Garoeda in Den Haag

Restaurant Garoeda.
Een oude bekende. Een indonesisch restaurant. Waarom een Indonesisch restaurant. Heel simpel. Binnenkort vindt er een prive selematan plaats en ik realiseerde me dat ik toch wel weinig weet van de indonesische keuken en vond het nodig om eens een kaart te bestuderen van een goed restaurant op dit vlak. Garoeda dus. Inmiddels heb ik me laten vertellen dat Garoeda helemaal niet zo goed is, voor echt goed Indonesisch eten schijn je bij The Raffles (ook in Den Haag) te moeten zijn. Nu, dat komt dan nog wel een keer.

Na een werkelijk prachtige voorstelling van Doornroosje in Amsterdam (geen zin in Tempo Doeloe, ik wilde naar Garoeda) togen wij dus gevierenlijk naar Den Haag, alwaar aan de Kneuterdijk, op de hoek, Garoeda gevestigd is. Volgens mij al heel erg lang. Ze hebben ook een website, dus als iemand geinteresseerd is in wat dan ook van dit restaurant, kun je daar kijken. www.garoeda.com.
Er was nog een tafel vrij, boven. Beneden doet het wat eetcafé-achtigsjes aan (op zijn Indonesisch sjiek dan), boven zijn er gewoon gedekte tafels? Met kerststukjes en een niet ongeestige, niet in de weg staande Kerstboom dit keer, want het was 27 december. Vriendelijk personeel, redelijk afstandelijk, maar heel keurig. Prima dus.
We bestelden een biertje, zo'n musical maakt dorstig en een fles water. Spa blauw is dat hier.

En ik bestudeerde de kaart. Ik was vooral geinteresseerd in de menu-opbouw. Nu, die is er niet. Twee voorgerechten en veel rijsttafels en natuurlijk veel afzonderlijk te bestellen gerechten. En helaas kindermenu's.
Die kozen de knapen. Wel met saté, maar het ging om het kinderijsje uiteindelijk, jammer hoor. Maar goed. Wij konden dus de rijsttafel Garoeda niet nemen, want dan moet je met zijn drieën daarvan eten en we namen nu de rijsttafel Vishnoe. Lekker hoor, aan de gekruide kant, maar dat was nu net de bedoeling. De gewone gerechten eigenlijk, kijk maar rond op smulweb of in de kookboeken en wat daar op Indonesisch vlak in staat kregen wij zo'n beetje op tafel. Met erbij, en dat kende ik niet, een schaaltje mosselen in een lekkere pikante rode saus, erg lekker vond ik die mosseltjes. Ook de bekende makreel was erbij natuurlijk en ook dat vond ik prettig, want ik wilde vooral wat visvariantjes proeven uit deze keuken. Niet dat ik veel wijzer ben geworden, eigenlijk is mijn beeld een beetje bevestigd. De door Nederlanders geintroduceerde rijsttafel scoort in ieder geval bij Garoeda nog steeds goed.
De kindermenu's werden verorberd, eentje met friet (tja, pardon) en eentje met gebakken mie, onze rijsttafel was natuurlijk, zoals altijd, veel te uitbundig en dus bleef er het nodige van staan. Een eiergerecht, geen idee hoe het heet, viel me ook erg in de smaak overigens. De bekende groente- en vleesbakjes kende ik al wel zo'n beetje qua smaak.
De kinderijsjes kwamen, es Anak, klinkt ook gewoon wel vriendelijk, de koffie (espresso is er niet) kwam en wij gingen tevreden naar buiten. Naar de auto. Nog even kijken op het Noordeinde naar Alexander en Maxima, die vriendelijk terugzwaaiden, maar vooral even zien of Da Roberto eigenlijk nog wel bestaat, waar we ooit eens een teleurstellende ervaring hadden en daarna met het vriendelijke stemgeluid van Jan Meng, die ons de Harry Potter boeken voorleest in de auto, richting huis. Gewoon een prettige maaltijd.

Een kindermenu kost hier 8,25, de rijsttafel 27 Euro.