Auguste in Maarssen

Erg spannend vond ik het. Een restaurant waar ik eigenlijk nog nooit van gehoord had....Auguste in Maarssen. Of all places...
Uiteraard had ik de website bestudeerd en de gerechten die ik tegenkwam vielen me zeker niet tegen, integendeel eigenlijk. Waarom kende ik het restaurant dan niet?

Keurig op tijd reden we via de verkeerde afslag Maarssen binnen, maar Marja wist waar het was, want die was er eens gestopt. Volgens haar echtgenoot wat het die dure tent op het hoekje. Dat klopte trouwens!
Ook hier zo'n gek (vind ik dus) kleinig glazen halletje (deed me denken aan Bij Mette en aan Oud Sluis), maar hier werd wel direct de deur opengedaan. We waren de eerste gasten en konden plaatsnemen aan een prettige ronde tafel met zicht op de bar. Als je aan de andere kant van het halletje gaat zitten heb je vol zicht op de volledig open keuken, maar dat vind ik over het algemeen helemaal niet nodig en Marja gelukkig ook niet. De inrichting is hier prettig. Licht en warm. Een mooie ossenbloedrode muur, met her en der nog wat rode accenten en veel Cobraschilderijen met als pièce de résistance een vrij groot doek van Corneille en ik ben een liefhebber van Corneille dus dat was allemaal weer eens helemaal goed. Ook beeldjes die we herkenden, want die hadden we al eens gezien bij De Kloosterhoeve. Even gecheckt bij de bediening en inderdaad, het was dezelfde kunstenaar. Het rouleert klaarblijkelijk, leuk dus. Er waren nog wel meer dingetjes hier die ons aan De Kloosterhoeve deden denken eigenlijk.

Een aperitief wilden we wel. Marja wilde het vandaag eens op zijn Pauls doen, dus we namen een glaasje champagne. Moët et Chandon, Brut Imperial hier, gewoon goed. Erbij olijfjes, verschillende soorten brood met een olijventapenade, die ons enige tijd bezighield, want Marja dacht dat er koriander in zat (wat ook zo was) en ik dacht dat er rucola inzat (wat niet geheel duidelijk werd), maar in ieder geval zat er ook munt in. En vliespinda's....maar die hebben meen ik de voorkeur van de kok, want ik zag ook wat gerechten met vliespinda's erin verwerkt. In ieder geval erg lekker. Ook nog een bakje met olijfolie en wat erg licht gezouten boter. Lekker brood, nog warm!
Water wilden we ook wel, ijswater is hier geen probleem gelukkig.
De kaart werd ons overhandigd met een uitleg over het lunchmenu. Waarmee we vreselijk in de problemen kwamen, want het voorgerecht van het lunchmenu leek ons erg lekker, het hoofdgerecht (schelvis) echter niet echt. Men kent hier een lunchmenu (32.50) en een Carte Blanche-menu (5 gangen, 67.50). De voorgerechten, maar ook de tussengerechten trokken ons allemaal zeer aan, dus het vergde nogal wat overleg. Ook wilden we in ieder geval kaas, daarop kom ik later nog terug.

Goed, de keuze had dus wat voeten in de aarde, maar na overleg met de prettige bediening, ging het allemaal lukken.
De wijnkaart werd ons desgevraagd overhandigd en die is klein maar fijn. Niet overdreven kostbaar ook en tot mijn grote plezier viel mijn blik op een wel erg mooie en hier min of meer betaalbare wijn, een Chassagne Montrachet, 1e Cru, Morgeot van het huis Olivier Leflaive. Op de kaart van het jaar 2000, maar uit de kelder van het jaar 1999. Uiteraard een zeer aangename wijn.
Een amuse werd gebracht, een plakje huisgerookte Ierse zalm op balikwijze gesneden met een tartaar van Bluefin-tonijn, daarop weer een plakje zalm en er omheen wat zalige kreeftenolie. Een erg mooie amuse. Ook nog allerlei kruidjes troffen we aan (dat was bij elk gerecht overigens zo, maar misschien gaat Marja daar wel heel erg over uitwijden). En wat balikwijze is, weet ik ook niet, maar het zal iets te maken hebben met de manier van het versnijden van de zalm dus....

Als voorgerecht hadden we uiteindelijk allebei besloten tot de Marbré van ganzenlever en Pata Negraham, rillettes en gelei van Pata Negra, begeleid door een coulis op basis van vintage port. Een gerecht in drieën. Rechts onderin een flinke plak marbré, in het midden van het bord een plukje sla met een flink flinter gedroogde Pata Negra en links bovenin twee dikke strepen, de ene de rillettes en de andere de gelei. Ik bewaar altijd het lekkerste voor het laatst, dus ik begon maar eens met de sla. Die was aangemaakt met wat truffelolie (mwah) en gewoon in orde. Het plakje gedroogde ham was erg lekker, de smaak was intens. De rillettes vond ik in eerste instantie erg lekker, maar erna begon me de overheersende smaak van mokka (tja) en iets van een kruid wat te ergeren, dat was jammer. De gelei was naar mijn smaak iets te stevig, ik hou meer van drillerig om het zomaar te zeggen. De marbré was geweldig lekker, maar ik was vergeten hoe zwaar het kan zijn. Erg zwaar hier, maar zuigend lekker, dat wel ! De coulis waren hier enkele streepjes en ik ben heel gewoon vergeten ervan te proeven, dus daar kan ik niets over melden.

Als hoofdgerecht wilden we het voorgerecht van het lunchmenu. Desgevraagd antwoorden we dat het wel een iets ruimere portie mocht zijn. Prachtig opgemaakt verscheen ons taartje van gemarineerde komkommer en gekonfijte paprika, geserveerd met gegrilde coquilles en gesauteerde langoustines, een en ander nog begeleid door een beurre-blancsaus, een paprikacoulis en wat dragonolie. Geweldig lekker vond ik het ! Een hele berg langoustines, flink wat in plakjes gesneden coquilles en de saus vond ik ook al top. Die was wat door elkaar gelopen, zoals dat hoort denk ik en die maakte het gerecht werkelijk f. Diepe tevredenheid bij ons.

Kaas wilden we. Dat betekent hier dat je de hele dessertkaart te zien krijgt met een hele uitleg over het kaasplateau. Leuke informatie, zo wist ik niet dat de Stolwijkse kaas ook geitenmelk bevat en dat terwijl het maar n dorp verderop is. Marja ontdekte een dessert wat we eigenlijk absoluut ook moesten proeven, waarmee we een probleem hadden. En wel een probleem over de dessertwijnen....maar ook daar kwamen we uit. Ondanks dat de bediening vond dat we absoluut port bij onze kaas moesten nemen, besloten we tot een glaasje Jurancon en die was prettig. Voor de prijs wel een klein beetje een klein glaasje eigenlijk, maar het was toch wel goed. We hadden onze voorkeur voor blauwschimmel aangegeven, wat ertoe leidde dat Marja alleen blauwschimmel kreeg en ik voornamelijk blauwschimmel, maar ook nog een stukje Munster en nog iets roodschimmeligs, waarvan ik de naam kwijt ben. Leuk was dus ook dat we nu eens heel goed de verschillen tussen de diverse kazen konden proeven. Ik blijf overigens bij mijn voorkeur voor Roquefort, ondanks de erg goede Cabrales, het heeft iets met de structuur en het mondgevoel te maken. De Gorgonzola viel wat weg tegen het geweld van de echte blauwschimmels, maar was toch behoorlijk aangenaam. Er lag ook nog ergens wat Bleu de Gex, maar die maakte weinig indruk verder. Je krijgt hier dus niet het plateau voor je neus, nee, op basis van de uitleg op de kaart kies je je kazen en die krijg je dan op een bord. Erbij nog allerhande soorten brood en boter, maar ik heb slechts een stukje geproefd en kan er dus weinig over vertellen.

Het bereiden van het dessert zou 20 minuten gaan duren. Geen enkel probleem voor ons, want de buikjes raakten behoorlijk gevuld inmiddels en we hadden verschrikkelijk veel bij te kletsen. Na die keurige pauze kwam dus het dessert. Een warm chocoladetaartje met een vulling van sinaasappel en witte chocolade. Erbij nog een flink glaasje met witte-chocolade-sorbet en erbij nog wat rood fruit. Het was trouwens geen taartje, het was een taart. Maar mensenkinderen, wat was die lekker......Prachtig luchtig chocoladegebak met een wel zeer vloeiende binnenkant van witte chocolade en ook de sinaasappel was prima te proeven. Absoluut genieten. De sorbet viel wat weg tegen dit geweld, maar het fruit erbij was dan weer lekker fris. Het duurde natuurlijk wel even voor we deze heerlijkheid opgegeten hadden....Erbij overigens een klein glaasje Pedro Ximenez, om het feest compleet te maken.

We sloten af met espresso. Van Palombini hier, met daarbij nog wat friandises, die we, gezien het voorgaande voor het belangrijkste deel hebben laten staan.

Samenvattend: een zeer sympathiek restaurant (de kok kwam ook nog herhaalde malen vragen of alles naar wens was en was duidelijk blij met onze enthousiaste reacties), prettige bediening, prettige inrichting en mooie gerechten. Het prijsniveau vind ik zelf aan de hoge kant, er is tenslotte nog geen bibje of sterretje te bespeuren, maar dat wacht ik nog even af. In ieder geval een aanrader Auguste dus.

Update: de chef kookt al weer enige jaren bij De Hoefslag, Auguste bestaat nog wel, maar met een andere chef dus.