Kasteel Heemstede in Houten

'Schat, morgen is het Nationale Scoutingdag ! Aha en ? Dan zijn de knapen van 10.00 tot 14.00 bezig ! Hee, dat opent perspectieven. Ja, maar ik heb geen zin om weer naar lampen, bureaus, eettafelstoelen, luchtbedden, pompen en andere zooi te kijken hoor. Oh, waar heb je dan zin in ? Samen een hapje eten. Goed plan, zoek jij iets ?' (vul maar in wie wat zei ).

Dit was op vrijdagavond, 28 maart 2003. Lekker handig, want in het weekend luncht niemand in Nederland op restaurant. Opeens schoot me Houten te binnen, want het moest natuurlijk wel op rij-afstand van het scoutinggebeuren plaatsvinden allemaal. Kasteel Heemstede ! Even zien in de Michelingids en ja zeg, lunch op zaterdag, wat een geluk ! Gebeld en een tafel gereserveerd.
Zaterdagochtend de kinderen in uniform gehesen, hoge hakken achterin de auto, dozen met lege cartridges achterin, want dat levert de scouting geld op en uiteraard weer te laat richting Oudewater. Gaan we binnendoor of niet ? Ja, laten we maar binnendoor gaan. Boerenweggetjes, tractors en andere ellende, en 3 minuten te laat waren we er. Dag liefjes, veel plezier, tot straks. Misschien zijn we een paar minuutjes te laat, maar we komen heus wel !

Toch nog wat nuttige en minder nuttige boodschappen moesten er gedaan worden, maar tegen half 12 reden we dan toch richting Houten. Volgens de navigatiebegeleiding zouden we er nog 28 minuten over rijden. Handig, want ik kon precies zien hoeveel tijd we voor de terugreis nodig zouden hebben. De vriendelijke maître had me vrijdagavond omstandig uitgelegd hoe te komen bij het restaurant, wat overigens verbazingwekkend makkelijk te vinden is. Een -alleen bestemmingsverkeer-weggetje- is het eigenlijk. En dat waren we tenslotte.
Het Kasteeltje ligt er leuk. Uiteraard is er een golfbaan nabij. Hee, zo zei C., is hier een hondentraining gaande? Wat leidde tot enig gelach bij mij, wat overigens snel verstomde, want toen ik mijn hakjes aangetrokken had, bleek dat een wandeling over het grint de enige mogelijkheid was om bij de ophaalbrug te komen. Zonder sexistisch te willen zijn weet ik toch vrij zeker dat grintpaden mannelijke uitvindingen zijn. Ik heb al wat schoenen verpest op die manier..
Voor een beschrijving van de geschiedenis van het kasteeltje en het restaurant verwijs ik kortheidshalve naar de website: www.restaurant-kasteelheemstede.nl.. De andere recensie hier op SW rept van een woningbouwcorporatie in het kasteel, dat is mij niet opgevallen.
Aangekomen bij de ophaalbrug blijkt dat we een trapje af moeten dalen, omdat het restaurant in de gewelven gevestigd is. Je loopt dus over het water als het ware. De ontvangst was vriendelijk en correct en we werden naar onze tafel gebracht. Bij de entree staat een tafel voor 10 personen en er ligt een gastenboek. Wij zaten in het eerste zaaltje, aan een vierkant tafeltje en zicht op de gedeeltelijk open keuken en het terras, waar het met mooi weer ongetwijfeld uitstekend toeven is. Ernaast is nog een zaaltje voor een gezelschap van 8 personen. Ik vond de eetruimte waar wij zaten vrij vol. 9 Tafels staan er en ik vermoed dat als alles bezet is, het er onaangenaam vol is. Maar dat was nu niet zo, wij waren de enige gasten. Ik had niet anders verwacht. Prettige stoelen staan er, Empirestijl, alles nogal licht ingericht, de stoelen bekleed met donkergrijs en sommige rugkanten met knalroze velourachtige stof? Hotelzilver en hotelporcelein verder.
We wilden een aperitief, voor Constant een Noilly Prat (in zo'n lastig vast te houden bollig glas, met een schijfje citroen en desgevraagd en -gewenst een blokje ijs, voor mij een witte wijn. Hier is de huiswijn een Touraine en dat is prettig, want ik ga ze weer steeds meer waarderen, zeker bij een lunch (respectievelijk 3 en 4,50). De kaart werd gebracht en die is leuk.
Vier menu's en de kaart. Een lunchmenu, drie gangen, 37,50; een vegetarisch menu, 4 gangen, 48; menu Kasteel Heemstede, 4 verrassende gerechten, 56, bijpassend wijnarrangement 28 en het menu Degustation, 7 kleine verfijnde gerechten 70, bijpassend wijnarrangement 38. De kaart biedt voorgerechten van 16 tot 24 euro, hoofdgerechten van 26-30 euro, nagerechten 12 euro, kaasassortiment 14 euro.

Vrij eensgezind kozen we dit keer voor het lunchmenu. Dat doen we eigenlijk nooit, maar we zaten toch wat krap in de tijd. We wilden geen dessert (ik ben vergeten wat het precies was, ik meen iets van warm appeltaartje met basilicumbavarois) maar kaas. Dat was geen probleem.
De wijnkaart kwam en ook die is aardig. Vrij ruime keus, naar mijn idee overigens wel aan de prijs. Een Saint Aubin bijvoorbeeld doet hier 63..Een Saint Véran staat er niet op, zoals bekend mijn referentiekader. Wij kozen, omdat het menu uit vis zou bestaan voor een Montlouis, Clos Habert, Francois Chidaine, 2000 (34). Ook een Touraine en volgens echtgenoot eentje die je steeds meer ziet. Proeven dus. Prettige wijn verder. Een flesje plat water, hier Vittel, erbij. Warme broodjes werden gebracht, op tafel stond reeds een tableautje met een rondje gezouten boter, een bakje zeezout, een bakje peper en een schenkdingetje met blanke, erg lekkere, olijfolie.
De amuse kwam. Een leuke amuse ! Een scharreleitje, gegaard in een kopje met daarop Hollandse garnaaltjes en pijnboompitten. Die pijnboompitten kwamen later ook bij de kaas. Nu hoeven pijnboompitten wat mij betreft niet, maar deze waren bijzonder lekker. De combinatie van het mooi gegaarde eitje met de koele garnaaltjes en de pijnboompitjes gaf tijdens het kauwen een geweldig leuke smaak in de mond. Prima dus ! Ook leuk om voor thuis te onthouden.
Het eerste gerecht werd gebracht. Leuk overigens om te zien hoe de keukenbrigade alleen voor jou kookt. Een posteleinsalade met geroosterde Jakobsschelpen, komkommerchutney, dragonmayonaise en gepofte mini pomodoritomaten. Op een vierkant bord met in het midden de postelein (tuiniers kennen die plantjes wel, ze bloeien in het voorjaar leuk roze en zijn niet uit je tuin weg te krijgen. Ik vond dat leuk, omdat ik de gewone postelein enorm waardeer (die lange stengeltjes), maar me al afvroeg hoe ze aan postelein zouden komen in dit jaargetij.), eromheen de toefjes chutney met daarop de tomaatjes, ertussen de prachtig geroosterde Jakobsschelpen (hier 8 stuks) en het geheel bekroond met sliertjes dragonmayonaise. Werkelijk een uitstekend gerecht. De smaakjes combineerden wonderwel en we genoten !
Na enige tijd arriveerde het hoofdgerecht. Hollandse asperges met à la minute gerookte zalm, wilde spinazie en een antiboise. Nooit gegeten, ik dan, à la minute gerookte zalm. Erg smakelijk vond ik het, terwijl zalm normaliter niet echt favoriet is. Ik vond het leuk de warme rooksmaak te proeven. Het combineerde wonderwel met de uitstekend gegaarde asperges (volgens de ober waren het dan wel asperges van de koude grond, maar met doek en warme lampen waren ze nogal geholpen ) en de spinazie. Die spinazie had wat mij betreft wel een smaaktoevoeginkje mogen hebben, ze was erg jong, maar wel goed gebakken. De antiboise was van tomaat. Geen idee eigenlijk of antiboise altijd van tomaat is ? Wederom een leuk gerecht dus.

Na een kleine rustpauze arriveerde kaas. Op een bordje, ik weet dus niet of men hier een wagen heeft. Erbij wat geroosterd mueslibrood, maar dat boeit me nooit, ik eet geen brood bij kaas en een tableautje met schaaltjes met walnoten, pijnboompitten, radijsjes, bleekselderij en iets zoetigs.
Achtereenvolgens lagen er stukjes oude Goudse, Camembert fermier, Tete de Moine (Zwitserse), Pont L'eveque en Principe di Sardegna. Leuke kazen waren het, prima van leeftijd en van temperatuur. Uiteraard verbaasden we ons weer over het ontbreken van roquefort, maar de blauwschimmel van Sardinië was overheerlijk, met een duidelijke schaapsmaak en qua structuur lijkend op een oude gorgonzola, erg lekker !
Erbij dronken we een glaasje Quinta de Portal, 20 years old age (13), een mij onbekende (Tawny)
port. Bruinig en nogal doorschijnend, maar bijzonder smakelijk.

Espresso met lekkere friandises (9) wilden we ook nog wel, het aangeboden tweede kopje moesten wij afslaan omwille van de tijd. Bij de kaas had ik verzocht om het opschrijven van genoten gerechten en dranken en groot was mijn verrassing toen ik bij de rekening ( 155,50) een prachtig menukaartje kreeg met daarop werkelijk alles wat wij deze lunch gegeten en gedronken genoteerd. Complimenten dus. Overigens ook geen supplement voor het wisselen van het dessert naar kaas, ook iets wat je toch niet heel vaak meemaakt.

Samenvattend: we gaan zeker nog eens terug, voor het degustatiemenu natuurlijk !