Ristorante Da Carlino in Castelnuovo di Garfagnana Italië

Na een prachtige rit door het gebied ten noorden van Lucca (villa's, fattoria's en erg veel natuurschoon) reden we via de Duivelsbrug de Garfagnana in. De Garfagnana is een absoluut prachtig natuurpark met sobere dorpjes, hoge pieken (tot wel 2000 meter) en diepe dalen. Immens groen, veel bergstroompjes, langs de weg bosaardbeitjes en framboosjes en nauwelijks mensen. Als je weer richting kust rijdt passeer je het begin van de marmermijnen, waar Carrara zo beroemd om is. Nu hebben we op weer een andere dag twee van de in de gidsen genoemde mijnen van Carrara bezocht (ze haalden het niet bij de verrassing die we na de lunch van deze dag hadden, toen we nl. een tunnel op zo'n 1700 meter hoogte uitreden, was er pal naast (en niet te vergeten onder) ons een immens grote marmermijn, schitterend!), waaronder die van Colonnata. Nogal stoffig vonden we het en druk. Het dorpje Colonnata echter was allerschattigst en bood behalve steegjes en prachtige vergezichten ook nog eens een specialiteit die ik in ieder geval niet kende: Lardo di Colonnata. Spek dus. Grote stukken vetspek worden hier belegd met kruiden (rozemarijn, kaneel en peper) en ter ruste gelegd in de marmermijnen. Dat levert ontzettend lekker spek op, alhoewel de aangeboden menu's in trattoria's in de omtrek die bij elk gerecht ruim gebruik maken van dat spek, voor mij iets teveel van het goede waren. Maar: absoluut leuk om te proeven en zeker om het dorpje te zien. Maar daarover gaat deze recensie niet...

Rondom lunchtijd reden we het dorpje Castelnuovo di Garfagnana binnen. Een enkele verdwaalde toerist zagen we en verder de inmiddels bekende hoeveelheid Italiaanse mannen die verrassend vroeg op de ochtend al aan een wijntje zitten. Vrouwen zie je dan weer een stuk minder... Castelnuovo is wel een geestig dorp, in het centrum stap je als het ware een ommuurde vesting binnen, autovrij wat me logisch leek, want zelfs met een scooter kom je moeizaam de steegjes door. Ristorante genoeg, maar vaak dicht. Dat viel me elders trouwens ook al op: de Italianen in deze streek lunchen nauwelijks op restaurant, terwijl er 's avonds wel veel buiten de deur gegeten wordt. Het is zelfs aan te bevelen te reserveren, want de kans dat er geen plaats meer is is groot. Drie ristorante vielen af, die zagen er niet leuk uit en opeens liepen we tegen een terras aan wat er zeer uitnodigend uitzag. Vriendelijke ontvangst door een keurig geklede jongeman en of we een aperitiefje wilden. Uiteraard Cola en Fanta en wij wilden wel wat witte huiswijn. Uno litro ? Si, grazie mille ! En water, naturale e frizzante per favore.
De kaart is hier leuk. Redelijk uitgebreid ook.
We besloten alleen een hoofdgerechtje en een dessert te nemen, waarbij de jongens kozen voor de fritto misto di pesce - wat is dat dan mam ? Vis mannen, als het goed is in een heel licht deegje en dan gefrituurd - en ze waren erg tevreden. Nu moet ik ook zeggen dat het er prima uitzag. Behalve de gamberi en de inktvisringetjes en -tentakels nog vele andere soorten (stukjes) vis en een erg mooi deegje. Erbij patata fritta - homemade en dat hebben we weleens anders meegemaakt, dus wat hen betreft allemaal prima. Echtgenoot had een pasta di mare en kreeg een flinke portie uitstekende spaghetti (no 5), opgediend in een mandje van aluminiumfolie met veel vongole, mosselen en een erg prettige vissaus. Ook erg tevreden. Ik wilde weleens weten wat een filetto di Manzo was (thuis opgezocht in Il Menu) en ook ik was erg tevreden. Prachtig mals rundvlees(ossenhaas) in lekker bloederige reepjes, erg lekker gekruid op een bedje van rucola met parmezaan. Als contorni flinke plakken gemarineerde paprika: erg lekker ook.
Als dessert kozen we voor panna cotta di fruto di bosco (de mannen) en ik een zabaglione. Allemaal erg lekker en mooi opgediend.
Een lunch die tot grote tevredenheid leidde dus.