Beyerick in Zeist

Na de zondagmiddag te hebben doorgebracht op Sail, leuk trouwens, waren we wel toe aan een mooie maaltijd. Niets ten nadele overigens van de koks van De Majesteit, het buffet wat omhoog komt zetten nadat de scheepsbel geluid is, blijft lollig om naar te kijken en de kwaliteit van het gebodene is zeker niet slecht. De witte wijn aan boord is ook niet slecht, maar ook niet heel goed, dus ik dorstte naar wat mooie witte wijn.
Nu kwam dat allemaal helemaal goed. De zoektocht naar een restaurant op zondagavond overigens heeft me nogal wat tijd gekost. Het moest nl. ook weer niet al te ver van de woonst afliggen, want de oppassers konden het niet al te laat maken. En we hebben natuurlijk te maken met die onbegrijpelijke zondagdichtheid van restaurants.
Groot was mijn verrassing dan ook toen ik op de dinsdag voorafgaand aan deze zondag contact zocht met Beyerick om een tafeltje te reserveren en dat er nog een tafeltje bleek te zijn. Vol verwachting klopte mijn hart....
Nadat we driekwart Zeist doorkruist hadden (het hele centrum was voor het gemak afgesloten, dus we moesten via allerhande woonwijken om Zeist heen) reden we vrij gemakkelijk de Jagerlaan in, waar het restaurant gevestigd is.
Parkeren is hier geen enkel probleem en we wandelden naar binnen. Een uitermate vriendelijke ontvangst in een woonkamerrestaurant wat ons wel iets aan Chez Madame in Mouscron deed denken. Slechts 5 tafeltjes, waarvan er 1 bezet was en eentje later bezet raakte. We mochten kiezen. We kozen een rond tweetje.
Het huisaperitief, een champenoise met wat zoetjes, sloegen we af, we wilden wel gewoon de champenoise. Nu ben ik vergeten welke het was, maar hij was in ieder geval aangenaam. Erbij bracht de kok/eigenaar (Erik) ons droge worst uit België in mooie dunne plakjes en verse groene olijven. Erg lekker allebei. De kaart werd ons overhandigd en men vroeg wie zich over de wijn zou buigen, prima dus! Op tafel stond reeds het menu Saisonnier (48 euro).
De kaart is hier leuk. Voldoende ruim en voor ieder wat wils. Prettige prijzen ook. Dit geldt eigenlijk ook voor de wijnkaart: voldoende keus en zeer prettig geprijsd. Op een inlegvel de echt heel mooie wijnen, die uiteraard een flinke slag kostbaarder zijn.
We waren vrij snel klaar eigenlijk: het menu Saisonnier met wel de aanbevolen rode wijn, maar niet de aanbevolen witte wijn (een Tokay Pinot Gris). Ik ben nu eenmaal niet zo heel dol op Elzassers, hoe prettig ze soms ook zijn en bovendien wilde ik een hele prettige proeven vanavond.
Die hele prettige kwam dus ook, in de vorm van een Condrieu, E. Guigal, 2001 en die beviel me uiteraard uitstekend. Erbij wat ijswater (hier gelukkig niets geen vragen over flessen of smoezen over leidingen die het niet doen of over eigen gebotteld bronwater, nee, gewoon een karafje met ijsblokjes). En een amuse. In een ruim borrelglaasje een gazpacho met schuim van komkommer met kummel, ook al erg lekker. Een volle tomatensmaak, die keurig werd afgeblust door het komkommerschuim, waarin duidelijk een kummeltoets zat. Echtgenoot gaat direct een sifon aanschaffen geloof ik.

Het voorgerecht verscheen, met wat broodjes. Op tafel stond overigens al gezouten boter op een leuk leistenen plankje en een flesje olijfolie, die zoals later bleek uit Kreta komt.
Een marbré van ganzenlever en gandaham. Op een vierkant bord vonden we een flinke plak van de marbré, die smeltend lekker was en prachtig van temperatuur. Ernaast een minicroissant met ganzenlever, een lepel met een Pedro Ximnezdressing en een confituur van zwarte tomaat, die smeltend zoet bleek te zijn. Erg leuke en lekkere hapjes, zowel apart als in combinatie. Op onze verbaasde vraag wat zwarte tomaten nu weer zijn kregen we van de vrouw des huizes een hele toelichting. Zeer sympathiek allemaal!
Het tussengerecht, gebakken steenschol kwam na een prettige pauze. Leuk om te zien hoe het echtpaar aan alle gasten telkens even aandacht besteed en ook hoe dat op prijs wordt gesteld. In een vierkant diep schaaltjes-achtig bord een flink stukje uitstekend gebakken vis met eronder een superlichte bouillon. Erbij/erin/erop stukjes kreeft en flinters rettich en een aantal roze peperkorreltjes. Erg lekker ! Nog wat extra stokbrood voor echtgenoot en ook hij was erg tevreden.

De rode wijn, een Chateau le Thil-Comté Clary, Pessac Leognan, 1998 werd ingeschonken en tijdens het gesprekje wat volgde vroegen wij nieuwsgierig waar de naam Beyerick vandaan komt. Wijzelf hadden Karel en de Elegast-associaties en we moesten dan ook lachen om het antwoord: Bij Erik met wat letterspelinkjes. Erg leuk gevonden!
Het hoofdgerecht, gebakken "Friander" kalfshaas werd gebracht en het zag er mooi uit. Twee flinke plakken mooi rosé kalfsvlees - aan één kant gebraden, op veel gestoofde zomergroenten vonden we. Erbij flink wat cantharellen en dat alles dan in een lichte boterjus met tijm en een vleugje knoflook. Wederom erg lekker en zeer verfijnd in al zijn simpelheid. Ik hou van de manier waarop hier gekookt wordt.
Voor de geïnteresseerden: hier een link naar het kalfsvlees.

Geen dessert voor ons uiteraard, maar een keuze van de kaastafel (supplement 4,00).
Ook de kaas lossen ze hier vriendelijk op. Het is hier niet heel ruim en langs een wand wordt tijdens het diner de kaas neergezet om op temperatuur te komen en om de gasten te verleiden. Ben je dan zover dat je aan de kaas toe bent, dan wandel je erheen met je tafelgenoten, je krijgt een toelichting op de verschillende kazen, je bordje wordt klaargemaakt en vervolgens wandel je terug naar je tafel, waar je bordje dan voor je wordt neergezet. Erbij kun je dan nog kiezen uit diverse dessertwijnen en/of port(s). Rozijnennotenbrood krijg je ook nog.
De keuze is hier prettig. Twee Nederlandse kazen en verder kazen uit Frankrijk en Spanje. Soms ook Italië en België. Goede kazen allemaal en goed op temperatuur ook. En geen flauwe stukken ook.
Goed. Wij kozen elk een stukje of 5, waarvan ik me een schaap uit Italië herinner, een vrij lichte geit, een Brugse Blomme, een Gratpaille en een flink scherpe blauwe, waarvan ik ben vergeten waar hij vandaan kwam. Echtgenoot had weer wat andere kaasjes, waaronder twee roodschimmels en ook hij was tevreden.

We sloten af met een aantal espressootjes met lekkere chocoladedingetjes en verlieten diep tevreden dit uiterst sympathieke restaurant. Absoluut een aanrader en we keren snel terug.

Update: we wilden veel vaker bij Beyerick eten, maar helaas werd de kok ziek. Nadat hij weer in roulatie was kwam het er bij ons niet van en inmiddels is het restaurant overgenomen door een jong echtpaar.