Aan de Zweth in Schipluiden

Zoals gevoeglijk bekend zal zijn is Mario Ridder naar Rotterdam verhuisd, waar hij begonnen is met Joelia. In het gebouw van De Zwethheul is nu Aan de Zweth gevestigd. Mario schijnt op de achtergrond nog wat bemoeienis met vooral de keuken te hebben, maar ik was vooral benieuwd naar de kunsten van de jonge chef, Joris Peters. Parkeren is zoals altijd makkelijk en na een vriendelijke ontvangst door de vrouw des huizes en een ons bekende sommelier van o.a. De Lindehof namen we plaats op het fijne terras met dat heerlijke uitzicht. Daar wilden we graag een gin en tonic drinken, voor echtgenoot een Bombay en voor mij een Hendricks. Met San Pellegrino-tonic hier, een mij onbekende tonic. Iets zoeter dan de gangbare tonics, maar best lekker. Erbij stengeltjes met een kruidje en gemarineerde groene en zwarte olijfjes. Water wilden we ook wel, zoals altijd bruisend en plat en omdat het menu vaststond - een heerlijk-aanbieding - bekeken we nog wel even de kaart. De kaart van Aan de Zweth bestaat uit een serie kleinere gerechtjes met het formaat van een tussengerecht die 13,50 of 18,50 kosten, aangevuld met een aantal à la carte gerechten en een menu, wat van drie tot zeven gerechten, waarbij drie gangen dan 45 en 7 gangen 82 euro kosten. Dat menu ziet er zeer aanlokkelijk uit, dus op een lazy zondagmiddag gaan we hier vast een keer van genieten.
Zoals het restaurant schrijft: de formule is betaalbaar, de kwaliteit is hoog en de sfeer is relaxt. De wijnkaart is afgestemd op de laagdrempelige aanpak en bevat mooie wijnen die passen bij het prijsniveau van de gerechten. De wijnkaart bekeken we natuurlijk ook en die is opgebouwd naar prijsklasse. Ik weet niet of dat nu wel zo slim is, maar wellicht wel. In ieder geval vond ik de wijnen waar ik van hou (hier genoemd de lekkerbekkenwijnen) aan de prijzige kant. We besloten tot het wijnarrangement omdat we daar benieuwd naar waren.

 

Het koelde wat af en we werden aan tafel genood door de sommelier, die is overgebleven om zomaar te zeggen van De Zwethheul. Heel vriendelijk schonk hij alvast een glaasje wijn in bij de amuses. Een glaasje Gustave Lorentz Riesling. Een lekkere Riesling. Allereerst verscheen er een langzaam gegaard eitje met wat zalm, haringeitjes en crème van schaaldierenbouillon met ernaast een koekje met kummel. Ik had het eitje, wat erg lekker was, al uitgelepeld, voordat ik een foto had gemaakt, dus nu even een foto van een leeg eitje. Veel meer zou er overigens niet te zien zijn geweest, behalve dan de spriet bieslook die erboven uitstak.

 

 

Het viel ons op dat er aan de inrichting weinig tot niets veranderd was. Alleen de grote middentafel is vervangen door een wat minder opvallende en er staan inmiddels alleen maar ronde tafels, allemaal gedekt met linnen, in het restaurant. 11 tafels in totaal, die deze avond allemaal bezet waren.

 

 

De volgende amuse was paling in 't groen. In een klein zwart bakje kregen we een ijsje van augurk (! erg lekker), een beetje gekonfijte aardappel, paling en het geheel was afgedekt met erg lekker schuim van groene kruiden, een beetje paling en wat krokantjes van spek. Een lekker hapje, wat deed verlangen naar meer.

 

 

De tweede wijn was een Domaine Gibault, Sauvignon Blanc, 2014, Val de Loire. Een jonge, doch smakelijke wijn. Erbij brandade, kreeft, schuim van zoetzure komkommer, gelei van paling, anijszwammen en zoetzure schorseneren. Een erg lekker, heerlijk fris gerecht met lekkere stukjes kreeft, heerlijke gelei van paling, frisse gelei van komkommer en lekkere brandade, anijszwammetjes en schorseneerstukjes. Een verrassend gerechtje, wat we zeer smakelijk vonden.

 

 

Bij het derde gerecht kwam er een Bourgogne in het glas. een Labour-Roi, zon typische lekkere Bourgogne. Erbij in boter gebakken kabeljauw, asperges met sinaasappel, jus van kreeft, crunch van olijf, witlof met basilicum en mousseline van wortel met sinaasappel. De volle jus van de kreeft werd aan tafel geschonken en het kannetje bleef staan. Heerlijke jus, die het gerecht netjes bij elkaar bracht. De groenten waren prettig beetgaar en de smaakcombinatie asperge - sinaasappel en witlof - basilicum vond ik erg goed gevonden, want het was zeer smakelijk. De kabeljauw was natuurlijk volgens de regels der kunst gegaard.

 

 

De vierde wijn was een Blanches du Sud uit de Rhone, Domaine de Grangeneuve, O. en H. Bour, 2014. Een zeer prettige wijn, een blend van vier bekende Rhonedruiven. Erbij een signatuurgerecht van de chef: gepocheerd hoeve-ei & Pata Negra; aardappelmousseline/wilde spinazie. Een soort bol kregen we. Onderop een kleine hoeveelheid aardappelmousseline, die zalvend zacht was. Daarop het perfect gepocheerde eitje, afgedekt met mooi fluwelige mousse van spinazie, die heerlijk hartig was. De reepjes Pata Negra en de krokante aardappelsliertjes maakten het gerecht compleet. Werkelijk een heerlijk gerecht!

 

 

Bij het hoofdgerecht kwam een Toscaanse Gaja, Ca Marcanda, Promis 2012, ook een heerlijke wijn. Het hoofdgerecht was Zeeuws lam. Lamskotelet, lamsfilet, lamsspek en een bitterbal met sukade van het lam kregen we. Erbij een saus met citroentijm, mini-rettich, flan van gepofte paprika, auberginekaviaar. In eerste instantie leek me de kotelet wel heel erg rosé, maar gezien de kwaliteit van het vlees kon dat het heel goed hebben. De filet en het spek vond ik ook heerlijk, zo ook de bitterbal. Kortom, alweer een heel fijn gerecht.

 

 

Het was ons deze avond al eerder opgevallen dat sommige wachttijden tussen de gerechten eigenlijk te lang duurden. Dat werd keurig opgelost met een extra slokje wijn, maar toch, ik houd niet zo van lange wachttijden...

 

 

Bij het kaasgerechtje kwam een Sauternes, Chateau Violet, 2007 in het glas. Ook deze wijn kon ons bekoren. Erbij ijs van Granny Smith, een rol van Munster met ganzenlever, een stukje getoast brioche en wat crunch van hazelnoot. Grappig vind ik het dat de chef de crunch vooral ook gebruikt om de onderdelen op het bord gescheiden te houden. Ik houd altijd veel van kaasbereidingen, ook deze vond ik erg lekker. De combinatie Munster/ganzenlever/appel kende ik al wel, maar dat is geen enkel probleem, want het is een uitstekende combinatie.

 

 

De laatste wijn werd een Hongaarse wijn, een Disznki, Tokaji, late harvest, 2012. Een erg leuke wijn! Erbij het dessert. Rabarber, framboos, ijs van zuurtjes, krokantje van witte chocolade, gepocheerde peer en meringue van framboos. Een prettig fris en niet te zwaar dessert. Een mooie afsluiting van een mooie maaltijd.

 

 

Bij de goede espresso kwamen nog wat lekkere snoepjes. Een koekje met abrikoos, een chocolade gevuld met witte chocolade en pandanrijst en een cakeje met passievrucht en custard. Lekker alle drie!

 

 

Nadat we de chef nog een hand hadden gegeven verlieten we zeer tevreden Aan de Zweth. Ik had last van waar wel meer mensen denk ik last van zullen hebben: omdat er zo weinig aan de entourage is veranderd, lijkt het net alsof je weer eens op bezoek bent bij De Zwethheul en dat roept andere verwachtingen op wellicht. Wat natuurlijk niet terecht is. Wat ik bedoel te zeggen is dat hier uitstekend wordt gekookt, echt leuke gerechten vond ik het, de bediening is ook prima en goed op de hoogte van wat er uit de keuken komt, dus ik heb helemaal niets te klagen. We keren zeker terug om het menu eens helemaal te proeven.