begon ons op te vallen dat men in Spanje de smaken combineert. In Nederland heeft men meer de neiging om alles naast elkaar te leggen, hier meer op elkaar. Een grappig en significant verschil wat ons betreft....
Ontzettend enthousiast en vol verwachting waren we inmiddels en de derde wijn werd ons gepresenteerd. Een Pedralonga 2011, Bodegas Pedralonga, D.O. Rias Baixas. Een fijne, elegante Albarino. Erbij sashimi van coquilles. Met een bijna klassieke Waldorfsalade met zout en citroen. De salade was hier vervangen door de sashimi van coquilles en ik vond dat eerlijk gezegd een enorme verbetering van de klassieke Waldorf. Wederom een zeer uitgekristalliseerd gerecht. Mooie smaken, mooie ingrediënten en mooi gepresenteerd en de wijn paste er uitstekend bij.
Er verscheen een schaaltje met een gepocheerd eigeel, een bolletje van het een of het ander, wat truffel en wat kruidjes. Hierna kwam de wijn, deze ronde een Contino 2010, Bodegas Viedos del Contino, D.O.C. Rioja. Een zeer prettige witte Rioja. Het gerecht bleek een Tijmsoep te zijn. Het bolletje was een gestoomde getruffeerde brioche en over al de genoemde ingrediënten werd aan tafel een bouillon geschonken. Een bouillon van tijm. Schitterend van smaak en heel knap dat de tijm niet erg overheersend werd, integendeel zou ik bijna zeggen, de tijm ondersteunde de smaak van de rest. Het enige kleine puntje van kritiek is dat het krokantje briochebolletje door de bouillon uiteraard niet meer krokant was, maar verder vonden we het alweer een erg mooi gerecht, vooral vanwege de uitstekend bij elkaar passende smaken.
De volgende wijn was een La Chablisienne 1er Cru Fourchaume 2010, A.O.C. Chablis en ook dit was weer een heerlijke wijn.
Het gerecht was tonijn. Op een hutspotje van linzen met een salade van wakame lagen drie schitterend aangebakken stukjes kraakverse tonijn met erop nog een bel van schuim van 100% zeewater. Er lag een sausje bij waar in ieder geval iets van soja in verwerkt was. De tonijn was geweldig zacht en het zeewater kon je heel duidelijk proeven. Een mooie, klassieke combinatie.
Met de rode wijn keerden we terug naar Spanje, we kregen een Sant Bru 2008, D.O. Montsant, een mooie volle blend, die ons ook al beviel. Voor de goede orde: gezien de omvang van het menu kregen we per gang natuurlijk geen heel glas, maar een paar kleine slokjes en dat was maar goed ook...
Het gerecht was schouder van konijn - in ons geval een pootje - gelakt met kruiden en appelrozemarijn. Erbij nog wat appelcompote, enoki en een bloemetje en weer waren we helemaal tevreden. Het pootje was mooi van smaak, perfect van garing, de compote ging er prima bij en de enoki zorgde voor de broodnodige groente. Prima dus weer.
Waarmee we bij het hoofdgerecht voorzover je daarvan kunt spreken waren. De wijn erbij was een Gran Claustro 2005, Bodegues Castell de Perelada, D.O. Empordà. Een schitterende, fruitige, stevige rode wijn, die ons ook al beviel. Alles beviel ons deze avond dus eigenlijk gewoon...
Het hoofdgerecht dus. Runderwang uit Galici met een Bordelaise saus en geglaceerde groentjes. Wat we uiteraard op het bord vonden en wat geweldig lekker was. Ontzettend mals vlees, heerlijke saus en lekkere worteltjes. Ook nog een quenelle erbij gemaakt van olijf en aardappel en het feest was compleet. Genieten dit!
Het dessert vervolgens was een plaatje om te zien. Kokosnoot, guacamole van banaan, suikerriet en ijs van pina colada. De kokosnoot was perfect nagemaakt en bestond uit een laagje chocolade met heel licht vanille-ijs. Eronder de guacamole van banaan, die mooi groen van kleur was, maar toch echt naar banaan smaakte, ernaast een spongecake gemaakt met suikerriet, een heerlijk hard koekje en op de kokosnoot een quenelle ijs van de pina colada. Schitterend om te zien, maar ook heel erg lekker van smaak. Heerlijk fris en zeker niet zoet en zwaar.
Een glaasje dessertwijn werd ingeschonken. Garnatxa, Anubis Ambre Res. 96, een heerlijke dessertwijn, friszoet en mooi in de zuren. Wat ook wel nodig was, want het laatste dessertje was chocolade, noot en citroen. Samengevat ging het om romige chocolade, gesuikerde noten en sneeuw van citroen. We moesten absoluut alle drie de onderdelen bij elkaar eten, anders zou de citroen teveel gaan overheersen aldus de enthousiaste chef, die een paar keer aan onze tafel kwam om een klein praatje te maken, en dat deden we dus ook. Schitterende smaken ontwikkelden zich op deze manier. Eerst de romige chocolade, dan de textuur van de gesuikerde pindas en tot slot het lichtzurige van het behoorlijk stevige schuim met citroen. Wederom erg mooi!
We sloten af met uitstekende espresso - daar hoef je in Spanje gelukkig niet bang voor te zijn - waarbij nog wat snoepjes kwamen, we kregen nog een kleine rondleiding door de schitterende wijnkamer van de sommelier, die ons een paar van zijn grootste schatten liet zien en we namen afscheid van de chef met een dubbele handdruk en met diepe tevredenheid. De koffie en het water waren voor rekening van de chef ook nog.....Wat een fijn restaurant is Massana, ik vind het een aanrader voor iedereen!