Largo do Paco (hotel Casa da Calade) in Amarante.

Amarante kon natuurlijk niet ontbreken bij door ons te bezoeken plaatsen in Noord-Portugal, het lag tenslotte maar op een half uurtje rijden van ons vakantiehuis. Een bijzonder mooi plaatsje, gelegen aan de Tamega met mooie kerken en musea en ook nog een sterrenrestaurant. Largo do Paco. Het eerste restaurant met een ster in Noord-Portugal, the Yeatman volgde.
Het restaurant is gevestigd in het mooie hotel Casa de Calada, gevestigd op een hoek van de Gonalcobrug. Eigen parkeergelegenheid en je wandelt dus zo het overdadig ingerichte hotel in. Er is ook een terras, maar we vonden het deze middag te warm om buiten te eten en kozen dus voor de eetzaal.
Die is ingericht in warme geel/rood tinten met mooie hoezen over de stoelen, grote (ronde) tafels en allerlei handige dingen voor het personeel. Een ruime eetruimte, rustig en zeer prettig. Een zeer vriendelijke ontvangst kregen we van de sommelier en van een van de dames, die hier keurig in een zwarte jurk met een wit schort lopen.
We kregen een fijne grote ronde tafel voor ons vieren met erop onderborden, rode waterglazen (die van de heren werden later vervangen door gele omdat zij bruisend water drinken) en het servet omgeven door een gordijnstrik. Voor we met alles van start gingen kwam er al eerste een warm doekje, zoals wij dat wel kennen hier in Oosterse restaurants, dus gehoorzaam veegden we onze vingers nog schoner.
Een aperitief wilden we wel en dat werd een Portal da Calada, Vinho Espumante Branco, speciaal gemaakt voor het hotel. Een wel zeer aangename bubbel die ook nog eens ruim werd bijgeschonken, waarmee, zoals de zonen zeiden, de toon direct was gezet, want dat zien ook zij graag.
Op tafel vrijwel direct per twee personen een bekertje met wat gezouten broodstengeltjes, wat boter en olijfolie uit de Alentejo. Aan couvertprijzen doen ze hier overigens niet, het enige restaurant waar we gegeten hebben waar we dit meemaakten...
De kaarten kwamen. Men kent hier een lunchmenu van ik meen vier gangen voor 30 euro, twee tastingmenus, eentje van 8 gangen en eentje van 11 gangen. Nu sprak het menu van 8 gangen ons eigenlijk alle vier meer aan dan dat van 11 gangen, dus daar besloten we toe. Het menu Largo do Paco en dan graag met een wijnarrangement voor drie personen. Heel vriendelijk kregen we alle vier een kleine versie van het gekozen menu, prettig, want dan weet je wat je krijgt en kun je het nog eens even nalezen. Nadat we onze wensen kenbaar hadden gemaakt kwamen de amuses. En wat voor amuses!
Alles werd per twee personen opgediend. Allereerst een bonbon van olijf. Het zag eruit als olijf, het smaakte als olijf, maar het was geen olijf. De structuur was die van een boterzachte mousseline, erg lekker vond ik. Erbij nog heerlijke olijfolie, waarmee het een verrassend hapje was. Daar boven op een lepel een kwarteleitje met tomaat, room en kaviaar, ook al bijzonder smakelijk.
Op een zwarte steen vervolgens aan een prikker een rolletje van biet gevuld met zalm en room en kruiden, waarbij met name de perfectie van het rolletje biet opviel. De smaakcombinatie was erg lekker.
In een houdertje in vetvrij papier per persoon een baguetje omwikkeld met gerookte ham en flink gevuld met lopende kaas, dusdanig gevuld dat we nogal knoeiden, maar dat was verder geen punt, want ook dit was heel erg lekker.
In een houten potje met bieslook twee stokjes met een zwarte bal erop, een lolly dus. Een lolly gemaakt van worst uit de regio en gedoopt in kruim van de worst. Ook deze worst was zeer vol van smaak, echt zoiets waarvan je heel graag meer wilt.
Tot slot voor elk van ons nog op een vierkantje een kers van foie gras met kersengelei en die was ongelofelijk lekker. Een schitterende combinatie blijf ik foie en kers vinden en hier was hij hemels!
Onnodig te zeggen dat we meer dan heel positief verrast waren. Het vriendelijke ook nog eens was dat al deze hapjes als compliment van de chef werden gepresenteerd.
De uitstekende sommelier schonk de eerste wijn in. Een Alvarinho van Anselmo Mendes uit de sub-regio Mono e Melgao. Een wel erg prettige Alvarinho. Erbij het eerste gerecht. Matosinhos sardine in steenzout, escabeche van mosselen, korianderschuim. Een gerecht wat in tweeën kwam. Per twee personen een zwart plaatje met erop een zoutsteen, waarop weer twee heel dun gepaneerde en gebakken sardientjes lagen, gegaard op de zoutsteen dus. Ernaast per persoon een wit bord met in het midden allereerst wat fijne olijfolie met erop een mousseline van Bouchotmosseltjes, waarop dan weer schuim van koriander lag. De kleurcombinatie was prachtig. Ernaast nog aan elke kant een mosseltje. Het geheel was afgedekt met een doorzichtige dunne plak gelei, die zeer zilt smaakte en eigenlijk de smaken van de mosselen en de koriander mooi bij elkaar bracht. Het was in ieder geval een plaatje om te zien. Nu was het de bedoeling om de gebakken sardine, die perfect van garing was erop te leggen en het geheel samen te eten. Dat deed ik pas in tweede instantie, ik proef ook graag de onderdelen apart. Ik moet zeggen dat ik een dergelijke verfijning niet had verwacht, wat een prachtig gerechtje was dit!
De volgende wijn was een rosé, Een Vallado, Touriga Nacional, Douro 2012. Een zeer aardige rosé. Het gerecht was prachtig om te zien in ieder geval en het was inktvis, makreel en tonijn, gazpacho sorbet, kikkererwten en groene olijven.
Helemaal onderop het bord lag een laagje heerlijke kikkererwtenpuree, mooi hoog op smaak (ik vind dat kikkererwten soms zo duf zijn). Hierop een mooi dun laagje van plakjes zeer malse octopus, lichtjes gemarineerd. Verder uiteraard wat olijfolie en de andere genoemde ingrediënten, waarbij de balletjes van olijf opvielen, want die hadden we ook als amuse. De makreel en tonijn waren spartelvers, de korianderpuree die zeer duidelijk aanwezig was vond ik heerlijk, de bloemetjes gaven het gerecht mooi kleur en de sorbet van gazpacho was geweldig. Zeer hoog op smaak en heerlijk fris. Wederom verrassend en erg lekker.
Bij het volgende gerecht kwam een Condessa, Casa de Santar en dat was een werkelijk heerlijke wijn.
Het gerecht erbij werd gepresenteerd op een gelakt houten plankje en het was gerookte Landes eendenborst, rabarber en Requeijo kaas, gekonfijte pompoen en noten in verschillende texturen en aceto balsamico di Modena. Allereerst troffen we mooie dunne, opgerolde plakjes zeer malse gerookte eendenborst aan. Erbij de genoemde kaas, die heel erg jong was. Verder wat gekonfijte pompoen, spongecake van eend (knap!), diverse noten, gekonfijte pompoen, een meringue van aceto balsamico en wat rabarber. Heerlijk om te eten door de verschillen in textuur en in smaken. Die smaken pasten allemaal erg goed bij elkaar, er was echt over nagedacht. Wederom grote tevredenheid aan onze tafel.
De bediening kreeg door hoe we aan het genieten waren en ook zij werden daar blij van, leuk om te zien!
We gingen verder met een witte wijn uit de Alentejo, een Quinto do Carmo. Ook bijzonder lekker.
Op het bord biologische eieren op 62 graden gegaard met Sao Jorge Island kaas, pancetta, chlorofyl van asperges en Toscaanse zomertruffel.
Een plaatje om te zien dit gerecht en onwaarschijnlijk lekker. Het ei was perfect gegaard, de chlorofyl zeer vol van smaak, de truffel was duidelijk, maar niet overheersend, aanwezig en de kaas, gepresenteerd in de vorm van schuim was ontzettend lekker en verbond het hele gerecht. We hebben werkelijk zitten smullen van dit plaatje!
De volgende wijn was een bekende van ons. Een Niepoort, 12 Redoma Douro, Branco en we zijn erg te spreken over deze wijn, dus een schot in de roos!
Het gerecht was het laatste visgerechtje van deze middag en bestond uit bot en Espinho garnalen, gerookte paling en varkenshoofd, champagne- en kervelwortelsaus. Alweer een kleurrijk bord werd ons voorgezet met erop de genoemde ingrediënten. Nu had ik nog nooit bot gegeten, maar het lijkt dus op tong, althans de bot hier dan. Heel kunstig was het stukje bot gevuld met garnaal. Verder op het bord diverse groentjes, een heerlijke saus met champagne en kervelwortel, stukjes prima gerookte paling en natuurlijk de garnalen, waarvan we uiteraard de koppen lekker leegzogen. Ik moet zeggen dat ik het varkenshoofd niet heb kunnen ontdekken, dus dat zal wel ergens in een saus verwerkt zijn. Wel lag er nog een flinke lepel kaviaar op het gerecht en dat is toch wel heel erg lekker, we voelden ons extra verwend.
In het volgende glas kwam een Dao, Vinha Paz, Reserva 2009, een bijzonder prettige rode wijn. Erbij buikspek, appel en witlof, zwarte pepersaus, sinaasappelvinaigrette, chips van allerlei knolgroenten. Ook dit gerecht was weer foutloos uitgevoerd en ongelofelijk lekker.
Allereerst geweldig krokant buikspek, perfect van garing en erop nog wat gepofte stukjes spek en erom heen een zeer smakelijke pepersaus. Mooi geroosterde witlof erbij, een simpele, maar wel uitstekende wortel, een blokje appelgelei in een hele zachte vinaigrette van sinaasappel en wat dipjes van een flink ingekookte jus. Lekker, lekker. De chips van allerlei knolgroenten die allemaal stuk voor stuk mooi krokant en zeker niet taai waren (zoals je toch wel vaak meemaakt helaas) werden gepresenteerd in een papieren frietachtig zakje. Leuk en lekker!
Bij de desserts kwam Niepoort port, 20 jaar oude Tawny. Ik ben geen portliefhebber, maar de mannen genoten er erg van.
Het eerste dessert was aardbeien, roze peper en mascarpone, Pennyroyal schuim. Heerlijke gemarineerde aardbeien kregen we met flink wat goed te proeven roze peper, mascarpone-ijs en een fantastisch schuim, waarin in ieder geval munt heel goed te proeven was. We vonden het alle vier een zeer lekker dessert. Fris, licht en ook weer mooi om te zien, want het oog wil natuurlijk ook wat.
Het volgende dessert schijnt een signatuurgerecht te zijn en dat was de Pech Melba met vanille panna cotta en frambozensorbet. Een perzik gemaakt van witte chocolade, gevuld met fantastisch lekkere perzikmousse kregen we, erbij de frambozensorbet, die heerlijk fris was en verder allerlei lekkere dingetjes van fruit, moussejes en geleitjes en ook hierover waren we meer dan tevreden. Ik kon maar niet ophouden met te zeggen hoe enorm verrast ik was over het niveau van de gerechten, zo ontzettend lekker had ik gewoonweg niet verwacht.
We sloten af met uiteraard perfecte espresso, waarvan ook een tweede kopje werd aangeboden. Erbij kwam nog een etagère met allerheerlijkste snoepjes en ook die hebben we allemaal opgegeten, want ook die waren veel te lekker.
We waren zo onder de indruk dat we besloten er op onze laatste dag in Portugal weer te gaan lunchen en dan zouden we het menu Sensory Essays nemen. Dat hebben we gedaan en helaas was er op deze dag een andere sommelier, die er duidelijk wat minder zin in had dan de sommelier die we vandaag hadden, maar ernstiger was het dat de kok afwezig was. Ik ga dat bezoek dus niet recenseren, ik wil deze herinnering graag in stand houden, want zo vaak worden we niet (meer) verrast en dit was een ontzettend grote en heel prettige verrassing. Wel een tip voor degene die hier wil gaan eten: check in ieder geval of de chef zelf aanwezig is.
Wat deze maaltijd betreft kan ik niet anders dan schrijven dat we stupéfait waren, de reden natuurlijk ook dat we er twee dagen later weer gingen lunchen.