DSC09382
DSC09382

Wing Wah in Rotterdam

Op 23 maart 2005 in oosters, Rotterdam.

Terwijl Maurits nog lag te slapen om bij te komen van een spannend avondje met vrienden, reden wij al richting Schiphol om opa en oma op te halen van hun reis. Nu loopt met vliegen over het algemeen niet alles zoals het lopen moet - ik begrijp werkelijk niet dat er mensen zijn die dol zijn op vliegen -, dus dat had allemaal nogal wat voeten in de aarde. Nadat we opa en oma thuis geïnstalleerd hadden, moesten er nog wat boodschappen gedaan worden, maar belangrijker: de magen moesten gevuld worden, want het was al lang na lunchtijd. 'Waar heb je trek in?'. In Chinees. Ole vond dat ook wel een goed idee, hoewel Nostra lonkte voor hem. Waar dan? Wing Wah ! Wing Wah ? Ja Wing Wah ! Waarom ? Omdat ik daar in geen eeuwen geweest ben en ik geen zin heb de hele stad door te moeten crossen en bij De Doelen te parkeren. Okee.
Langs de zaterdagmarkt aan het Afrikaanderplein dus - wt een gezellige markt is dat toch ! - de wijk Katendrecht in. Katendrecht is al enige tijd niet meer wat het geweest is en zeker na alle stadsvernieuwingsaanpassingen vind ik er in ieder geval niets meer aan. Nogal naargeestig en belangrijker: absoluut sfeerloos. Nauwelijks winkeltjes, veel garagebedrijfjes, weinig groen, veel nrichtingsverkeer, brrr.
Wing Wah zit natuurlijk nog waar het al tenminste 30 jaar zit, in de Atjehstraat, gewoon om de hoek bij Tattoo Bob. Ook bij Bob was het stilletjes... Nu is Wing Wah wel opgeknapt. Veel donkerrood, geen papier meer op de tafels, maar linnen, de muren zijn doorgebroken, dus geen kruip door - sluip door meer naar de toiletten en veel ronde tafels ingeruild voor rechthoekige. Een groot restaurant is het nu. Dat was het vroeger ook, maar toen stonden alle wanden er nog, waardoor je aparte kamertjes kreeg. Dat paste ook beter bij Katendrecht toen.
Geheel leeg was het er, op wat kwetterende Chinese dames na, die verrassend Rotterdams-Nederlands spraken. Erg geestig. Of we konden lunchen. Natuurlijk konden we lunchen.

Eerst maar eens twee biertjes en een Ice Tea, uiteraard met zo'n bakje met kroepoekachtig spul. Dat eet ik nooit, maar de mannen wel. De kaart kwam en die is hier uitgebreid. Inmiddels voornamelijk Kantonees met de nodige specialiteiten ook. Voor een indruk verwijs ik naar de website, waar alles te lezen is.
Wij besloten tot een soepje en daarna wat dimsummetjes. Ole vroeg hoeveel dimsummetje we elk mochten kiezen en we besloten dat we er per persoon drie zouden kiezen. Hij vroeg zich af of dat wel voldoende zou zijn, maar we wezen hem even op de bergen dimsum bij Grand Palace, die nu nog zwaar op de maag liggen en hij was overtuigd.
Eerst de soepjes. Voor de mannen Wan Tan want ze zijn verslingerd aan die deegkussentjes met varkensvlees en voor mij Shui Kou, omdat ik nu eenmaal de vreemde gewoonte heb zoveel mogelijk garnaal te eten bij een Chinees. Uiteraard is de basis van de soepen dezelfde bouillon. En wat voor bouillon ! Met stip de lekkerste soep sinds tijden bij Chinezen (ik eet verder nooit soep in restaurants trouwens). Wat ze precies gedaan hebben, weet ik niet, maar hij was werkelijk overheerlijk. Om voor terug te keren zelfs en dan alleen maar soepjes te eten.
Ole koos, omdat wij allebei een oester wilden, voor de Sieuw Pak Kwat (spareribs) en was tevreden. Ik mocht er eentje proeven (hij had er vijf), omdat hij van mijn Sin Ho (oester met tausisaus) de saus mocht hebben en was minder tevreden. Nogal taaiig en weinig vlees. De oester was overigens goed. Niet zo smerig groot, want daar hou ik niet van. Prettige saus ook. Echtgenoot had de Chui Yim Ho, drooggebakken oester met peper en zout, waarbij nog wat gember en groentjes zaten en was tevreden.
Voor ons daarna nog een Keung Choy Sin Dai Chi, een gestoomde coquille met gember en glasbami, die ons ook goed beviel.
Daarna kwamen de schaaltjes en doosjes met de verschillende dimsummetje. Achtereenvolgens kregen we Pai Kwat Sui Mai, vleeskrabbetje met knoflook en peper, die ik niet lekker vond. Ondefinieerbare stukken koe met botjes, gestoomd en met weinig smaak eigenlijk. Ook Ole was niet enthousiast. Echtgenoot ook niet, maar hij had trek.
De Yuet Nam Kuen, loempiaatjes met vleesvulling en Chinese azijn, kon me meer bekoren. Gewoon lekker.
Ook de Ngo Yok Cheung, Chinese flensjes gevuld met rundvlees, konden me niet bekoren. Een dikke laag, gestoomd, filodeeg omwikkelde een zeer kleine hoeveelheid vulling en uiteindelijk smaakte alles naar niets. Jammer.
De Tza Sin Yau, gefrituurde inktvisringetjes, - die overigens niemand van ons besteld had, beviel beter. Mooie dunne ringetjes in een fijn beslagje. Helemaal niet taai en een mooie hoeveelheid ook.
Hierna verschenen nog de Fong Mee Kau, puntvormige pasteitjes gevuld met vlees en Chinese champignons, waarbij een erg lekker dipsausje zat en de Nam Tjam Fan, naaldbami met vlees, garnalen en groente, die ons ook goed beviel.
Tot slot nog wat koffie en redelijk tevreden verlieten we Wing Wah. Voor de soep keer ik nog eens terug, voor de dim sum niet. Die eet je elders beter.

 

Wing Wah bestaat nog steeds. Katendrecht is inmiddels vele malen leuker geworden. Veel erg leuke en goede restaurantjes zitten er, stuk voor stuk een bezoek waard. 

0 gedachtes over "Wing Wah in Rotterdam"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl