DSC09382
DSC09382

Vermeer in Amsterdam - 1e bezoek

Op 29 januari 2006 in Amsterdam, twee sterren.

gemaakt op 20-MAY-02

Vermeer. Zaterdagavond, 18 mei 2002.
Ruim voor de afgesproken tijd reden we Amsterdam binnen. Een blik op de website van Vermeer had me geleerd dat er weliswaar een P tegenover het restaurant was, maar van valetparking werd niet gesproken. (ik had gewoon even moeten bellen.). Dus wij gingen parkeren. Dat kostte nogal wat tijd, wat me ertoe bracht om 1 minuut over half 8 (want Bert is net als ik iemand van exacte tijden) het restaurant te bellen met de vraag om eventjes door te geven dat wij ietsjes verlaat waren. Tussen neus en lippen door vroeg ik toch maar eventjes naar de valetparking, die er dus wel is. Gelukkig, want zo hoort het. Een mooi liftje voor de ingang van het hotel zorgt ervoor dat je auto ondergronds wordt opgeborgen. Bij vertrek was dat nog eventjes geestig. Onze auto stond na enig wachten inmiddels klaar en een rood gevaarte werd via de lift omhoog gebracht, de gehuurde mini, een leuk ding !

Goed, de entree van het hotel is ruim, marmerig, een stadshotel.
Vermeer zit de tweede deur links om de hoek en daar zaten Bert en Kriemhilde al op ons te wachten en te genieten van een glas champagne, een Pommery, wij deden daar graag aan mee. Hierbij werden wat amuses geserveerd: boerenyoghurt waarin koriander met batonettes van komkommer en radijsjes, licht gepekelde groene olijven en Bayonne ham op polainebrood. De ham was lekker, de komkommer had veel beter selderij kunnen zijn en de olijven waren okee. De lounge is in crèmerige, blauwig-gelige tinten ingericht, niet onaangenaam, maar nogal klein, waardoor het wat propperig aandoet, vond ik.
Inmiddels bogen wij ons over de kaart. We kregen wat uitleg over het 6 gangen menu, wat per tafel besteld zou moeten worden. Ook het 4 gangen-menu Vermeer zou een optie geweest kunnen zijn, met of zonder wijnarrangement, maar wij kozen eendrachtig voor à la carte.

Uiteraard was er overleg over met name de voorgerechten, erg nieuwsgierig waren we naar vooral de Anjouduif , maar ik ben ook altijd erg weg van eendenlever. Omdat ook Constant graag de duif wilde, kwamen we er als volgt uit: Kriemhilde nam de sevrugakaviaar met maisblini's, Bert de Anjou-duif op het karkas gerookt met een compote van zoete ui en gegrilde ananas, waarbij een laurierjus en mousse van duif apart, dit nam Constant ook. Ikzelf nam de gekonfijte eendenlever met specerijen en geconcentreerde eendenlevergelei met linzen en krokant Polaînebrood. Voordien hadden we ons even afgevraagd wat gekonfijte eendenlever zou zijn, meestal worden de bouten gekonfijt, maar lever ?

Als hoofdgerecht werd in dezelfde volgorde gekozen voor de Ravioli van langoustines met gekonfijte minivenkel en een schuim van 'Fleur de Capucine', de vriendelijke ober (de leesbril gebruik ik alleen om de kaart te lezen, dus ik weet de naam van deze mijnheer niet, Bert verbaasde me weer enorm met zijn geheugen en oplettendheid, ik doel nu op de heer van Ommeren in zijn deel van de recensie...) maakte hierbij de opmerking, omdat dit als voorgerecht op de kaart stond er weinig groente bij zou zitten en stelde derhalve voor om hier wat groentetjes aan toe te voegen. Aldus geschiedde. Bert en ik kozen voor de op de graat gebakken tarbot met verse morieljes en een mousseline van Grimbergenbier en Constant nam de kalfszwezerik op lage temperatuur gebakken met gegrilde kalfstong met bloemkool en een saus van gestoofde kalfsstaart.
Hierna werd door de heren de wijnkaart bestudeerd, een mooie kaart overigens !

Uiteindelijk kozen we voor de witte Saint Aubin 1er Cru Le Charmois, Olivier Leflaive 1999, die bij het proeven ietsje koeler had kunnen zijn, maar op deze manier wel enorm veel smaak had en de rode Vino Nobile di Montepulciano, Riserva Asinone, Poliziano 1998.

Wij mochten aan tafel, waar de wijnen werden geproefd en het water werd ingeschonken. Dat water was, heel verrassend, want dat gebeurt vrijwel nooit in Nederland, Badoit. In ieder geval een favoriet van Constant, die hele vakanties in Frankrijk Badoit drinkt en wij nemen ook grote hoeveelheden ervan mee naar huis. Ook op onze winkeltochtjes in Lille is de halve kofferbak gevuld met Badoit.

Als amuse kregen we een ovaal bord met daarop een crème van knolselderij met croutons van wederom het Polainebrood, een bavaroise van asperges met kruidengelei en een tipje sevruga en een verse ansjovis gegrild met citroen en peterselie. De crème van knolselderij en de ansjovis werd eenstemmig goed bevonden, over de bavaroise van asperges waren de meningen verdeeld. Aan de zoute kant, absoluut en de smaak van de asperges viel eigenlijk weg.

De eerste gang, de sevruga, tweemaal de Anjouduif en de eendenlever werd geserveerd. Bij de sevruga behalve de blini's een zestal lepeltjes met voor zover ik me nog kan herinneren augurkjes, eiwit, eigeel, gehakte peterselie, lente-ui en kappertjes en een kommetje crème fraîche.., geen Russische aldus Krimi. En de blini's leken toch wel erg op de oerhollandse poffertjes ;-),
De anjouduif op een bordje, waar de laurierjus apart werd bijgelepeld, ernaast een bordje met een eierdopje met de duivenmousse. Zag er mooi uit. De duif heb ik niet geproefd, de duivenmousse wel, heerlijk, diep van smaak, aan de sterke kant zelfs, maar wat mij betreft perfect. Mijn eendenlever was uitstekend, een enorme portie overigens ! De gelei met linzen (ik was vergeten dat er linzen bij zouden zitten en vroeg me dus af wat die balletjes waren, vond ik perfect. Niet dat de linzen qua smaak iets toevoegen, de gelei was perfect, maar voor de substantie vond ik de linzen wel weer perfect gevonden, het geeft een prettiger bijt om zomaar te zeggen. Krimi en ik hadden hier dus de Saint Aubin bij, die, zoals ik al zei, weliswaar ietsje koeler had gekund, maar wel enorm veel smaak had op deze manier en Bert en Constant vielen stil van de Montepulciano.

De diverse hoofdgerechten, voor Krimi de ravioli, die voorzover ik kon zien, uitstekend beviel, voor Constant de kalfszwezerik, heerlijk maar nogal ruim, met een prima sausje erbij begreep ik en hierbij is de aparte pen met de kalfstongstukjes, waartussen de flinters bloemkool staken nog het vermelden waard en voor Bert en mij de tarbot. Die tarbot was op de graat gebakken, een mooi stukje vis, niets op aan te merken. De saus was werkelijk heerlijk en de morieljes waren zeker net zo lekker.
Wat me hierbij dus is opgevallen is dat aan de ravioli van Krimi wel groentetjes werden toegevoegd (asperges en een whiskeyglas met gemengde salade), terwijl bij de overige hoofdgerechten geen enkel stukje groente of aardappel te vinden was. De bloemkool bij de kalfstong bestond dus uit zeer kunstige, erg dunne plakjes bloemkool en bij de tarbot zat helemaal niets. Dat verbaasde me overigens pas toen ik mijn gedachten ging ordenen voor het schrijven van deze recensie?.

Samenvattend voor dit deel van het diner wat mij betreft:
Prettige, ietwat krappe ambiance. Jong maar kundig personeel. Het gebodene is van uitstekende kwaliteit.
Voor de desserts en koffie en nog wat details verwijs ik naar de recensie van Bert (bekri).
We hebben nog eventjes gecheckt waar de kok nu eigenlijk vandaan komt, gezien zijn naam. Dat is dus Indonesië, zelf zaten wij wat in de hoek India/Pakistan.

Lees bij Bert dus het vervolg waar vele pluspunten inzaten, de kaasamuse, de champagnetaart en niet te vergeten de prachtig uitgetypte gerechten en dranken die wij gekregen hadden op deze avond. Zelfs bij Bruneau kreeg ik op dezelfde vraag een simpel handgeschreven papiertje !

0 gedachtes over "Vermeer in Amsterdam - 1e bezoek"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl