DSC09382
DSC09382

Grand Café Hip in Rotterdam

Op 14 mei 2005 in Rotterdam.

Ole heeft nog een weekje vakantie, Maurits niet, dus we moesten dringende dingen kopen (n mam, ik hoef geen kleren, heus niet!). Hij wilde naar de Markt, ik niet, want het was regenachtig weer en ik had geen zin om me weer eens nat te laten regenen. We gaan wel naar de Oosterhof. Wat is nu weer de Oosterhof? Bij het Alexandriu-um....Oh, ok, dan gaan we zeker wel even langs Burger King ? Nee, we gaan niet langs Burger King. Oh, dan gaan we eten in dat ding waar ik met pap eens heb geluncht. Wat is dat dan? Dat zit onder La Place. Ja maar dat zit aan de weg en dat zit je midden tussen het verkeer. Het regent toch, dus we gaan wel binnen zitten mam. Zeur niet zo....
Zo gezegd, zo gedaan.
GrandCaféHip staat op de bon, maar het heet volgens het bord buiten Grand Hip Café. Het ziet er wel gelikt uit. Mooie houten vloer, leuke stoelen (rood pluche en zwart leer en dat wordt om en om neergezet), een open keukentje in het midden, beige-rode muren en veel bloemen. Vriendelijk personeel.
Een Cola Light voor Ole en een witte wijn voor mij. Een Zuidafrikaan die best aardig is. De kaart staat hier op een moderne houder aan tafel en is dusdanig gedrukt dat hij van twee kanten af leesbaar is. Achtereenvolgens krijg je dan de pistolets met allerhande beleg, naar wens (en met bijbetaling) kun je die broodjes veranderen in panini of in focaccia. Daarna komen er wat salades, wat noodle-gerechten, wat soepen, wat hoofdgerechten, wat fingerfood, wat borrelhappen, toetjes en de dranken. (Veel whisky hier Nijsen!).
Redelijk schappelijke prijzen en bovendien wordt ook nog eens aangegeven of iets weinig calorietjes heeft en of iets vegetarisch is.

We konden slecht kiezen dus besloten maar eens te starten met het plankje brood, wat opgediend zou moeten worden met diverse tapenades (3.75). Dat viel wat tegen. Afbakbrood, nog warm, met een piepklein schaaltje opgeroomde kruidenboter (daar heb ik gruwelijk de pest aan) en een evenklein schaaltje olijventapenade, die waarschijnlijk niet zelf gemaakt was. Wat nu?
Ole zag al wel dat het me niet goed beviel, dus de lieverd bedacht dat ik maar eens moest informeren naar de schaal Zeefruit. Op mijn vraag wat dat betekende hier werd geantwoord dat dat nagevraagd moest worden. In ieder geval zouden we ansjovisjes en tonijn krijgen, hoorden we na enkele minuten. Goed, dan graag de schaal Zeefruit (11.50). Helaas.....Op een berg sla (zonder vinaigrette - doe er verdorie toch gewoon wat notenolie en frambozenazijn over dan, ook dat kun je zo kopen bij de groothandel tenslotte) vonden wij wat gemarineerde ansjovisjes (die zie ik bij het ISPC altijd in tweekiloverpakking staan), die niet onaardig waren, surimisticks, maar dan uit elkaar gehaald (bah mam, neem jij die draadjes maar), wat roze garnalen en drie (beetje raar als je met zijn tweeën bent) veel te grote plakken slechte gerookte zalm (getsie mam, dat is die goedkope, want er zitten van die vieze bruine stukken in). De tonijn kwam in de vorm van een salade met veel te veel mayonaise ook nog ergens op die slabladeren voor.
Ik vond het tijd worden eens te informeren bij Ole wat hij dan wel met zijn vader gegeten had hier en wat bleek: niet alleen was de naam veranderd (destijds heette het Sandwichcaffee - ja met dubbel f, ik kan het ook niet helpen), maar ook de kok was foetsie. Ik ging al twijfelen namelijk...
Zullen we nog maar een dessertje nemen mam, want dit was allemaal niet best. Goed, laten we dat maar doen dan.
Ole nam de warme Apfelstrudel met kaneelijs (5.75) en was niet tevreden. Een beetje rare strudel had hij inderdaad met een soort van mousse van appel erin en het kaneelijs was veranderd in vanille-ijs. Nu is Ole een (verwende) kenner van vanille-ijs en dit was zo ongeveer het slechtste ijs in tijden. Dom ook van ons natuurlijk, we hadden gewoon een dessertje bij La Place, wat erboven zit, moeten gaan nemen, maar goed. Ik had de Tiramisu (4.75), die ik overigens zelf zeer verdienstelijk (volgens de mee-eters dan) maak en kreeg er een beetje de slappe lach van. Twee plakken erg droge, erg luchtige cake met een gigantische berg cacao vond ik op mijn bord, met ernaast nog een overdreven grote toef slagroom uit de spuitbus. Dat heb ik dus maar allemaal laten staan.

Geen aanrader dus dit Grand Hip Café.....

 

Update: het restaurant zit er nog steeds, het heet inmiddels restaurant HIP-Alexandrium. Over de kwaliteit kan ik niets zeggen, want ik ben er nooit meer geweest.

0 gedachtes over "Grand Café Hip in Rotterdam"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl