DSC09382
DSC09382

De Kloosterhoeve in Harmelen

Op 22 juni 2004 in Krimpenerwaard.

De Kloosterhoeve in Harmelen. Stond al langer op mijn lijstje, maar omdat Bij Mette er zomaar tussendoor kwam, duurde het wat langer. Marja had natuurlijk ook wel weer zin om te lunchen, dus de afspraak was snel gemaakt. Dat ik voor het gemak vergeten was dat Ole op schoolreis zou zijn en dat Maurits dus wel een beetje lang alleen thuis zou zijn mocht ook de pret niet drukken, hij had allerlei eigen bezigheden deze middag. Lekker op tijd kwam Marja richting mijn woonst gewandeld en na een kopje koffie doken we in de auto en reden via de toch wel erg mooie Lopikerwaard naar Harmelen.
Het restaurant ligt midden in een redelijk bruisend Harmelen, met ook een mooi terras, maar dat was op deze hangen en wurgen-dag niet gedekt. Snap ik ook wel. De deur zwaaide voor ons open en na een prettige ontvangst werden we naar ons tafeltje geleid. Een lekkere riante ronde tafel met lekkere riante stoelen. Boerderij-idee hier natuurlijk, maar wel mooi. Mooie lampen en geestige bronzen beelden op elke tafel en ook nog wat in hoeken en open haarden. Zo gaat dat in boerderij-restaurants tenslotte. Op onze tafel stond een allerschattigst bronsje van een teckel, dus ons eerste gesprek hadden we al binnen met de charmante bediening, want Marja is dol op teckels. De Kloosterhoeve overigens is in 1228 gesticht als Johannieterklooster en in 1678 verbouwd tot boerderij. En nu alweer een jaar of 35 restaurant dus.

Maar we wilden eerst een glaasje witte wijn. Gewoon de huiswijn, een erg lekkere Via Aurelia, Conco de Barbera, Viara Chardonnay 2002. Erbij knabbels. Veel knabbels en belangrijker: lekkere knabbels ! Achtereenvolgens snoepten we van chips van truffel- en Rozevalaardappelen, die we ook nog eens dipten in een kruidenmayonaise, die vooral Marja erg aanspraak. primaira worst, die lekker was, een glaasje met tomatenwater, hollandse garnalen en komkommergelei, wat ons zeer kon bekoren, geroosterd brood met lardo (buikspek), kaasstengel met ansjovis, alles even lekker en ook nog met knoflook gevulde olijven, kleine zwarte en grote groene, maar die heb ik niet geproefd. Genieten hoor.

Het lunchmenu, twee gangen voor ik meen 25.50, werd ons uitgelegd, maar wij wilden natuurlijk het viergangenmenu horen ! Driegangen hebben ze ook nog, zo ook een twaalfgangen tapasmenu (78.00) en een zevengangen Kloosterhoevemenu (67.50), maar dat vonden we weer iets teveel van het goede. Vier gangen vonden we prima. De wijnkaart, die in orde, maar aan de prijs is, werd bekeken en we besloten tot een Condrieu 2000, M. Chapoutier, die uiteraard gewoon goed was. Erbij ijswater in Kloosterhoeveflessen, lekkere broodjes en gezouten en ongezouten boter en het feest kon beginnen.
Het voorgerecht, voorjaarssalade met asperges, artisjokken, kwartelei en kruidensalade zag er prachtig uit en was ook erg lekker. Lekker licht ook. Erop nog een mooie zachte plak gekonfijte tomaat en ernaast nog wat dipjes in twee smaken, maar die ben ik vergeten. Wel lekker waren ze !
Prettige pauzes houden ze hier ook aan tussen de gerechten en omdat het deze middag niet erg druk was (slechts één andere tafel werd bezet door een gezelschapje) hadden we zeer leuke gesprekjes met de eigenaresse, die, grappig, voorheen De Arendshoeve heeft bestierd (zeg je dat zo ?). Nu was ik altijd nogal weg van De Arendshoeve/Puccini en betreur het nog steeds dat je er niet meer kunt eten. Maar ik weet nu dus hoe dat allemaal zo is gekomen en dat scheelt wel ietsjes. De kok van De Kloosterhoeve kookte voorheen dus bij De Arendshoeve en mij schoot de stengel met ansjovis te binnen, die ik daar heb leerde kennen en hier dus weer mocht proeven. Ook allerlei kookboeken, die her en der liggen op tafels werden ons getoond, kortom: genoeglijk ! De Kloosterhoeve kent behalve het restaurant (10 tafels) een aantal zalen en is ook een officiële trouwgelegenheid, dus we hebben ook wat inzicht nu in hoe het management dat zo'n beetje regelt met de keuken en dergelijke. En eens te meer viel me op hoe klein het wereldje van koks/restauranthouders eigenlijk is, iedereen kent iedereen en bijzonder leuk: ze eten ook allemaal bij elkaar. Grappig !

Het tussengerecht, geroosterde zeeduivel met tomatenrisotto, gepofte pompoen, asperges en kreeftensaus, was de topper van deze maaltijd. Ondanks het ontbreken van de gepofte pompoen overigens, maar dat maakte niets uit. Een mooi stuk zeeduivel vonden we op ons bord, erbij werkelijk uitstekende tomatenrisotto met een mooie bite en een lekker rins toetsje erin, overdekt met schuimige kreeftensaus. Erboven lekkere beetgare zeekraal met erop een gefrituurd rolletje, waarin wij werkelijk uitstekende inktvis vonden gevuld met een meditterraan aandoend groentemengseltje. Bijzonder lekker !
Ook het hoofdgerecht, parelhoender met beignets van Petit Doruvael, asperges, peulvruchten en specerijenjus kon ons zeer bekoren. Twee mooi, sappige, stukken parelhoen (normaliter niet mijn lievelingsbeest) vonden wij op het bord. Een prima asperge, gekonfijte knoflookteentjes en wat flinke beignets van de Doruvael (met dank aan Andrea, want ik kon zowel Marja als de eigenaresse vertellen dat de naam heel gewoon een afkorting is van door ruilverkaveling verkregen...). En de Condrieu ging natuurlijk uitstekend bij al dit lekkers...
Inmiddels druppelde de avondequipe binnen, grappig om te zien ook weer en door hen werd de bediening zachtjesaan overgenomen. We waren toe aan het dessert. Omdat ik op de website (www.kloosterhoeve.nl, die gisteren wel werkte en vandaag dus niet) had gezien dat ze hier regionale kazen hebben, nam ik ook gewoon het dessert. Dessertwijn wilden we. Het meisje moest even zoeken, maar kwam terug met een Eiswein, Grüner Veltliner 2002 en liet de fles op tafel staan...Een lekkere dessertwijn, niet te zoet en niet te stroperig en hij paste uitstekend bij de tiramisusoufflée met lange vinger en ijskoffie, die ons ook al kon bekoren. We hebben ons nog even verbaasd over de spierwitte kleur van de ijskoffie, maar zijn eigenlijk vergeten te vragen hoe ze dat nu weer voor elkaar krijgen. Doen we de volgende keer dus.
Koffie nog, espresso, die hier werkelijk uitstekend is. Lang geleden (behalve thuis natuurlijk) dat ik zulke goede espresso heb gedronken. Erbij lekkere snoepjes en een glaasje met 't een of 't ander (smoart geloof ik), maar Marja is veel beter in zoetigheden dan ik, dus zij zal er wel over uitweiden.
Voor dit alles, de Eiswein is niet gerekend, betaalden we 161.50 en dat vind ik zeker niet te duur.

Samenvattend: zeer verrast was ik door de kwaliteit, de ambiance en de sfeer van dit restaurant. Ik ga er zeker nog eens heen en als het er dan weer zo goed is, komt deze met stip op nummer 1 te staan van de restaurants in de Lopikerwaard.

 

Update: inmiddels is de Kloosterhoeve al een aantal malen in andere handen overgegaan. De laatste keer dat ik er was zat het op niveau veredeld pannenkoekenhuis, maar ook dat is alweer een hele tijd geleden. Als ik de website nu (februari 2017) bekijk zie ik weer leuke gerechten op de kaart. 

0 gedachtes over "De Kloosterhoeve in Harmelen"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl