De Treeswijkhoeve in Waalre

Op de eerste vrijdag van de maand september reden we maar weer eens richting het zuiden. Ons doel was Waalre, restaurant De Treeswijkhoeve. Vreemd genoeg waren we er nog nooit geweest. Vraag me niet waarom niet, dat gebeurt nog steeds zo af en toe bij mij.
Parkeren op eigen terrein bij de mooie hoeve is prettig en we wandelden binnen. Een vriendelijke ontvangst en we werden naar het terras geleid wat op restaurantniveau al bijna helemaal gevuld was. Wij kregen een tafeltje op tuinniveau met zicht op de mooie tuin. Heerlijk onder een boom met een keurig gedekte tafel.
Uiteraard wilden we graag een aperitief, een glas champagne. Van Moët & Chandon hier, de Reservé Imperial. Erbij direct een aantal hapjes.
In een leuk schaaltje met stenen en water, zodat je het idee van een (Japanse) vijver kreeg een hapje bestaande uit blad van waterkers met een ijsje van gin en tonic met wat citroen erop. Een heerlijk fris hapje, uitstekend van smaak.
Uit een sigarenkistje, zoals de uitstekende bediening toelichtte ligt Waalre vlak bij Valkenswaard en daar werden de Hofnar sigaren gemaakt, vandaar het kistje, kwam bij opening allereerst rook. Er in zaten namelijk twee stukjes ter plekke op cederhout gerookte zalm afgedekt met iets van superfood, wat ik niet helemaal verstond. Inmiddels ben ik er achter wat het was: chiazaad! In ieder geval was het een lekker stukje zalm, perfect van garing.
Verder kregen we nog geweldig lekkere en erg mooi dunne kroepoek van tandoori met een yoghurtdip, waarin ook flink tandoori verwerkt was, erbij en ook dit vond ik bijzonder lekker. Mooi hoog op smaak en omdat de kroepoek zo dun was prettig licht.
Vervolgens op zo'n ouderwetse ronddraaiende druk-asbak per persoon een sigaartje gevuld met Chinese zwarte boontjes en wat andere leuke smaakmakers. In zijn geheel te eten en ook al erg smakelijk. Leuk die verwijzingen naar de sigarenindustrie hier.
De chef kwam aan tafel met een plank waarop een flink stuk Brabants worstenbrood lag en sneed voor ons alletwee een stukje af. De worst, zo vertelde hij, was klaargemaakt met cantharellen en op het deeg kwam ter plekke nog een toefje mayonaise met sjalot.
Ook dit hapje vonden we zeer de moeite waard.
De chef sprak ook het menu voor deze middag met ons door, wat toch altijd wel erg leuk is en we bekeken de wijnkaart. De wijnkaart is hier zeer aardig, leuk uitgebreid en eigenlijk ook behoorlijk vriendelijk van prijs. Wij besloten tot een fles deze keer, want de gekozen wijn kenden we helemaal niet van deze wijnmaker. Nu was het volgens de sommelier ook een nogal bijzondere wijn en dat konden we proeven ook, hij was namelijk heerlijk. Hij deed me denken aan een fijne Condrieu! Het was een V1 van Kurt Angerer, een Oostenrijkse Viognier! Water kwam ook op tafel, zoals gebruikelijk bruisend en plat en toen kregen we twee amuses.
De eerste amuse werd opgediend in een bruingrijzig schaaltje en men noemde het smaken van wortel, baharat en bulgur salade. Erbij ook nog een Irakees loempiaatje. Leuk was het dat alle smaken afzonderlijk goed te proeven bleven, maar dat ze in combinatie ook erg goed bij elkaar pasten.
De tweede amuse was een langoustine met meloen en honing uit Waalre. Een heerlijk stukje rauwe langoustine met erbij diverse bereidingen van meloen, waaronder ijs van meloen kregen we. Verder een cakeje erbij en een behoorlijk zoete mayonaise. Het geheel was afgewerkt met gepofte wilde rijst. Ook dit was een zeer aangenaam hapje.
Op een plankje kwam vervolgens een heerlijk broodje met erbij boter, zout en olie en de wijn werd ingeschonken. Zoals vermeld een bijzonder lekkere wijn.
Het eerste gerecht was roodbaars met een terrine van zomergroenten, inktvis en Bloody Mary. Het werd in tweeën opgediend. Op een plat bord de terrine van zomergroenten, die zoals de chef vertelde, hij al zeker 20 jaar maakt, elk jaar wel een keertje, gewoon omdat de smaken zo goed bij elkaar passen. We konden na proeven niet anders dan dat beamen: de Provence op je bord. Erbij de tartaar van roodbaars met erop een ijspastille van limoen, die een heerlijke frisheid aan de vis gaf. Erbij verder inktvis gevuld met ratatouille, die mooi hoog op smaak was en een compote van aubergine waarop wat amarant zat. Verder nog een kroepoekje van brood en diverse gegrilde groenten. We vonden het een bijzonder kleurrijk en smakelijk gerecht.
In een schaaltje apart werd de Bloody Mary gepresenteerd. In een Redstartomaatje, waarvan de kapje was afgesneden en de binnenkant was leeggemaakt zat wodka met een rietje. Grappige presentatie vonden we en het kleine beetje wodka smaakte uitstekend met het heerlijke tomaatje. Leuk!
We gingen verder met de kreeft met tomaat, ravioli van geitenkaas, doperwten en basilicumolie. Mooie stukjes kreeft, perfect van garing kregen we onder een schuim van peultjes. Erbij de genoemde tomaat, peultjes, crème van doperwten, ergens iets van gember, de heerlijke ravioli met geitenkaas en aan tafel werd een heldere bouillon van tomaat geschonken. Een mooi gerecht, mooi in balans, mede door de basilicumolie.
Het hoofdgerecht bestond uit kalf van de BBQ met artisjok, salsa verde, meloeskes* en eekhoorntjesbrood.
Op het bord een mooi stuk kalf, perfect gegaard op de barbecue met eronder de salsa verde en de jus van het kalf. Alle groenten die erbij lagen - de artisjok, ui, wortel en de meloeskes - kwamen ook van de barbecue. Verder troffen we nog een rolletje sukade van het kalf aan, heerlijk zacht en ook fijn hoog op smaak. Wederom waren we erg tevreden.
Maar liefst twee dessertjes hadden we nog te gaan.
Het eerste dessertje bestond uit pruimen, yoghurt, citroen en mint en werd gepresenteerd als een toverbal. In een glas vonden we een bal van yoghurtijs met erin pruimen, omwikkeld met grof poeder van pruim. Eronder een dressing en granita van citroen, waarin ook duidelijk mint te proeven was. Een heerlijk fris dessert!
Het tweede dessert was Mierlose kers met chocolade en banaan. In een leuk rond schaaltje kregen we ijs van banaan met karamel, een cirkel van gelei van de kers, omwikkeld met cacaopoeder, diverse chocoladebereidingen, een gemarineerde kers en wat poeder van pistache volgens mij. In ieder geval was ook dit een erg lekker dessert. Schitterend om te zien en zeer prettig om te eten.
Bij de espresso en de thee (ik drink tegenwoordig wat vaker thee, omdat de espresso helaas toch best vaak niet zo stroef is al ik hem graag heb) kwamen nog heerlijke en vooral prettig kleine friandises, waarvan ik me iets met moerbei herinner, een gummetje, iets met pinda, een boterkoek met kers, een bonbon met hazelnoot en nougat met pistache. Op een plaatje apart nog een staaf karamel, waarbij een toef zeezout lag. Nu ben ik ongelofelijk dol op gezouten karamel, dus samen met C. is het staafje helemaal opgegeten.... Heerlijk, heerlijk!
We hebben een zeer genoeglijke middag gehad bij De Treeswijkhoeve en ik had weer diep spijt dat ik er niet eerder naar toe ben gegaan. Maar dat gaan we gewoon inhalen nu natuurlijk!

*Meloeskes ook wel Marloeskes genoemd zijn iets groter en iets zoeter dan gewone zilveruitjes.