DSC09382
DSC09382

Het Huys van Voskens in Tilburg

Op 31 januari 2006 in Noord-Brabant.

Het Huys van Voskens. Op zaterdag 22 februari 2003.

Vrienden van ons zijn enkele jaren geleden verhuisd naar Goirle en omdat we nu eens geen kinderen om ons heen wilden, spraken we af te gaan eten met zijn vieren. Hun kinderen bleven thuis en gingen Idols kijken, onze kinderen bleven thuis met de oppas en gingen frieten eten en Beethoven nummero 8 of zo kijken
De vriend had gereserveerd in het Huys van Voskens. Ik zoeken in de Michelingids, in Lekker 2003, op Smulweb. Niets, maar dan ook helemaal niets. Lichtjes rondgevraagd, nee, niemand die er ooit van gehoord had. Vreemd, want de vriend eet toch zeer regelmatig op niveau (tja pardon) en kookt ook goed, kortom, die zou ons niet meeslepen naar een eetcafegebeuren, dus eigenlijk was het wel spannend. Ook in de zin van: wat doen we aan ?
Eindelijk eens zonder een HP CD-geluid in de auto reden we genoeglijk naar Goirle. En daarna reden we gevierenlijk naar Tilburg, wat vast zit aan Goirle, dus een kippeneindje. (Ja, het is natuurlijk andersom, Goirle zit vast aan Tilburg).

We parkeerden in een parkeergarage in het centrum en liepen 3 1/2 minuut naar Het Huys van Voskens.
Een ruime ontvangst-garderobe, waar we zelf onze jas konden ophangen, een tafeltje met de after dinner pepermuntjes en wat foldertjes over Het Huys en daar kwam het vriendelijke en kundige meisje al aan wat ons de hele avond zeer tot genoegen zou bedienen.
Minpuntje: Vriend had een tafel boven gereserveerd, maar het meisje vroeg of we er bezwaar tegen hadden om in 'het straatje' te dineren, zij kampten met nogal wat ziekte onder het personeel. Nee, de kok was niet ziek (dat vroeg ik indachtig het Kasteel Montfoort, direct). Vriend vond dat duidelijk wat minder, maar dat kwam misschien wel omdat wij erbij waren. In ieder geval namen we plaats aan een rechthoekige, vrij grote tafel in 'het straatje' . Niet al te ver van de open keuken, wat toch wel weer leuk was om zo af en toe te zien.
Het straatje was vroeger een steegje, wat nu is overkapt. Wat blijkt, Het Huys bestaat eigenlijk uit vier delen: de voormalige postkoetsenstopplaats is omgebouwd tot eetruimte, vrij donker en bedompt is het er, cafe-achtig, het steegje is overkapt en daar eet je in een hele hoge, zeer lichte omgeving eigenlijk tot genoegen, met zicht op de keuken. Hier vinden ook kookcursussen plaats. En dan heb je boven nog een restaurantgedeelte, wat ik dus niet gezien heb. De keuken is het vierde deel, voor wie zich afvraagt hoe het zit.

Een aperitief wensten we. Een droge witte wijn, een port, een Crodino en een Spa blauw. Een tegel (die we vaker zouden zien) verscheen met borrelhapjes. Stengels natuurlijk, hier met maanzaad, een schaaltje olijfjes en wat extreem dun geroosterd brood (zoals bij 't Ganzenest) met een bakje boter met harde stukje erin. Geen idee wat het was. Maar ik kwam ook niet voor de borrelhappen.
De kaart kwam met de uitleg over de verschillende menu?s. Drie gangen om mee te beginnen , waarvan ik de prijs ben vergeten (zie de website www.huysvanvoskens.nl) ,vier gangen ook nog (42,50) en een verrassingsmenu van 5 gangen. (60,00).
Omdat vriend en vriendin geen ganzenlever wensten, geen kreeft wilden en ook geen oesters besloten we niet tot het verrassingsmenu, want dat moet je per tafel bestellen. We bestelden elk apart. We vroegen even of de porties kleiner konden, zodat we wel op vier gangen zouden uitkomen, waarbij de kaastafel gang vier zou worden. Of we nog dessert zouden willen zouden we daarna wel zien. Dat kon allemaal, geen probleem.

De bestelling werd gedaan, de wijnkaart werd ons niet overhandigd, dus vroegen we erom en de amuses kwamen. Een fijne amuse was het. Tartaartje van zeebaars met een gefrituurde olijf en een moesje van gebrande paprika. Eigenlijk verrassend lekker. Het tartaartje was top, de gefrituurde olijf vond ik verrassend (in een beslagje was ie gedaan), in je mond vond een lichte smaakexplosie plaats, heel grappig en de gebrande paprika was gewoon mooi sterk van smaak. Dat beloofde iets ! (dacht ik zo).

De wijnkaart kwam, keurig nadat de amuses verorberd waren en die viel me tegen. Aan de dure kant ook. Een Saint Veran kost hier 30 Euro, een Saint Aubin rond de 50. Te duur. Maar goed, geen alternatief eigenlijk, dus ik koos voor de Saint Veran en voor de Saint Lo 1997, Grand Cru Saint Emilion. Ik vroeg om een fles plat water. Dat was er niet, alleen met een bubbeltje erin en dat wilden we niet. Dus bood het meisje ons een karaf aan, prima !

Constant had als enige van ons gekozen voor het viergangenmenu met daarbij de vraag of bij zijn hoofdgerecht de vier bereidingen van knolselderij kon vervallen. Hij is allergisch voor knolselderij. Dat kon.
Zijn voorgerecht was een tartaar van kreeft met een salade van avocado en tomaat en daarbij een mayonaise van zee-egel. De andere voorgerechten waren een tartaar van kalfshaas en langoustines, erbij een langoustine gefrituurd in kerrietempura, met parmezaan en truffel; huisgerookte zalm met een gepocheerd scharreleitje op aardappelsalade en oscietre-kaviaar. Ik had Fines de Claire oesters op zoetzure komkommer en erop een schuimige gelei van komkommer. Zoals bekend eet ik mijn oesters liever puur, maar komkommer is een (verborgen) liefde van me. Dus ik dacht, waarom niet. En ik moet zeggen, het was lekker ! Erg lekker zelfs. Prima oesters, mooie gelei en het frissige van de komkommer combineerde wonderwel. Ook de andere voorgerechten vielen goed in de smaak.
De tussengerechten kwamen. Vriendin had er geen, wij wel.
Voor Constant een ragout van groene asperges en truffel met geroosterde grietfilet en truffelroerei. Behalve dat het er prachtig uitzag, smaakt het uitstekend !
Vriend had octopus op warme gelei van koriander, croustini, rouille en schuimige bouillabaise, wat hem prima beviel en ik kreeg mijn Coquilles St. Jacques met kalfswang, mayonaise van wortel en een schuimige saus van gember. De saus lag om een bedje van mooi roergebakken wilde spinazie. Perfect klaargemaakt allemaal, de combinatie van de coquilles met de kalfswang vond ik een hele mooie, wederom zeer tevreden dus. De mayonaise van wortel zou wat mij betreft niet echt hoeven, het gaf een licht zoetig accentje, redelijk onnodig vind ik.
De hoofdgerechten kwamen eraan. Onze Saint Veran was leeg en de rest zou overschakelen op de rode wijn (vriendin drinkt geen alcohol) dus ik bestelde een glas witte huiswijn, de Pinot Blanc was dat, die was in orde.
Constant kreeg zijn Royale van Zwartpoothoender, zonder de 4 bereidingen van knolselder, weliswaar pas nadat wij ons bordje al leeg gegeten hadden, want in eerste instantie lag er toch allerlei van knolselderij bij. Maar goed.
Vriend kreeg ossenhaas met gepocheerde rundermerg, rode wijn, sjalotten, truffen, groene asperges en pms-fondant ( Geen idee wat dat is.) en vriendin haar hertenfilet, gepaneerd met amandel en zwarte peper, waarbij rode kool, schuimige schorseneren en een eigen jus. Het beviel hen goed !
Ik kreeg mijn zeeduivel op de graat gebakken met een hachee van sjalot en een saus van Limburgs zuurvlees. Prima visje, had iets warmer gekund, hachee en saus waren in orde, een leuke combinatie.
Constant kreeg in plaats van die knolselderij overigens wat groene asperges en wat schorseneren..

Het was tijd voor het kaasplateau. Een leuke kaasplank was het en de jongen die de (zeer minieme) stukjes voor ons afsneed, wist er veel van. Dat maak ik wel eens anders mee.
Omdat het van die lullige stukjes waren vroeg ik zeer beleefd of ik gewoon de soorten die ik erg lekker vind kon nemen. Dat kon. Ik had er zeven. Een Chaource, een Epoisses, een Roquefort, een Vacherin Mont d?Or (keurig op een lepeltje, evenals de Epoisses), een Petit Langres, een schapenkaas, waarvan ik de naam kwijt ben en wat Reypenaar. Lekker hoor, erbij een glaasje port en ik was diep tevreden !
De anderen kozen ook hun kazen, al dan niet met een glaasje port erbij en we waren even stil

Een dessert wilden we niet meer, alhoewel ik wel een uiterst geestig chocoladedessert had zien staan, maar genoeg is genoeg tenslotte. Koffie dus, wat cappuccino?s voor de vrienden, voor ons wat espressootjes. Op diezelfde tegel van het begin van de maaltijd kwamen de friandises: een schuim van champagne met geconfijte ananas, een pate van pure chocolade op een vorkje en een rumbolletje aan een sateprikker. Leuk en lekker !

Als een van de laatste gasten verlieten we het Huys van Voskens en betaalden voor dit geheel iets in het begin van de 300 Euro.

 

Update: het restaurant bestaat al lang niet meer...

0 gedachtes over "Het Huys van Voskens in Tilburg"

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Geef een reactie

Copyright © 2004 - 2024 Restaurant recensies van Carla, Restaurantbelevingen | Alle rechten voorbehouden | Privacyverklaring

Designpro.nl | Z-IM.nl