Lux in Rotterdam

Nog voor de Kerst wilde Ole de nieuwe Harry Potterfilm zien. Maurits had hem weliswaar al tijdens een partijtje mogen aanschouwen, maar vond het geen enkel probleem om hem een week later nog eens te zien. Kaartjes geregeld dus via de internetbelbios en nagedacht over een restaurant. Lux bedacht ik. Een telefoontje leerde me dat er nog net een tafeltje voor vier vrij was, mits we maar om 20.15 vertrokken zouden zijn. Nu kwam me dat uitstekend uit, want om 20.30 zou de film beginnen.
Kaartjes opgehaald en via de Kruiskade, waar al een gigantische rij voor Nighttown stond, de 's Gravendijkwal opgereden. Op de hoek met de Volmarijnstraat (goede herinneringen aan een buurtGriek, die al lang geleden weer verdwenen is) een keurige parkeerplek, chipknip leeg en telefoon van echtgenoot lag voor de verandering eens thuis, dus we namen de gok maar (nee, geen bekeuring) en we liepen langs de Q en Q (wat doen ze hier mam ? Paaldansen joh, dat zie je toch zo, aldus jongere broer) naar Lux. Kijk mannen, dit is nu Dizzy ! Oh, Dizzy... Wacht maar tot jullie uitgaan!
Een vriendelijke ontvangst, een prettige tafel, attent en terzake kundig personeel. Twee Colaatjes, een oude jenever voor mij en een tapje voor echtgenoot en de kaart kwam. Op A5 formaat en een A4tje met de dagmogelijkheden.
Zeven antipasti en niet te vergeten de beroemde antipastiwagen, vier pastagerechten, twee vis- en vier vleesgerechten, vijf contorni (niet vergeten dat erbij te bestellen, anders krijg je op zijn Italiaans mooi helemaal niets erbij) en vier dolci en dan nog zes soorten kaas.
Op het dagkaartje dan nog een soepje, nog 5 antipasti, 3 pastagerechtjes, 2 vlees en vier visgerechten, twee extra contorimogelijkheden en 4 toetjes.
De keus was redelijk rap gemaakt, onderwijl snoepten we van het krakend verse bruine en grijze brood, waarbij een miniem bakje zwarte tapenade was geleverd. IJswater wordt hier gewoon zonder te vragen op tafel gezet, keurig.
Echtgenoot koos deze avond geheel voor vlees, dus we besloten tot een fles Barbera d'Asti, die in orde was en ik zou wat witte wijn bij mijn hoofdgerecht per glas nemen.
Ole wilde graag de antipastiwagen en dan het liefst de grote uitvoering (7 keuzes), maar we beperkten dat tot de kleine uitvoering (4). Hij koos uit een keur van gerechten vooral de visvarianten (mosselen, die naar helemaal niets smaakten), ansjovisjes die hem bevielen, een ei met tonijnsaus en nog iets wat ik vergeten ben. Als hoofdgerecht nam hij de penne met verse ansjovis, wilde venkel, rozijnen en tomaat en dat beviel hem slecht helaas. De venkel overheerste enorm, waardoor de ansjovis waar hij zich op verheugd had geheel wegviel. Na enkele happen hield hij het voor gezien. Gelukkig had Constant als contorni wat aardappeltjes met rozemarijn gekozen, dus daar kon hij van meepikken.
Maurits leek de bruschetta Lardo wel iets en was ietwat ontgoocheld toen het vetspek rauw en aan 1 kant licht smeltend op een forse plak bruin stokbrood bleek te liggen. Maar hij veegde resoluut het spek weg,, pakte het restantje tapenade en was zeer te spreken over het brood. Als hoofdgerecht had hij geaarzeld tussen de tamme eend met kappertjes, rozemarijn, salie en knoflook, maar wij hadden hem omgepraat richting wilde eend met aceto en daar was hij zeer over te spreken. Mooie plakken en boutjes kreeg hij en het sausje was prima.
Echtgenoot wilde vooraf de kwartel uit de oven met pancetta, rozemarijn en druiven en was tevreden, alhoewel ook hier het borstje ietsjes te droog was en als hoofdgerecht koos hij uiteraard voor de gestoofde konijnenbout met rozijnen en pijnboompitten, met daarbij het verzoek of de pijnboompitten geskipt konden worden. Dat kon en het was een prettig konijntje.
Ikzelf zag gepocheerde lamstong met groene saus en mosterdfruit bij de voorgerechten en dat ken ik niet, dus ik was benieuwd. Smeltend zachte lamstong, maar liefst vier flinke plakken op een bedje van iets groenigs, wat dus de groene saus wel geweest zal zijn met daardoor een flink zuurtje, wat naar alle waarschijnlijkheid het mosterdfruit wel geweest zal zijn. Alhoewel er ergens ook nog iets oranjeachtigs lag, wat ook in de natoets een zuurtje had. Maar absoluut een leuk gerecht. Als hoofdgerecht had ik de zeeduivelmoten in bouillon met tomaat en knoflook en dat was heel gewoon een goed gerecht. Maar liefst drie mootjes en veel trostomaatjes, alles prima klaargemaakt. Erbij wat glazen Branciforti, een wel aardige witte wijn.

De kinderen hadden hun lievelingstoetje gezien: crushed ijs van mandarijn en vonden het erg lekker, ikzelf nam de formaggio misto en kreeg drie stukken kaas (gorgonzola, tuma della paja en robiola), waarover ik tevreden was. Echtgenoot nam een espresso, hier geserveerd in een glas en niet bijster indrukwekkend en we vertrokken, na het betalen van de rekening (132,60 wat ik keurig vind) richting bioscoop.

Gewoon goed hier.