El Club Allard in Madrid, Spanje

Na een hoop gedoe kwamen we veel te laat aan in Madrid, dus we fristen ons razendsnel op, sprongen in de al bestelde taxi en renden om 22.30 El Club Allard binnen. De ruime eetzaal op de verdieping was geheel gevuld. We kregen een ruime ronde tafel voor twee in de prettige eetzaal met mooie hoge plafonds.

Aan een aperitief waren we zeer toe. Voor echtgenoot werd dat een Cava, een Raventós i Blanc de la Finca 2013, een hem bekende en prettig bevonden Cava. Ik wilde graag een gin/tonic en dat werd een Spaanse gin, een Mascaro, ook erg prettig. Erbij direct wat kroepoek met saffraan en een dip van ‘Russische’ salade. Wat er precies inzat is me niet verteld, in ieder geval was het een frisse dip, die goed paste bij de kroepoek.

El Club Allard kent twee menu’s, Rendez-Vous en Seduction. Rendez-Vous kent 10 gangen (115€), Seduction 14 (145€). Bijpassend wijnarrangement 80€. We hoefden er niet lang over na te denken, Seduction moest het worden. Ik had gekozen voor El Club Allard omdat hier een vrouwelijke chef kookt, bovendien een chef afkomstig uit de Dominicaanse Republiek. Ook nog eens een autodidact, opgeklommen via de afwaskeuken. Intrigerend dus!

Nadat alles rondom menu, wijn (de wijnkaart is absoluut prachtig en zoals overal in Spanje vriendelijk van prijs) en water geregeld was, werd er brood rondgedeeld en kwam er een heerlijke olijfolie in de daarvoor bestemde bakjes. We hadden besloten geen arrangement te nemen, maar de sommelier een fles wit en een fles rood te laten kiezen. Hij vroeg naar onze smaakvoorkeur en op basis daarvan zou hij een keus maken. Die keus was overigens bijzonder goed.

In het glas kwam een Llanos Negros Los Tabaqueros. Het eerste gerechtje was Plankton ‘Arepa’ met ‘Riofrio’ Caviar. Op een ‘broodje’ (arepa) van plankton lag een flinke schep van de heerlijke Belugakaviaar uit de Sierra Nevada. Een geestig hapje vond ik dit. De arepa vond ik aan de droge kant, de kaviaar was heerlijk met een erg fijne nasmaak. De combinatie was goed.

Het volgende gerechtje kwam in een donker kommetje, keurig met een lepel erbij. Het was gerookte paling met rocoto en kokosnoot. In het midden lag een crème van kokosnoot gemengd met amandel. Er omheen lagen stukjes gerookte paling, stukjes gemarineerde aardbei en blokjes zoute marshmallow van amandel en kokosnoot. De aardbeistukjes waren gemarineerd in de rocoto, een behoorlijke hete peper uit het Andes-gebergte. Ook in de crème was een duidelijk pepertje te proeven. Overigens dusdanig geportioneerd dat het gerecht prachtig in balans was en alle onderdelen perfect bij elkaar pasten. Echt een zeer verrassend gerecht.

Het volgende gerechtje, eigenlijk meer een hapje, werd gepresenteerd met stikstof in een mooi glazen schaaltje. Het ging om een bonbon van babykreeft. Gelegen op een oesterblad kwam uit de rook langzaam een bal te voorschijn die gemaakt was van babykreeft. We moesten de bal in een keer in de mond stoppen en erop kauwen. Heel subtiel kwamen achter elkaar de smaken los. Allereerst de zachte smaak van de kreeft, daarna heel licht wat kruiden en tot slot het ziltige van het oesterblad. Alweer een knap gerecht.

We gingen verder met een gerecht in tweeën. Shot van botervis met witte asperge. In een glaasje gepresenteerd als eigen bier een vloeistof gemaakt van botervis met erop schuim van witte asperge. Geweldige smaken, zowel apart als bij elkaar en ook uitstekend in balans. Erbij een stukje zeewierbrood met zalmeitjes en kruiden, heerlijk zilt en ook weer goed passend bij het drankje. Een grappig gerecht vond ik dit.

Op een leuk wit bord kwam een cupcake met kwartelei en truffel. Een behoorlijk zwaar cupcakeje kregen we met erin een gepocheerd lopend kwarteleitje. Het was afgedekt met zeer fijne spinazie en truffel. Ernaast lag wat gemarineerde pompoen. Ons werd aangeraden de pompoen op de cupcake te leggen en dan het geheel in een hap op te eten. Wat we deden en dat leverde een prachtig gelaagd hapje op, waarbij de smaken keurig een voor een loskwamen. Ook dit vond ik weer verrassend.

Een sierlijk wit bord kwam op tafel met erop een stukje wang van zeeduivel met blinis en romige kaffir lime. Allereerst viel het krokante stukje wang op. Behoorlijk pittig gekruid en daardoor erg lekker. Erbij crumble van blinis met limoensap en een limeblad met ‘kaviaar’ van limoen paste er uitstekend bij. Ook de crème van limoen, prachtig zacht van smaak, paste er goed bij. Alweer een mooi gerecht, wat meer uitgesproken van smaak.

Even een woordje over de uitstekende bediening hier. Vooral de sommelier kwam bij ons aan tafel, maar ook de anderen die af en toe kwamen, waren allemaal perfect op de hoogte van wat er uit de keuken kwam, gaven duidelijke toelichting en op elke vraag kon men goed antwoorden. Keurig op tijd werden water, wijn en brood bijgevuld en dat alles op een vriendelijke, onopvallende manier.

De scampi met romige knoflookcrème en plankton was werkelijk prachtig om te zien. In de groene cirkel lag allereerst de hele zachte knoflookcrème die gemengd was met plankton, wat een apart smaakje gaf. De perfect gebakken, lichtzoete scampi paste er als een handschoen bij. Een prachtig, heel subtiel gerecht!

We waren aangeland bij het voorlaatste visgerecht en dat was ‘Sea Rice’. Ons werd gevraagd om vooral alles te mengen voordat we gingen eten. Op het bord rijst met zeewier, flinterdunne krokantjes in de vorm van schelpen van zeewier, toefjes crème van zeewier en zeewier. Ik was zo eigenwijs om de rijst en een stukje van een krokantje apart te proeven en dat was erg zeewierderig, niet heel prettig. Samengevoegd echter was het absoluut geweldig lekker. Opzienbarend lekker zelfs! Geestig vond ik dat!

De rode wijn werd ingeschonken, een Caiño, Goliardo tintos de mar, Rias Baixas, een zeer bijzondere rode wijn met een uitgesproken ziltig karakter. 

Op het bord lende van tonijn met citrus en ‘wolkjes’ van Amontillado. Een perfect, dus zeer rosé, aan één kant kort gebakken stukje tonijn kregen we. Erbij een lichtzoete saus met citroen, citroenzeste en ongelofelijk lekkere wolkjes, schuim, maar wel behoorlijk stevig, met een heel sterke Amontilladosmaak. Heel bijzonder en geweldig goed in balans. En alweer heel verrassend.

Het eerste vleesgerecht staat op het menu als Black Roast. Op het bord een flink stuk aan één kant geroosterd varkensvlees, wat ik niet heel smakelijk vond. Ik vond het nogal taai aandoen. Erbij zoete banaan, wat rijst met tomaat, een kroepoek van banaan en wat poeder van tomaat en pepertjes. Een Caribisch aandoend gerecht wat me niet erg kon bekoren.

De Bresse duif met risotto van witte malanga en achiote. Het geweldig malse stukje duif was gelakt met achiote en lag op een stoofpotje van de risotto van witte malanga met jus van de duif. Erbij zoetzure balletjes van aardappel en gebakken uitjes. Dit was weer een erg bijzonder gerecht, heel hoog op smaak en ook erg sterke en goede smaken.

Bij de desserts kregen we een glas Ariyanas Dulce, Bodegas Bentomiz 2012. Op de rekening zie ik dat dit ons is aangeboden, waarvoor alsnog mijn hartelijke dank!

Het eerste dessert kwam onder een lief glazen stolpje. Hibiscusbloem en Pisco Sour. Op een licht-vochtige crumble van pistache lag een krokantje van hibiscus in de vorm van een bloem. Het krokantje was gevuld met schuim van pisco sour (een Peruaanse cocktail). Heerlijk fris en fijn luchtig!

Het tweede dessert was kaas in twee texturen met Guava Pome Quince. We troffen aan ijs van guave, blokjes Manchego, schuim van tijm, crumble van biscuit en Quince kaas. Quince kaas is een zoete, dikke gelei gemaakt van de pulp van de kweepeervrucht. Een bijzonder dessert vond ik dit. Andere, erg lekkere smaken, goed passend bij elkaar en ook weer heerlijk fris en luchtig.

Het derde en laatste (gelukkig!) dessert was romige chocolade. Op het bord chocoladecake met munt. Geweldig zwaar, maar ontzettend lekker! Verder een krokante 'biet', gemaakt met witte chocolade en kokos, die open plopte in de mond, dus in een keer opeten en ijs van kokos. Het geheel was afgewerkt met een krokantje van groene thee. Ook dit was een geweldig lekker dessert, enorm vol van smaak en weer perfect in balans.

Terwijl we wachtten op de espresso kwam de chef, María Marte, ons de hand schudden en er ontstond een leuk gesprekje.

Bij de uitstekende espresso tenslotte kwamen nog drie heerlijke snoepjes en meer dan tevreden verlieten we diep in de nacht El Club Allard. Alles klopt hier, mooie ambiance, uitstekende zwarte brigade en bijzonder eten. Neem dan nog de fijne wijnen en wat wil een mens dan nog meer?Als ik weer in Madrid ben, ga ik weer!