Eisvogel in Wenen

Tijdens onze week in Wenen wilde ik wel een keertje bij een BIB eten. De sterren liet ik aan me voorbij gaan, ik ben bepaald niet kapot van het niveau van het eten in Wenen en dan vind ik het gewoon zonde van het geld.
Deze BIB, Eisvogel, sprak me qua menu wel aan. Dat het restaurant ligt bij de ingang van het Praterpark, wat dus gewoon een groot pretpark is, was meegenomen. Zo konden we daar ook even een blik op werpen.
Het was een mooie zonnige dag en de wandeling naar het restaurant was prettig. Aan de buitenkant typisch Weens, jammer dat de pretparktoestanden vrijwel direct zichtbaar zijn als je iets verder kijkt.
De ontvangst was correct (Wenen is erg correct) en we kregen een mooie ronde tafel voor vier aan het eind van de eetzaal. Zicht op het pretgebeuren was voor de heren. De inrichting is hier beige-achtig, de stoelen zitten niet erg lekker, je zakt er nogal ver in weg. Ook de banken zaten niet lekker vonden de zonen. Verder keurig gedekt, net glaswerk en bestek. Veel personeel, heel veel personeel...
Een aperitief wilden we wel, een Sekt graag. Die werd ingeschonken ergens achter een muurtje, zodat ik geen enkel idee heb wat voor Sekt het was. Ik heb er wel naar gevraagd maar er kwam een ratel die ik niet verstond en de fles even laten zien was waarschijnlijk teveel moeite. De Sekt was overigens lekker.
Geen knabbels, geen amuse hier.
We bekeken de kaart, men kent hier een menu en een kaart. Drie gangen (voor, hoofd, toe) 49, vier gangen (voor, tussen hoofd, toe) 59 en vijf gangen (voor, tussen, hoofd, kaas en toe) 59. Ik noem dat even specifiek want geen enkele wijziging of aanpassing is hier mogelijk.
Echtgenoot en ik besloten tot het menu en beide jongens/mannen wilden liever van de kaart kiezen, de gerechten van het menu spraken ze niet aan.
Zij kozen dus drie gerechten van de kaart, wij kregen ook slechts drie gerechten, terwijl we er eigenlijk vier wilden. Hoe dat nu precies ontstaan is, weet ik nu nog niet, maar het gebeurde gewoon wel.
De wijnkaart is hier aardig, heel veel Oostenrijkse wijnen en ook flink wat wijnen uit de regio Wenen. We kozen daaruit een Riesling Nussberg 2011 van het Weingut Wieninger en die was aardig. Water wilden we ook wel, plat en bruisend en al zeer snel kwamen de voorgerechten.
Beide zonen wilden de steak tartare met huisgemaakte mosterd. Ze kregen een rondje steak tartare, lichtjes aangemaakt met erop de mosterd, nog wat uitjes en gesneden kappertjes en wat pickles en wat krokantjes in de vorm van getoast brood. Ze waren er redelijk over te spreken.
Wij wilden ganzenlever. Hier met kruidkoek en gelei van fruit en wat fruit er boven op. Bovendien ook nog twee stukjes chocolade....De ganzenlever was niet onaardig, maar ik heb hem wel beter gegeten, de koek vond ik eerlijk gezegd aan de zware kant, maar dat is persoonlijk. Ik eet eigenlijk altijd alleen de terrine en bijgeleverd brood moet wel erg lekker zijn (bijvoorbeeld een goede brioche) wil ik die eten. Erop wat stukjes fruit, die aan de zure kant waren, maar dat vind ik wel lekker, echtgenoot wat minder. De chocolade erbij vond ik detoneren, maar ook dat is persoonlijk. Er zullen hele volksstammen zijn die dat wel bijzonder lekker vinden.
Als hoofdgerecht hadden de jongens de Weense kalfsschnitzel met salade en zij kregen een ruim gepaneerd dun lapje kalfsvlees met een aparte salade. Ze waren niet erg kapot van de schnitzel, de paneerlaag was weliswaar krokant en dun, maar in verhouding tot de hoeveelheid vlees die erin zat te dik. De salade was wel lekker, de vinaigrette vonden ze lekker.
Wij kregen kreeft. Kreeft met pasta en tomatensaus en groenten. De kreeft was uitstekend, de pasta - een plak - was ook goed. Mooi dun en goed al dente. Ook de tomatensaus en de ratatouille-achtige groenten vond ik lekker. Het schuim van parmezaanse kaas maakte het gerecht compleet.
Hierna verwachten we dus ons hoofdgerecht, ree, maar dat kwam niet. We kregen gewoon de uitgekozen desserts. Het werkte uiteindelijk natuurlijk best op onze lachspieren.
Ole had gekozen voor de chocolade cake medium met compote van peer en kreeg een beetje à la de jaren 70 opgemaakt bord met chocoladecake met erop een soort spaghetticompote van peer, erbij gespoten slagroom en nog wat toefjes chocolade. Hij was best tevreden over de combinatie en de chocolade vond hij gewoon lekker.
De andere drie wilden de alles appel, strudel, mousse en sorbet en we kregen een bord met rechts twee stukjes lauwe strudel, in het midden mousse van appel met lucifertjes appel erop en links in een apart bakje een sorbet van appel met een krokant appelrondje. Een aardig dessert, wat mijns inziens frisser zou mogen zijn.
Koffie hoefden we niet meer, het was mooi geweest in dit toch wel wat vreemde restaurant. Ik werd ook wat iebelig van al dat personeel wat eigenlijk niet zo heel veel te doen had en dan ben ik het soms opeens helemaal zat en wil ik graag weg. De mannen weten dat natuurlijk inmiddels en ook zij wilden de frisse buitenlucht wel weer in.
Of ik Eisvogel aanraad voor een bezoek? Neuh, zou ik niet doen. Ik zou dan liever naar de Zwölf Apostelkeller gaan, daar hebben ze ook schnitzels, maar dan erg goede, het is niet zo'n toeristenval als Figimüller, ze hebben er heerlijke wijn (het is een zgn. heuriger) en last but zeker not least: de aardappelsalade die je apart besteld bij je schnitzel is er goddelijk! (wel even reserveren, dan vragen ze of je roken of niet roken wilt zitten en niet roken is een stuk rustiger ;-))