De Bokkedoorns in Overveen (verslag 4e bezoek)

Keurig op tijd arriveerden we bij het overnachtinghotel, het nogal lelijke NH Hoteles in Zandvoort. Met uitzicht op het circuit en op de zee. Nogal tegenvallend allemaal, maar dat kan ook heel goed zijn omdat het weer grijs en somber was. Zo in de zomer zal het hier misschien wel heel prettig toeven zijn.
We waren hier voor het jaarlijkse diner van een club, waar echtgenoot voorzitter van is. Was het vorig jaar De Librije, dit jaar was in goed overleg gekozen voor De Bokkedoorns.
Na een aperitief in de hotelbar reden de taxi's voor en in een mum van tijd stonden we al binnen in het feestelijk verlichte restaurant. De ontvangst was allervriendelijkst en via de eetzaal, die al behoorlijk gevuld was, werden wij het belendende zaaltje ingeleid.

Een aperitief werd ingeschonken, Moët & Chandon nog steeds hier en die was dus lekker. Erbij een amuse, steak tartare van kalf met een schuim van parmezaan. Erg lekker. Een mooi rondje gehakt, zeer mals kalfsvlees met erop vrij stevig schuim van parmezaanse kaas, afgemaakt met een flinterdun koekje. De manier van serveren, het hele gezelschap stond tenslotte, beviel me ook erg goed.
We werden aan tafel genood door de voorzitter, dat levert altijd enig gezoek op, met de nodige grappen, naar de goede naamkaartjes en de witte wijn, een Mercurey "le Pontot"- 2001 M. Colin - Delger werd ingeschonken, evenals het water. De wijn beviel me erg goed. Mooi krachtig, prima van temperatuur en met een mooi bouquet. Brood werd gebracht, op tafel stond reeds boter, olijfolie, zout en peper en het feest kon beginnen.

Het voorgerecht, tranches van in olie gekonfijte Ierse zalm met gefrituurde wilde oesters en een crème van bloemkool werd geserveerd en het zag er prachtig uit. Het rook ook geweldig lekker. Een grote cirkel van de deze keer niet waterige bloemkoolcrème met eromheen groene strepen vinaigrette van broccoli lag in het midden van het bord. Er op ruime tranches boterzachte gekonfijte zalm met wat verse kruiden omgeven en daar weer op twee werkelijk prachtig gefrituurde oesters. Natuurlijk eet ik mijn oesters liever naturel, maar op deze manier gefrituurd (een prachtig tempurabeslagje en de oester boterzacht) doe je me er ook een groot plezier mee. Een erg mooi begin dus. De bloemkoolcrème had ik een week eerder hier gegeten en die was me toen niet goed bevallen, nu dus wel.
Broodjes werden waar nodig bijgevuld, de gesprekken werden al geanimeerder en na een keurige pauze kwam het tussengerecht. In poeder van Serranoham drooggebakken grietfilet met pesto van roquettesla en diverse paddestoelen. Het mooiste gerecht van de avond wat mij betreft. Mooie dikke rucolacrème met erop erg mooie grietfilet (griet wil nog weleens droog zijn) en eromheen veel fijne paddestoelen. Het klinkt simpel, maar de combinatie en de smaak was schitterend. Het poeder van Serranoham bracht een mooi zoutje in het gerecht, maar de kok was ook niet al te zuinig geweest met van die lekkere zeezoutkorrels en dat paste uitstekend bij dit geheel.

Het werd tijd voor een toespraak en, belangrijker, voor de rode wijn. Een Chateau Roc de Boisseaux - 1999 Grand Cru, St. Emilion en ook die beviel me bijzonder goed. De wijn begeleidde het hoofdgerecht, gebraden fazant met gebakken eendenlever, jus van fazant met aardappel-olijfolie mousseline. Erg mooi ook weer. Een niet te groot stuk (de week ervoor at ik fazantenhen, maar dat was een onparlementair groot stuk en daarom al onplezierig) mooi malse fazantenborst vond ik op mijn bord. Erop een flink stuk (daar heb ik dan weer geen bezwaar tegen) gebakken eendenlever, precies goed. Erbij uiteraard wat zuurkool en in apart kommetje per bord een lekkere aardappelmousseline. Alweer een erg mooi, erg goed gerecht. En wederom erg keurig geserveerd allemaal. Niets geen problemen hier met koude gerechten, omdat de dames altijd eerst hun bordje moeten hebben....

Een kaasgang is er nooit bij gezelschappen van deze omvang. Dat begrijp ik goed, want het zou uren kosten iedereen te laten kiezen en van bordjes kaas hou ik niet echt. Bovendien was de kaas me ook al niet goed bevallen, dus ik miste het niet echt deze avond.
We waren toe aan het dessert. Gepofte en gekarameliseerde "Goudreinet" met vanilleroomijs en galette van vanille. Wederom een torentje. Boterzachte gehakte appel met allerlei kruidjes en dingetjes erdoor en erop al keurig smeltend roomijs. De galette ben ik even kwijt, maar die zal ongetwijfeld goed geweest zijn. Een lekker dessert in ieder geval.

Uiteraard nog mokka en friandises. Volgens afspraak bracht de sommelier me zo'n prettige Palombini, nu wel de sterkste variant. De voorraad was weer op peil gebracht de dag ervoor en erbij had ik nog een eau de vie Framboise Sauvage.
Tot mijn grote genoegen kregen alle partners, omdat het een nogal roerig jaar geweest was, een exemplaar van Zinnenprikkels, de keuken van De Bokkedoorns, waar ik erg blij mee ben. De heer Bruins dacht dat ik vast wel prijs stelde op de signatuur van heer Rive en groot was mijn verrassing toen ik mijn boek terugkreeg met teksten van zowel Lucas Rive, Peter Bruins en John Beeren. Het werd me ook nog overhandigd door de heer Beeren zelf, wat weer allerlei nieuwsgierige vragen opleverde natuurlijk.
Een prachtig einde van een hele mooie avond in dit uiterst prettige restaurant.