C.Prins
De Limonadefabriek in Streefkerk
Op 24 oktober 2004 in bib gourmand, Krimpenerwaard.
Op zondagmiddag 5 september bedacht Maurits dat hij na zijn eerste overvolle week op de middelbare school, mt een logeerpartij er achteraan en een gemist bezoek, voor hem dan, aan een *** restaurant, wel recht had op een etentje in een restaurant. Het was natuurlijk prachtig weer, dus we bedachten dat we De Limonadefabriek wel konden bezoeken. Een telefoontje leerde ons dat er nog een tafeltje voor ons was. Waarom nu De Limonadefabriek? Omdat een aantal bekenden uit de Waard nogal enthousiast zijn over dit restaurant en omdat ze in ieder geval een aantal terrassen hebben.
Keurig op tijd scheurden we de pont op (Streefkerk ligt hemelsbreed 2.3 km bij ons vandaan, maar De Lek ligt er tussen), zodat we niet al te laat aan tafel zouden kunnen. Aan de bedtijden worden momenteel zeer stringent de hand gehouden namelijk.
Een tafeltje buiten hadden we. De Limonadefabriek ligt op een ponton en bij elk binnenvarend bootje in de jachthaven dein je dus wat. Voordeel ook van buiten zitten is dat de stoelen een stuk prettiger zitten dan de wel heel simpele houten stoelen binnen.
Een vriendelijk meiske, met helaas niet al te veel verstand van zaken, vroeg of we een aperitief wilden. Maurits wilde water, Ole een Rivella, Constant een tapje en ik een glaasje witte wijn. Redelijke wijn. Het meisje vroeg of ze maar direct een karaf ijswater moest neerzetten en dat vonden we vriendelijk. Overigens kost zo'n karaf hier 2 euro en dat vind ik dan direct een stuk minder vriendelijk.
Achter ons bestelde een tafel 'de vier van Limo', dat is een viergangenverrassingsmenu 36 euro en het meisje vroeg of ze de gerechten al vast moest opnoemen. Dat was het geval, waarmee voor het hele terras direct de verrassing verviel. Men kent hier verder nog 'de tien van Limo', een tiengangenmenuutje voor 44 euro en een driegangenmenu voor 29.50.
En een kindermenu voor 15 euro, wat supersimpel is, real Dutch zal ik maar zeggen....
Na een behoorlijk lange tijd kwamen de kaarten, met helaas twee exemplaren (het zijn nl. ook kleurplaten, maar kleurpotloden kwamen dan weer niet) van het kindermenu. We bekeken de kaart en besloten tot het driegangenmenu, want de gerechten uit het viergangenmenu bevielen ons niet. Het tiengangenmenu zouden we eventueel op een ander moment nog eens kunnen doen, zo bedachten we, want we waren niet helemaal zeker van wat ons te wachten zou staan.
Ole vond dat hij best nog eens het kindermenu kon nemen helaas (hij had tijdens een lange fietstocht met zijn vader die middag nogal ruim geluncht) en merkte op dat het kindermenu lekker maar tot 12 jaar ging. Vergetend dus dat Maurits nog steeds 11 is....Maurits ook niet te beroerd om eens lekker te zieken vond dus dat ook hij het kindermenu moest nemen...
Nu goed, dat moesten ze dan maar zelf weten vonden wij. De wijnkaart werd bekeken en we besloten tot een Kalura, een witte Siciliaanse wijn (24 euro). De wijnkaart is aan de simpele kant om zo maar te zeggen.
Een mandje met erg lekker brood (bruin en wit) werd neergezet met wat ongezouten boter, maar erbij dan weer wel een schaaltje met gekruid zout en iets van rozemarijn en dat brood was wel heel snel verdwenen. Een nieuw mandje kwam redelijk snel.
Na een vrij lange tijd kwamen de voorgerechten. Ole kreeg zijn uitverkoren garnalencocktail in een whiskyglas en was zeer tevreden. Wat ik me kan voorstellen, want een niet geringe hoeveelheid Hollandse garnaaltjes in niet al te veel saus met wat friséesalade zag er zeer smakelijk uit. Maurits had een salade van gandaham en was ook tevreden. Op een langwerpig bord lag een flinke hoeveelheid flinterdun (zijn voorkeur) gesneden ham uit Gent met erbij wat leuke gemengde slasoorten.
Constant had de gefrituurde minicoquilles met zoetzure cherrytomaatjes, krabsalade en karamel van zwarte peper en was ook al tevreden. Het zag er ook erg mooi uit en bijvoorbeeld de cherrytomaatjes waren geschild. Van die kleine dingetjes dus.
Ikzelf had eigenlijk ook de coquilles willen hebben (ik mocht er eentje proeven), maar had besloten tot de zacht gegaarde kalfsribeye, oosters gemarineerd met eiernoedels, shii-take en sojadressing. Zeer malse, dunne plakken kalfsvlees waren bedekt met de noedels en de paddestoelen en erbij dus soja. Een erg smakelijke combinatie, leuk gevonden! En het zag er alweer mooi uit.
Na een flinke pauze, waarin het overigens nogal afkoelde buiten, kwamen de hoofdgerechten. Ole had (tja, ik kan er ook niets aan doen) de kipnuggets en riep dat ze van de Lidl waren (hoe hij dat nu weer weet, is me een raadsel, want ik koop ze niet). Erbij een bakje friet, een bakje mayonaise en een bakje appelmoes. Tja. Maurits had hetzelfde, maar dan met kipvleugeltjes en volgens hem moesten die wel uit een pakje komen, want normaal gesproken hebben kipvleugeltjes niet allemaal dezelfde grootte en vorm. Wederom tja.
Constant had de zeebaars met wortelpuree, knoflookspinazie en een botersaus met saffraan en een vleugje vanille en was er over te spreken. Een mooi stuk op de huid gebakken zeebaars met de hierboven genoemde bijgerechtjes dus. Gewoon lekker. Ikzelf had de gebakken grietfilet met in roomboter gesmoord krabvlees, champignons en een schuimige saus van kerrie en champignons en was ook tevreden. Twee mooie en goed gebakken stukken griet met cht krabvlees (restjes uiteraard, maar altijd stukken beter dan surimi) en de andere al genoemde ingrediënten. Ook wij kregen er een bakje friet bij.
Gewoon lekker.
De kinderen kregen de nagerechten uit hun menu, van die voorverpakte schatkistjestroep, die ze opeens blijkbaar weer lekker vinden, Constant koos de tiramisu van sinaasappel met een compote van nectarine en een sorbet van abrikoos en was tevreden. Ik mocht een hapje proeven en vond het zeer, zeer zoet.
Ikzelf had het kaasbordje, waarbij notenbrood en perenkumquatjam geserveerd werd. Vijf soorten niet heel indrukwekkende kaas kreeg ik, maar best aardig.
We wilden nog een espresso en dat was een grote fout, want we moesten een half uur wachten, waarmee ons hele schema dus in de war liep. Bovendien zie ik net op de rekening dat er drie keer een driegangenmenu gerekend is, tel ik daarbij de trage bediening op, dan gaat de score van dit restaurant toch echt iets omlaag. Het eten was goed, daar heb ik niets op aan te merken, maar de overige puntjes verdienen toch echt verbetering wat mij betreft.
Update: Inmiddels heeft er volledige nieuwbouw plaatsgevonden bij de Limonadefabriek. Behalve het restaurant is er ook een brasserie en je kunt er ook overnachten.
8 gedachtes over "De Limonadefabriek in Streefkerk"
Peter Mollenvanger
Anne-Marie
Jochem Dopvleugel
king
Agnes
Carla
Agnes