De Molen in Kaatsheuvel

Op deze laatste dag van augustus reden we naar Kaatsheuvel, naar De Molen, om daar nog eens dunnetjes de verjaardag van onze jongste zoon te vieren. Hij is weliswaar jarig op 8 juni, maar door allerlei omstandigheden moest ik de eerder geplande afspraak op 15 juni verzetten naar 31 augustus. 31 augustus is ook de laatste mogelijkheid om gebruik te maken van de bon die ik kreeg toen we er de vorige keer waren tijdens de restaurantweek. Die ons uitstekend bevallen was, vandaar de reservering. Die bon overigens houdt in dat je met 2 personen voor 99 euro kunt genieten van een 6-gangenmenu, een schitterende aanbieding dus.
Parkeren gaat uitstekend op het eigen terrein van de mooie graanmolen, die nog in gebruik is, want het brood op tafel wordt van zelf gemalen meel gemaakt.
De ontvangst was vriendelijk en toen begon de narigheid, onze reservering was blijkbaar niet doorgekomen. Of we maar even plaats wilden nemen in de bar/lounge, dan zou het vast allemaal wel in orde komen.
Niet leuk zoiets, maar het kan gebeuren.
Nu moet ik bekennen dat ik de inpandige bar/lounge bepaald onprettig vind. De tafeltjes zijn klein, staan dicht op elkaar en de verlichting is indirect maar wel bijzonder aanwezig en ik heb de lichte afwijking dat als ik geen ramen zie ik een benauwd gevoel krijg. Een glaasje champagne wilden we wel. Champagne van Pasquier hier. Net nieuw heb ik begrepen, maar hij beviel ons goed. De champagne werd niet gepresenteerd, maar navraag leverde toch zo'n beetje de naam op.
Erbij vrijwel direct twee hapjes, gepresenteerd op stenen. Allereerst een schitterend groen hapje met heel veel ingrediënten, waaronder in ieder geval op een gezouten tuile een puree van erwtenpuree lag, wat citroen en iets van alg. Erg lekker vonden we het. Op een ander stenen plaatje vier pizzaatjes met als basis een chips van kip met parmezaan, een emulsie van tomaat en wat lamsoren. Bijzonder smaakvol en een leuk begin.
We vervolgden met een steen gedompeld in stikstof, zodat hetgeen wat erop ligt min of meer bevriest. We kregen dan ook het advies om het snel te eten. Het ging om een vierkantje Galiameloen met erop crème van paling met citroensalie en dashi. Bijzonder fris en lekker vonden we het.
Inmiddels wilde ik wel erg graag de lounge/bar verlaten en op mijn vraag of dat mogelijk was kregen we een rechthoekige tafel bij het raam. Altijd jammer als we geen ronde tafel krijgen, maar die voorkeur had men blijkbaar niet onthouden. De molen is uitgerust met dubbel glas, er zit nogal wat ruimte tussen de buitenkant en de binnenkant, zodat een paar keer tijdens het opdienen, wat altijd per se links moet (ik maak er nooit zo'n punt van) het glas werd geraakt. Een van de nadelen van rechthoekige tafels wat mij betreft.
De tafel was verder keurig gedekt. Aan tafel kwam er nog een amuse in een mooi zwart schaaltje met op het deksel haring met wat Granny Smith, krab, zuring, peterselie en ui, bijzonder lekker en in het schaaltje ook twee mooie stukjes haring met schuim van de ingrediënten zoals ze bovenop lagen. Een erg lekkere amuse.
Water kwam op tafel, bruisend en plat, heerlijk brood, boter en olie en de eerste wijn werd door de vriendelijke sommelier ingeschonken.
Een Pouilly-Fumé, Domaine Cédric Bardin, Cuvée des Bernadats. Een typische Pouilly-Fumé, lekker fris en uitstekend passend bij het eerste gerecht.
Dat gerecht overigens was met recht een plaatje. Omdat zoveel mensen zeggen dat hun bord wel een schilderij lijkt had de chef deze keer een echt schilderijtje op het bord gelegd.
Tartaar van langoustine, gekleurd met inktvisinkt, gelei van inktvis, krokantje van inktvisinkt, diverse bietrolletjes, waarvan de gele gevuld was met een emulsie van langoustine en Jalapenopeper en de Chioggiabiet met geitenkaas uit de regio en verder nog wat schuim van schaaldieren. Ik vond het een heerlijk gerecht, veel smaakjes, maar wel smaakjes die erg lekker waren en goed bij elkaar pasten. En het zag er natuurlijk erg mooi uit.
De volgende wijn kwam uit de Nahe, een Dönnhoff Riesling Trocken 2011. Een zeer aangename Riesling, zoals we die de laatste tijd weer heel graag zien.
Het gerecht was een raviolo gevuld met buffelricotta met aan tafel geschonken saus van schaaldieren met citrus en schuim van Noordzeekrab. In al zijn eenvoud een heerlijk gerecht.
Bij het volgende gerecht schonk de sommelier een witte Bourgogne, een F. Buisson 2010, uiteraard 100% Chardonnay. Al googelend vind ik niets van Francois Buisson, dus de link loopt naar een Meursault. Wat niet wegneemt dat het een bijzonder prettige bourgogne was.
Het was een gerecht in tweeën. Op een rond wit bord langzaam gegaarde heilbot met filet americain van chorizo bedekt, verder wat groentjes, wat Bouchot mosseltjes, peterselie en een heerlijke saus op basis van mossels. Erg lekker, de chorizo kwam mooi uit de verf en was zeker niet te overheersend bij de zachte heilbot.
Ernaast in een schaaltje met stenen een crostini met filet americain van chorizo en een crème van mosselen. Weer heel anders van textuur, maar ook weer bijzonder smakelijk.
De volgende wijn was een Pinot Noir uit Nieuw Zeeland, een Saint Clair Family Estate, Vicars Choice, Marlborough 2011. Een zeer prettige Pinot Noir.
Erbij het eerste vleesgerechtje. Lamsnek, zeer langzaam gegaard, met een mousseline van doperwt, wat knolselderij, tijm, meiknol en een kroepoek van de tijmplant.
Het vlees was boterzacht, erg lekker en de bijgerechten pasten er prima bij. Mooi van textuur, fijn van smaken, dus wederom waren we tevreden.
We gingen door met een Chateau Paveil de Luze 2007, Margaux. Een elegante Margaux en een fijne blend.
We waren toe aan het hoofdgerecht. Eend van de Veluwe, een bitterbal gevuld met de eend, diverse groentjes, wat risotto, wat crème van mais en aan tafel geschonken jus van de eend. Weer een mooi gerecht, mooi op smaak en prettig veel groenten erbij, dat stel ik op prijs.
Als dessertwijn kregen we een glaasje Recioto di Valpantena van Bertani. Een schitterende rode dessertwijn, een Valpolicella.
Eerst kwam er nog een dessertamuse.
In een vrij ruime cilinder onderin een koude dunne crème van Granny Smith met erop een warme sabayon van verveine. Met het advies het in een keer op te drinken. Wat we deden. En het was lekker, erg lekker, het frisse van de appel combineerde mooi met de sabayon van verveine. Bovendien voelt verveine altijd gezond vind ik.
Het dessert kwam na niet al te lange tijd. Links een pakketje wat bestond uit chocolade en Himalayazout, de chocolade was een geweldig mooie mousse. Aan tafel werd er wat olijfolie over gedruppeld en dat was een heerlijke toevoeging. Erop nog wat bladgoud, maar dat smaakt zoals bekend naar niets en is aan de taaie kant. Maar het staat leuk. Eronder wat chocoladesaus, wat crunch van Oreo en gevriesdroogde framboosjes, die een heerlijke zure toets gaven. Rechts een Oreo met erop een heerlijk frisse sorbet, die de mond weer helemaal schoonmaakte. Een uitstekend dessert.
Bij de prima espresso kwamen nog allerlei snoeperijen, waarvan ik me de nougat herinner, een donut met een heerlijke vulling en een soort klein apart dessertje, wat heerlijk fris was.
Ze waren allemaal even lekker en dus een waardige afsluiting van een fijne maaltijd.
Tijdens het schrijven van deze recensie zie ik dat men de champagne en de koffie niet heeft gerekend, een geweldig vriendelijke geste, waarvoor mijn hartelijke dank. Overigens zal dat niet de reden zijn om terug te keren naar De Molen, want hier wordt heel gewoon uitstekend gekookt en ook de wijnen bevallen me prima.