Bruneau in Brussel - verslag eerste bezoek

Geluncht op zondag 11 december 2001.

Wij proberen elk jaar een a twee keer samen een uitgebreid weekend samen op stap te gaan, meestal Parijs of Londen. Het was al weer enige tijd geleden en prettig genoeg lukte het nog net, tussen allerlei anderen afspraken door, om het tweede weekend van december samen naar Parijs te gaan. Er was een mooie overzichtstentoonstelling van Dubuffet, dus aanleiding genoeg....
Als afsluiting gaan we dan meestal in een wat mooier restaurant lunchen, we willen dan niet te laat thuis zijn, mijn ouders passen meestal op en zowel ouders als jongetjes zijn dan toch moe, dus voor het avondeten proberen we dan op zondag weer terug te zijn.
Bruneau werd het, vooral omdat dat makkelijk aan te rijden is en niet teveel tijd kost om weer van en naar de snelweg te gaan, jaja, economisch omspringen met de tijd dus.....
Prettig was ook dat ik eigenlijk pas kort ervoor besloten had hier naar toe te gaan en dat het reserveren geen enkel probleem was.

Vanuit ons heerlijke hotelletje in de bossen van Compiègne, waar we niet ontbeten hebben, reden we dus gepakt en gekleed richting Brussel en kwamen er keurig iets na 12.00 uur aan. Het is een door een architect opgeknapt pand, met wat staalachtige schroefconstructies, een geruisloos opendraaiende deur op het moment dat je het trapje opwandelt, in een redelijk aantrekkelijke laan in Brussel met uitzicht op de Sacre Coeur.

De ambiance is rustig, in rustige natuur- met geeltinten, prettig, de stoelen zijn ook prettig en ik zag alleen maar ronde tafels. De bediening is zeer attent, de meesten spraken Nederlands, wat opmerkelijk is in Brussel en ik
vond dat wel prettig.

Bij het aperitief, een glas champagne, ik weet niet meer welke, ik heb nauwelijks verstand van champagne omdat ik er niet zo dol op ben, deze was overigens bijzonder lekker,kregen we wat warme kaashapjes, die waren lekker, knapperig van buiten en nog vloeibaar van binnen, precies zoals ik ze graag zie.

Na bestudering van de mooie kaart, nogal klassiek, maar daar heb ik niets op tegen, besloten we het menu Découverte te nemen, inclusief aperitief, wijnen en koffie. Ik meen dat dat 145 euro pp was, het kan ook 149 zijn.....

Al snel volgde toen de petite dégustation aperitive, dat bestond uit drie kleine bordjes met daarop achtereenvolgens een puntje foie gras met een mooie, wat dikkere dressing, lekker, mooie foie gras, goed van structuur, daarna een stukje op de huid gebakken forel in een frisse frambozenaandoende dressing en tot slot een stukje kreeft in romig sausje, alledrie voortreffelijk !

Het voorgerecht was een Carpaccio de St. Jacques et foie d'oie, carpaccio van Sint Jakobsschelpen op een spiegel van eendenleverpate in een mooie truffeldressing met erover flink wat zwarte truffellucifertjes.
Lekker, alhoewel de eendenlever me iets te lichterig van smaak was in verhouding tot de fors aanwezige truffel, maar de carpaccio van de Jakobsschelpen was erg lekker.
In zijn algemeenheid vind ik truffel nogal overheersend en wil er dus ook zeker niet teveel van hebben. Nu moet ik bekennen dat ik de laatste tijd overal te pas en te onpas truffel krijg, dus er wat genoeg van heb, hoe vreselijk dit ook klinkt....
Erbij dronken we een witte Bourgogne, geheel op basis van Sauvignondruiven, opmerkelijk. Hij was lekker, maar ik persoonlijk vond hem wat vlak, alhoewel ik moet bekennen dat hij aan smaak won.

Erna het tussengerecht, een Gateau Parmentier de Homard, sauce de langoustines. Een taartje van kreeft, langoustines in een prachtige saus op basis van langoustines. Een werkelijk prachtig gerecht, de saus was opmerkelijk lekker en mooi schuimig, ook precies zoals ik die graag heb. Hierbij werd een Rully geschonken, sowieso al een favoriet van mij, maar deze was erg mooi.
Ik ben helaas de chateaus en de jaren van de wijn vergeten, pardon !

Het hoofdgerecht bestond uit een Jigue de Chevreuil sur Canapé, aux champignons sauvages, stukjes reefilet op een krokant, zeer dun toastachtig iets met prachtige wilde paddestoelen.
Ook erg lekker, alleen hoeft voor mij een canapé niet, ik ben er gewoon niet dol op. De paddestoelen waren erg lekker, mooi omwonden met een knapperig stukje prei, zag er prachtig uit en smaakten heerlijk.
Hierbij werd een St. Emilion uit '96 geschonken, het was een hele mooie !
Deze wijn werd doorgeschonken bij het mooie kaasplateau met een mooie keus uit Franse maar ook Belgische kazen. Wederom zaten er enkele bij, vooral Belgische, die we nog niet kenden, erg leuk dus.

Het dessert, biscuit aux marrons, was lekker, een mooie combinatie van kastanje-ijs, met een mousje op een lekker vanille-achtig spiegeltje, gewoon lekker !

Toen nog wat kopjes koffie met snoeperijen en voldaan gingen we huiswaarts.

Het vreemde is, bedacht ik me later, dat ik op de een of andere manier in sterrenrestaurants veel kritischer ben dan elders. Wat niet wegneemt dat dit een zeer bijzondere ervaring was. Ik hoop er nog eens terug te komen.