Restaurant Roes in Hulst

Onderweg naar de Verbeke Foundation moest er geluncht worden. Ik had de dag ervoor gekeken en ontdekte in Hulst, nog net in Nederland dus, een Bib Gourmand. Restaurant Roes, gelegen in een winkelstraat in Hulst. Een klein restaurant met 26 couverts, verdeeld over een voor-ruimte waar de meeste tafeltjes staan, een bar en waar je als je goed zit schuin de keuken in kunt kijken en een tussenruimte waar nog twee tafels staan.
Eén man in de bediening en één in de keuken (voorzover ik kon zien). Buiten ons raakten nog twee tafels van twee bezet deze zaterdagmiddag.
Op tafel, die keurig gedekt was, bakjes met droge worst en heerlijk zoute gebrande amandelen.
Als aperitief wilden we wel een glaasje witte wijn, dat werd er eentje uit de Gascogne. Domaine Millet, Cotes de Gascogne, Famille Dèche, Éauze. Een aardige wijn.
We kregen de kaarten en een uitleg over het lunchmenu (2 gangen en koffie 29.00). Men kent hier een beperkt à la carte gedeelte, een menu Roes en het Bib menu, wat een keuzemenu is. Dat laatste menu sprak ons wel aan, dus daar kozen we voor.
De wijnkaart is leuk en zeer betaalbaar. We kozen voor een Nieuw Zeelandse Seresin Estate, Marlborough, een ons bekende wijn, maar daarom niet minder lekker.
Een amuse verscheen. In een houten bakje wat blokjes zure zult met mosterdmayonaise en waterkers, wat ons beviel.
Warme broodjes kwamen ook en op tafel stond al een rondje Guernsey-boter.
De wijn werd ingeschonken, het water ook en het eerste gerecht kwam. We hadden allebei gekozen voor gelakt buikspek, soja, taugé, wortel, koriander.
Tot mijn grote teleurstelling kregen we een bepaald niet krokant gebakken speklap (ik kan het met de beste wil van de wereld echt geen buikspek noemen) met erbij een salade van de genoemde ingrediënten en twee takken raapsteel. De soja, waarmee het spek gelakt was, was nauwelijks te proeven, flink wat zout haalde de smaak een beetje op. De salade had nauwelijks een vinaigrette, behalve dan de olie die ernaast geschonken was, dus eigenlijk vond ik dit geen goed gerecht. De speklap was op zich niet slecht, maar voor mij te zacht gebakken en er zat opvallend weinig smaak aan.
Bij de hoofdgerechten liepen onze keuzen uiteen.
Echtgenoot wilde de schelvis, broccoli, bloemkool, aardappel, botersaus en dat kreeg hij ook. Een stuk gestoomde (denken we) schelvis, op zich goed van garing met erbij de genoemde groenten, een nogal dikke puree van aardappel en een botersaus. Ook trof hij nog wat spinazie aan. Het vreemde was dat er met de groenten die in bepaald niet hapklare brokken op het bord lagen helemaal niets was gedaan. Ja, ze waren gekookt. We werden er een beetje stil van.
Ikzelf had gekozen voor de boerderij kalfsribeye, meiknol, spinazie, knolselder, dragon. De ribeye kwam getrancheerd, liggend in de eigen jus. Het vlees was goed, ook hier hielp een beetje zout om de smaak wat omhoog te halen. Erbij de genoemde groenten en wat aardappelpuree. Ook met deze groenten was helemaal niets gedaan. Twee-en-een-halve meiknol had ik, drie balkjes knolselderij en een beetje spinazie. Ten eerste veel te veel, maar ten tweede ook nog van een gruwelijke smakeloosheid. Op het vlees na een teleurstellend gerecht wederom.
Het dessert was vandaag chocolademousse, citrus, mango en mandarijn. Een quenelle chocolademousse, flink wat sinaasappel- en mandarijnpartjes, koekjes en ijs van mango troffen we onder andere aan. Het was in ieder geval een fris dessert.
We sloten af met redelijke espresso, waarbij nog wat snoepjes kwamen.
Na het betalen van de rekening vervolgden we onze route en we concludeerden dat we de Bib Gourmand-toekenning in dit geval bepaald niet begrepen.