juni 2004

Brasserie Van Baerle op deze vrijdagavond. Al eeuwen geleden gepland en of de duvel er mee speelde: heel even leek het alsof het in eerste instantie uit zes personen bestaande gezelschap zou uitdunnen naar slechts drie. Maar het viel mee, uiteindelijk zaten er vijf personen aan tafel. De stamtafel zo'n beetje van Tanja, wiens verjaardag we nog een beetje vierden deze avond. Dat resulteerde in allerlei alleraardigste al dan niet ingepakte cadeautjes, die ook nog eens op een vreemde manier van uit...

Constant was jarig en dat zouden we op de dag zelf met zijn vieren vieren en de dag erna wat uitgebreider. Er moest dus een restaurant gezocht worden wat we allevier leuk zouden vinden. Niet dat dat een probleem is, onze kinderen vinden het, net als wij, altijd bijzonder leuk om op restaurant te gaan. Hoe duurder, hoe chiquer - hoe liever eigenlijk. Het kan ze niet gek genoeg worden. Aan tafel praten ze dan de hele tijd over hoeveel het wel niet kost, dat andere mensen dat lekker niet kunnen doe...

Sir Anthony van Dijck, het restaurant waar Marc Paesbrugghe kookt. En enkele jaren geleden zijn Michelinsterretje inleverde. Ik was er wel benieuwd naar, alhoewel de Gault Millau niet diepenthousiast is en de Michelingids het restaurant in het geheel niet meer noemt. Ik hou wel van eeuwenoude gebouwen, waar je prettig zit en verwend wordt.Nog steeds met dezelfde groep hadden we, na een Rubenswandeling met een nogal saaie gids, die op den duur enigszins op de lachspieren ging werken, maar bijzond...

Nostra. Op deze zaterdag voor Pinksteren gingen Constant en Maurits naar Rotterdam, er moesten cadeautjes voor Ole gekocht worden, die binnenkort jarig is. Nu wil hij vooral technisch aandoende cadeautjes, mannenwerk dus. Ik bedacht me dat ik wel wat lichte, qua kleurstelling, kleding kon gebruiken en Ole had wel zin om met mams te winkelen. Wij lieten ons dus afzetten in de Karel Doormanstraat. Inmiddels was het lunchtijd, dus we moesten eerst maar eens lunchen vonden we.We wandelden de Van Old...

Restaurant De Schans op 3 april. Maurits had zijn voorjaarskamp van de scouting en Ole wilde uit eten. 'Doe maar iets wat jij leuk vindt, mam; we hoeven echt niet naar de Chinees hoor..'. Dus werd het De Schans. Gewoon omdat ik er al een tijd nieuwsgierig naar ben. Het ligt er namelijk toch een beetje raar aan die weg tussen Oudewater en Montfoort. Een beetje eenzaam, een beetje klein en ik zie er eigenlijk nooit auto's staan. Geen enkele recensie ervan op Smulweb, bij Iens kennen ze het restaur...

De Kloosterhoeve in Harmelen. Stond al langer op mijn lijstje, maar omdat Bij Mette er zomaar tussendoor kwam, duurde het wat langer. Marja had natuurlijk ook wel weer zin om te lunchen, dus de afspraak was snel gemaakt. Dat ik voor het gemak vergeten was dat Ole op schoolreis zou zijn en dat Maurits dus wel een beetje lang alleen thuis zou zijn mocht ook de pret niet drukken, hij had allerlei eigen bezigheden deze middag. Lekker op tijd kwam Marja richting mijn woonst gewandeld en na een kopje ...

Le Train Bleu. Het stationsbuffet van het Gare de Lyon. Evenals het Grand Palais, het Petit Palais en de brug van Alexander III gebouwd in 1900 voor de wereldtentoonstelling. Overweldigend gedecoreerd, zo zegt het foldertje wat in 10 talen klaarligt (geen Nederlands) en dat klopt. Twee gigantische zalen van vloer tot plafond in die overweldigende Belle Epoquestijl versierd. Je kijkt er je ogen uit. Lange banken met van die mooie koperen open bakken erop, waar je in vroeger tijden je bagage in ko...

Op uitnodiging mochten wij een avond naar het Fortis Circustheater in Scheveningen. Daar speelt men momenteel avond aan avond De Leeuwenkoning, met zelfs nog een matinee op de zondag. Volgeboekt tot midden november inmiddels. Zoals tegenwoordig blijkbaar gebruikelijk is, kun je arrangementen boeken, wat dan betekent dat je om 17.30 aan tafel gaat en een theatermenu nuttigt. Dat kan in dit geheel vernieuwde Circustheater tegenwoordig in twee restaurants. Of in het Theaterrestaurant, gelegen op de...

Wollerich op 13 mei 2004. Een beetje spannend, want ik zou een medesmulwebber gaan ontmoeten en dat blijft toch een spannende zaak vind ik.Eigenlijk zomaar opeens kwamen we uit op Wollerich in Sint Oedenrode (met dank aan Arnold ;-)). Nu had ik geen idee waar Sint Oedenrode precies lag, maar het blijkt een mooi Brabants plaatsje te zijn, zo tussen Den Bosch en Eindhoven in. Nog mooier ligt het restaurant. Een oude notariswoning met een aangebouwde serre, een prachtig terras en veel groen. Erg mo...