't Nonnetje in Harderwijk

Op vrijdag de 13e in juni waren we al vroeg op pad, want we gingen naar De Fundatie in Zwolle. Natuurlijk moest er op de terugweg geluncht worden en natuurlijk moest dat bij mijn favoriet, 't Nonnetje! Ik dacht dat de chef, Michel van der Kroft, in Portugal was, dat had ik ergens op facebook gezien, maar gelukkig was hij gewoon aanwezig en de begroeting was zeer hartelijk. De relatief nieuwe sommelier, voor ons dan, was zeer attent en wist toen we het over de wijnen hadden nog wat wij de vorige keren dat we er waren gedronken hadden en dat is toch gewoon heel erg leuk!
We namen plaats op het terras, uiteraard in de schaduw.
Een aperitief wilden we wel, een Cava nog steeds van Serra. Voor echtgenoot zonder iets, voor mij met de aangeboden espuma, die vandaag van basilicum gemaakt was. Niet zon succes op de een of andere manier, ik zelf denk dat de espuma een tijdje niet gebruikt was en daardoor niet echt een espuma-consistentie had, maar nogal waterig overkwam. Het effect was dat de Cava er vooral nogal viezig eruit kwam te zien. Wat aan de smaak verder niets afdeed trouwens.
De sommelier vroeg of we bij de Cava misschien een klein hapje wilden en natuurlijk wilden we dat. Het was een Zeeuwse oester met vlierbes en kappertjes, een shot van bergamot en nog wat dingetjes, waaronder in ieder geval een klein pepertje. Lekker!
Hierna verscheen tegelijkertijd met de kaarten een potje met een dip van geitenkaas en koekjes gemaakt van risotto.
We bekeken de kaart en besloten tot zes gangen met een kleine wisseling, inclusief een wijnarrangement voor twee. De wijnkaart is iets veranderd, maar nog steeds erg prettig en vriendelijk van prijs. Voor een indruk van de gerechten, menu's en mogelijkheden verwijs ik naar de website.
Water wilden we ook graag, bruisend voor echtgenoot en voor mij een karaf. Ik ben even kwijt of het water van echtgenoot in een koeler ging, de vorige keer was me namelijk opgevallen dat het water hier in koelers ging en dat vond ik vreselijk attent toen.
In het glas kwam om te beginnen een Wiener Gemischter Sazt, Weingut Mayer am Pfarrplatz en die was lekker.
Erbij een amuse.
Gazpacho Nonnetje Style. Laat dat maar aan Michel over inderdaad! Gazpacho gemaakt van gele paprika, gele tomaat en komkommer met erbij diverse bereidingen van tomaat, ijs van traditionele gazpacho, shot gemaakt van cacaoboter gevuld met vocht van tomaat met kaneel en een pepertje en poeder van zwarte olijf, die je in de mond moet laten open ploppen! Heerlijk en zoals altijd van de hand van Michel geweldig hoog op smaak en perfect bij elkaar passend. En niet te vergeten, door de bloemetjes en het kleurgebruik een lust voor het oog. De toon was weer direct gezet, we zouden weer een heerlijke lunch gaan krijgen!
Zo'n lekker broodje kwam weer op tafel met erbij op het plateautje wat er al stond boter met onkruidkruiden en daslook. Lekkere boter, te lekker, want ik eet liever geen brood bij mijn maaltijden, maar dat lukte deze keer niet.
De wijn werd bijgeschonken en het eerste gerecht kwam.
Tartaar van zeebaars met langoustine, snijboonsap en ijs van Thaise curry. Een compositie in groen-wit. In het bord het sap van de snijbonen, mooi vol van smaak en gelukkig duidelijk herkenbaar als zijnde snijboon. Een noedel gemaakt van kokos die behoorlijk stevig van structuur was. Een quenelle ijs met een diepe smaak van groene Thaise curry, diverse knapperige groenten, heerlijke tartaar van zeebaars, een prachtig zoete gebrande langoustine en schuim van citrus om het helemaal compleet te maken. En compleet was het, we hebben zitten smullen!
Bij het volgende gerecht kwam een Griekse wijn, een Ktima Ligas, Pella. Een mij onbekende, maar zeer prettige wijn.
Het gerecht, in kreeftenolie gekonfijte zalm met Hollandaise van gerookte boter, paksoi, zeewier en een jus van strandkrabben, paste er prima bij. De zalm was gegaard op 38 graden in de kreeftenolie, zo werd ons verteld. Hij was zuigend zacht en heerlijk van smaak. Het schuim wat aan beide zijden lag was gemaakt van de strandkrabbetjes en de sushi was gemaakt van paksoi met diverse groenten en cressen waaronder mijn favoriete Salty Finger. Onder de zalm troffen we nog wat zeewier aan. Alweer een bijzonder smakelijk gerecht.
Bij het derde gerecht kwam een mooie Manzanilla, Bodega Rey Fernando de Castillo in het glas. Nu zijn wij toevallig grote liefhebbers van manzanilla en zeker bij het eten. We vinden dat daar veel te weinig gebruik van wordt gemaakt, neem bijvoorbeeld eens een glaasje manzanilla bij een fijne karbonade van de barbecue en je weet niet wat je proeft! Extra leuk dus dat men bij 't Nonnetje gewoon een fijne manzanilla bij een gerecht schenkt.
Dat gerecht werd uitgebreid toegelicht door de chef. Zijn vrouw namelijk is Portugese, dat had hij al eens verteld en hij heeft de nodige kneepjes geleerd van zijn schoonmoeder. De diepzeegarnaal die erbij zou zitten tref je alleen aan in Zuid-Spanje en Portugal en zelfs daar zijn ze lastig te krijgen. We waren dus enorm benieuwd!
Het gerecht was diepzeegarnaal Carabinero met bacalhau, chorizo-olie en artisjok. Alweer een zeer kleurrijk gerecht. Allereerst bovenaan het bord de carabinero, die immens diep van smaak was, zo'n garnaal had ik nog nooit geproefd en ik zou eraan verslaafd kunnen raken. Uiteraard perfect van garing. En we moesten zeker niet vergeten de garnaal helemaal uit te zuigen, want juist het dikke vocht wat er nog uitkwam na het opeten van de garnaal was heerlijk en dat was ook zo, wat een smaak zeg! Er lag een heerlijk krokantje naast, gemaakt van schelpdieren volgens mij. Verder een quenelle van brandade zoals hij origineel gemaakt wordt, dus van klipvis met wat ui en wat aardappel en melk. In ieder geval een brandade die ik bijzonder lekker vond.
Verder nog crème van artisjok, gebrande artisjok, saus van peterselie en de chorizo-olie. Een gerecht om van te dromen, zo lekker vonden we het.
Toen Michel hoorde waar wij op vakantie gaan, kregen we direct allerlei adressen en aanbevelingen mee, ook alweer zo vreselijk vriendelijk en attent, waarvoor nogmaals mijn dank.
In het glas kwam vervolgens een Siciliaanse wijn, een Feudo Montoni, La Marza Nerello Mascalese. Lekker!
Erbij Hollandse melkgeit, gebraden en gestoofd met ravioli Brin D'Amour, champignon, tuinbonen, Hollandse asperge en jus met kamille. Op het bord een koteletje, stoofvlees (in een mooi cirkeltje) en vlees van de schouder, alle drie heerlijk mals en heerlijk van smaak. Verder een raviolo met Corsicaanse kaas en kamille, crème van erwten, diverse andere groenten en een jus op basis van kamille.. Alweer een bijzonder gerecht, mooi hoog op smaak en eigenlijk om van te blijven eten.
Bij het volgende gerecht, wat we gewisseld hadden met een gerecht van en met asperges, kregen we een glas Madeira. Om precies te zijn Barbeito Madeira Boal Reserva. Vast een fijne Madeira, maar voor mij te zoet. Dat is overigens puur persoonlijk, ik hou nu eenmaal niet echt van zoete dranken.
Op het bord de eendenlever gingerman met speculaas en gel van Granny Smith. Dit gerecht, zo vertelde de chef, had hij de week ervoor voor 100 personen gemaakt in The Yeatman in Porto, een van de restaurants die we al van plan waren te bezoeken. Omdat hij er een Nederlandse toets aan wilde geven, had hij gewerkt met speculaas. Wij vonden op ons bord de eendenlever in de vorm van een speculaaspopje met bronskruiden. Verder heerlijk ijs van eendenlever, sorbet van appel, diverse knapperige groenten, gel van appel en speculaascrumble en poeder. Het wordt natuurlijk saai, maar alweer vonden we het een heerlijk gerecht.
Bij het dessert kwam een FRV 100 de Jean Paul Brun, een sprankelende Beaujolais en die was fijn licht en lekker fris. Een leuke, originele dessertwijn vonden we het.
Het dessert zelf. Cherries & Berries met roomijs van Marjolein, was zo heerlijk, dat ik al over de helft was met opeten voordat ik aan een foto dacht. Neem maar van mij aan dat het weer een plaatje was. Bovenin op het bord een taartje gemaakt onder andere biscuit van sumak en bosvruchten. Daaronder een fijne bol ijs gemaakt van majoraan, poeder en crunch van lavendel, gel van berries en cherries. Heerlijk fris en 's zomers en ik ben altijd erg dol op rood fruit, dus met dit dessert was ik meer dan tevreden.
Espresso wilden we nog wel graag, snoepjes niet meer, want het was werkelijk meer dan genoeg geweest en na het betalen van de rekening en het bedanken van de chef verlieten we meer dan tevreden 't Nonnetje. Niet voor niets een van mijn favorieten in Nederland. Om zo vaak mogelijk te bezoeken, zo'n begeesterde kok maak je niet vaak mee. Het leuke is ook nog dat hij alle ruimte krijgt voor zijn creatieve uitingen, waarmee zowel zijn gasten - wij in ieder geval - en hijzelf heel blij zijn. Echt een geweldige kok!