De Knip in Voorschoten

Restaurant De Knip. Op woensdag, 16 april 2003.
Raymond was een dagje vrij en wilde lunchen. Met mij. Dat kon natuurlijk. Ook de knapen zouden meegaan, maar Maurits besloot toch liever bij een vriendje te gaan spelen, Ole ging wel mee, die gaat liever naar een restaurant.

Het was even een gezoek waar we naar toe zouden gaan, het moest niet te kostbaar worden, het moest aan het water liggen want de temperatuur zou zomerse waarden bereiken, het moest makkelijk aan te rijden zijn voor ons allebei, dat waren zo wat overweginkjes.
Via Aalsmeer, Leimuiden en Alphen aan den Rijn kwamen we uiteindelijk terecht in Voorschoten. De Michelingids kent daar de eerste Van der Valk, Allemansgeest en De Knip. De Knip was het goedkoopst en ligt aan het water, Allemansgeest trok mij niet en Van der Valk wilden we deze keer maar niet.

Toen ik telefonisch reserveerde en zeer vriendelijk te woord werd gestaan werd ik allengs enthousiaster. Tussen half 2 en 2 uur zouden we arriveren. Ole kwam razendsnel uit school gefietst, hij had trek en wij arriveerden om vijf over half 2. De ontvangst was vriendelijk, Ole nam een Fanta, ik een glaasje witte huiswijn, een Sauvigon is dat hier (3.75), dit alles in afwachting van onze tafelgenoot, die natuurlijk weer later was . Wel telefoneerde hij even met de vraag of ik vast een flesje witte wijn wilde kiezen, hij had erg behoefte aan een glaasje. Dat deed ik natuurlijk, ik vroeg de wijnkaart en bekeek deze samen met Ole. We zaten heerlijk op het terras aan De Vliet, waar wat bootjes voorbij kwamen. Wel waaide het iets....

De wijnkaart is gewoon. Geen Saint Véran, wel Meursault of Puligny Montrachet om maar wat te noemen...Ik koos voor de Rully A.C. Moillard-Grivot '96 (39.50), ik hou van Rully.

Raymond arriveerde, installeerde zich en vervolgens besloten we, gezien de wind die pal op het terras stond, om in de serre te gaan eten.
Een leuke serre, waarschijnlijk vroeger hooiberg geweest of zoiets, wij hadden het tafeltje direct aan De Vliet, zodat Ole nog bootjes kon kijken.
De kaart kwam en die gingen we bekijken. Er zijn wat menu's, ik neem aan dat Ray daarover wel zal uitwijden, want ik ben het vergeten.
Het lunchmenu bestond deze dag uit roodbaars, kabeljauw en een soepje van rood fruit. Dat menu kost 30 euro. Er is ook een viergangenmenu, het menu Carroussel(39.50), dat is hetzelfde als het lunchmenu met een extra tussengerecht. Daartoe besloten we, waarbij Raymond aangaf erg graag coquilles in dat tussengerecht te willen zien. Geen probleem !
De wijn overigens, was bijzonder lekker. We hebben er werkelijk van genoten, een mooie diepe, fruitige wijn, heerlijk !
Voor Ole arriveerde er inmiddels een karaf ijswater en voor ons drieën kwam er wat bruin brood met boter op tafel.
Aan amuses doen ze hier niet.
Het had nog even wat voeten in de aarde om Ole te laten kiezen wat hij wilde eten. Hij was wat dwars en wilde friet. Geen vlees, geen vis en geen groente, daar had hij geen trek in.
Uiteindelijk koos hij voor de gerookte zalm (12.75), bleef bij zijn standpunt over de friet, maar wilde daar dan wel graag gamba's bij. Dat kon allemaal, aldus de vriendelijke ober en inderdaad, hij kreeg bij zijn hoofdgerecht frieten, versgemaakte frieten. Erg lekker vond hij het allemaal en dat is altijd fijn .

Onze eerste gang arriveerde en dat was een grote verrassing.
Mooi opgemaakt lag daar achtereenvolgens wat gemengde sla, (erg veel) dunne plakken eendenlever en erop mooi gebakken roodbaars in stukken. Eromheen een truffeljus en onze dag kon niet meer kapot. Genieten was dit, erg genieten zelfs.
Het tussengerecht was ook al zo prettig. Op een bedje van zeekraal met repen knolselderij lagen uitstekend gebakken coquilles en langoustines, dit alles omringd met een niet heel schuimige kreeftensaus met boter. Officieel is de zeekraal natuurlijk wat te zout voor de zachte smaak van de coquilles, maar ik ben dol op zeekraal en vond het dus helemaal niet erg.
Het hoofdgerecht was ook al erg goed, jullie begrijpen dat we steeds enthousiaster werden en zijn. Op een bedje van lamsoren met paddestoelen lagen plakjes (licht zoete) aardappel in de schil met daarop twee mooie stukken op de huid gebakken kabeljauw met korrels zeezout erop. Dit alles in een saffraansausje en in een hoekje van het ronde bord lag nog wat beurre rouge (?). Geweldig lekker was dit, leuk die korrels zeezout ook. De kabeljauw was wederom perfect bereid, gewoon geen opmerkingen over.

Hierna ging Ole in onderhandeling over het dessert. Ik moet nog even opmerken dat het personeel erg leuk omging met hem. Dat is nog weleens anders, men is nu eenmaal niet gewend aan achtjarige kinderen in dit soort restaurants. Complimenten dus voor De Knip.
Toen Raymond en ik ontdekten dat hij er drie bolletjes sorbetijs uit onderhandeld had, vroegen wij of het mogelijk was ons bolletje vanille-ijs, wat bij het soepje van rood fruit zou zitten te wisselen voor een sorbetbolletje. Dat was geen probleem, dus wij kregen een bolletje frambozensorbet. Net als Ole, die bovendien nog een bolletje meloensorbet en een bolletje mangosorbet kreeg. Hij vond de frambozen het lekkerst, de meloen vond hij niet lekker, die smaakte naar een meloen die te lang gelegen had, zo merkte hij op.
Ons dessert was ook al zo lekker, een heerlijk fris dikkig soepje met bosbessen en aardbeitjes erin en dat lekkere bolletje frambozenijs dus...

Espresso, cappuccino en nog een Fanta voor de knaap dronken we op het terras, heerlijk in het zonnetje, er kwamen wat bonbons en koekjes bij en we waren dieptevreden. Een mooie ontdekking dit restaurant, zo concludeerden wij.

Na een allerhartelijkst afscheid doken we gezellig allebei een andere file in, zodat we veel te laat thuis waren, maar ook dat mocht de pret niet drukken. Een erg fijne lunch was dit.