Garance in Parijs

Op een schitterende maandag in oktober, het werd maar liefst 25 graden, reden we naar Parijs. Ons doel was de overzichtstentoonstelling van David Hockney in Pompidou. Kaartjes waren al on line gekocht, een lunchadres was geregeld, dus tegen 13.00 wandelden we Garance binnen. Op de benedenverdieping is de keuken, het toilet en 4 plaatsen met zicht op de keuken, via de trap kom je op de eerste etage, waar een kleine zaal is met ca. 18 couverts. Ernaast is nog een zaaltje voor privé-etentjes tot maximaal 14 personen. Ook kun je hier aan de bar, waar de dranken worden ingeschonken en de koks sommige gerechten nog afmaken, eten als je dat wilt.

Wij kregen een typisch Frans tweetje, krap dus.

Direct verscheen er een brioche met een mosterddip en we kregen de aperitiefkaart. Ik koos voor een witte Sloveen van Marjan Simčič, ik vind dat namelijk een heerlijk huis.

De menu’s werden ons uitgereikt. Men kent hier voor de lunch twee menu’s, drie gangen voor 39€ en 4 gangen - verrassing - voor 68€. Ook is het dinermenu (6 gangen) mogelijk, 90€.

Wij besloten tot het 4 gangenmenu en bekeken de wijnkaart. Voor de verandering gingen we eens voor rood, voornamelijk omdat er een ons volkomen onbekende wijn op de (beperkte) kaart stond, de Touraine Côt Vieilles Vignes 2014, Domaine Grange Tiphaine, Loire. Een heel aardige wijn, wat zwaarder dan ik had gedacht.

Water wilden we ook wel, plat en bruisend, helaas voor de onwijze prijs van 7€ per fles van 0.75l en er kwam wat brood voor bij de maaltijd.

Vervolgens kwam er een amuse. In een kommetje een stukje dorade met eronder ingelegde prei, erwt en algen omgeven door een vinaigrette met yuzu. Een smakelijk en fris hapje.

Het voorgerecht was een salade van haricots, pittige tomatenkaramel, gerookte schelvis en mesclun. Verder op het bord wat zalmeitjes, watermeloen, schuim van crème fraîche en truffel. Ook dit gerechtje beviel me. Fris, anders en smakelijk. De boontjes waren ‘aangemaakt’ met wat crème fraîche met yoghurt.

Het tussengerecht was wat donker en somber, maar was wel de topper van deze maaltijd. Coquille met bloedworst. Twee flinke, perfect gegrilde coquilles kregen we. Op de coquilles half krokante ham en wat crème van truffel. De coquilles waren afgedekt met een vrij groot krokantje van zwarte rijst. De bloedworst was tot crème gemaakt en lag er in drie flinke toeven bij en paste perfect bij de coquille en de ham. Een werkelijk heerlijk gerecht was dit.

Het hoofdgerecht was lam met aubergine en groene kruiden. Op het bord twee-en-een-half stuk uitstekend lam, zeer mals en zeer goed op smaak. Erbij tartaar van gestoomde aubergine, afgedekt met crème van zure room en groente kruiden, wat gebrande sjalotjes met een groene saus van peterselie. Het geheel was afgewerkt met de eigen jus van het lam. Ook dit was een goed gerecht. Bij het lam kwam in een apart schaaltje een aardappelmousseline met opvallend weinig smaak, dus die heb ik laten staan. Beetje jammer wel, want ik ben dol op die lekkere aardappelen in Frankrijk.

Als mondverfrissing kwam er toen een soort spoom. Gepresenteerd als lemonade van flor de gastuche, dropplant dus. Met wat mint erdoor en erbij wat bloemetjes van knoflook, die een leuk accent gaven.

Het dessert tenslotte - het ijs werd door de chef aan de bar op de borden geschept - kregen we ijs van honing met een taartje met appel en crème d’Isigny. Op prachtig bros deeg lag flink wat van de crème, waar wat speculaaskruiden doorheen zaten. Op de crème een hele lange dunne reep gekonfijte appel, keurig in een cirkel gevouwen. Heerlijke smaken zo bij elkaar en ook het honingijs paste er prima bij. Ook dit was weer een smakelijk gerecht.

Bij de goede espresso kwamen nog twee halve druiven en een perensnoepje. Tevreden verlieten we Garance. Niet hemelbestormend en in Nederland zeker geen *, maar best leuk en zeer sympathiek.

De tentoonstelling van David Hockney was prachtig, ondanks de drukte en de catalogus is schitterend, om nog vaak van te genieten.