De Bokkedoorns in Overveen - 1e bezoek

De Bokkedoorns op 16 mei 2003.

Mijn tafelgenoot was dermate lyrisch over zijn eerste bezoek aan De Bokkedoorns dat het me begon te trekken er eens heen te gaan. Hij wilde er snel terug, allerlei mensen deden zeer enthousiast over de vijver van De Bokkedoorns, dus het moest in het voorjaar nog gebeuren. De afspraak was snel gemaakt en op deze mooie zonnige voorjaarsdag reden we met open dak via allerlei plaatsen waar ik nog nooit van gehoord had richting Overveen.
In het appartement van mijn tafelgenoot had ik overigens al genoten van een onovertroffen hazelnootgebakje van Maison Kelder.
Erg nieuwsgierig was ik naar de ligging van het restaurant. Die is inderdaad werkelijk prachtig. Het gebouw zelf spreekt mij wat minder aan (beetje jaren zeventig-achtige laagbouw), maar kan nog wel. De entree is licht en ruim en via de eetzaal werden we naar het terras gebracht, met uitzicht op de vijver. Daarin wat eendjes, her en der wat bloeiende struiken, kortom erg prettig allemaal.

Een vriendelijke ontvangst door de prettige gastheer, Peter Bruins en we wilden wel een glaasje champagne. Moet et Chandon Brut Imperial is dat hier, die is goed, alhoewel ik hem iets te bubbelig vind, maar dat is persoonlijk.
De amuses kwamen. Vier hier. Achtereenvolgens op een bord:
Koude creme van asperges met poeder van Serranoham (bijzonder smakelijk, het poeder vond ik een leuke vondst, ik neem aan dat Adria hierbij als voorbeeld heeft gediend);
Dungesneden lamsschouder met groene kruiden (vrij gewoontjes, maar zeker niet onaangenaam);
Gemarineerde tonijnfilet (erg mooi van smaak, met een erg leuke vinaigrette van ik meen peterselie erbij);
Gelei van schaaldieren met garnalen en lange vinger met kerrie (mooi diep van smaak en prachtig gepresenteerd).
Bijzonder aangename amuses dus. Dat beloofde iets !

De kaarten werden ons overhandigd, met een toelichting op de diverse menu?s en we verdiepten ons erin.
Een menu Vegetarien (4 gangen), uiteraard het Alliance-menu (4 gangen), een menu Gastronomique (5 gangen) en een menu de nos Delices (6 gangen) heeft men hier.
Zeer eensgezind, we wilden namelijk gewoon verwend worden, kozen we voor het menu de nos Delices, met daarbij het verzoek van tafelgenoot om het hoofdgerecht (In olijfolie gegaarde kalfslende met een tarte-tatin van kalfszwezerik en appel en daarbij gnocchi van pastinaak) te wisselen (uiteraard na overleg met mij), omdat hij hiervan de vorige keer al had mogen genieten. Dit was geen probleem. Nu ben ik even vergeten waar we het voor wilden wisselen, er gebeurde namelijk iets vreemds, maar dat leest u verderop...Bovendien vroegen we of het mogelijk was het dessert te laten vervallen. Gezien de opbouw van het menu vermoedden we dat we na de kaas uiterst tevreden zouden zijn. Ook dat was mogelijk.

We kregen de wijnkaart, die hier mooi is. Heel attent blijven de menukaartjes waarop de menu?s vermeld staan hier op tafel, zodat je bij de wijnkeuze nog eens terug kunt grijpen op wat je ook al weer hebt uitgekozen. Gezien de omvang van het menu en de verschillende gerechten kozen we er ditmaal voor een wijnarrangement te nemen, met het verzoek onzerzijds bij het lamsgerecht een mooie rose te schenken.
Nog een flesje plat water erbij en het feest kon beginnen. Dat deed het dan ook !

Onze eerste gang, in de na een week na herhaald aandringen ontvangen mail met genoten heerlijkheden staat 'Noordzeekrab geserveerd met een salade van nieuwe aardappeltjes, koude creme van aardappel en bouillon van krab' wat niet helemaal juist is, we kregen een werkelijk prachtige salade met kreeft, op een bedje van een bloemkoolmousseline (met erin boterzachte flintertjes ui). Een schitterend gerecht, uitmuntend van smaak. Erbij een glaasje Chardonnay Saint Benoit - 2001 Pays d?Oc, een wat vlakke wijn.
Het tweede gerecht was een gegrilde rode mulfilet met coquille St. Jacques en een saus van lamsoren. Alweer zo een zo uitstekend gerecht, alles was perfect in orde en de saus van lamsoren heerlijk ziltig. Erbij een glaasje Monte Alto Ca Rugate 2001, Soave Classico. Een hele mooie wijn, diep van kleur en van smaak, ik vond dit een werkelijk erg leuke vondst. In ieder geval een wijn die ik onthoud.
En hierna gebeurde er iets vreemds. Een zeer vriendelijk vrouwelijk lid van de zwarte brigade schonk ons de (gevraagde) rose in, dus we zouden het lam krijgen dachten wij, zij ook !
En wat kregen wij?? Krokant gebakken kalfszwezerik met een olie van schaaldieren en Hollandse garnalen??.Het vreemde was dat we dat in eerste instantie niet doorhadden. Na de eerste hap natuurlijk wel. Als ik heel eerlijk ben vond ik dit een slecht gerecht. De krokante korst was veel te dik, had naar mijn idee ook wat vet opgenomen en de olie van schaaldieren met garnaaltjes vond ik er absoluut niet bijpassen. Na een opmerking van ons werd dit foutje overigens zeer elegant opgelost, we moesten dit maar zien als een extra gang. De rose, een Rose des Roses, 2001, Cante Perdrix Provence, die werd doorgeschonken bij de volgende gang, was overigens erg lekker en deed het uitstekend bij het volgende gerecht, Gebraden Beemster-lamskoteletjes met een Bearnaisesaus. Gewoon een goed gerecht met een uitstekende Bearnaisesaus.
En ik kan dat weten, want mijn echtgenoot heeft een uitdrukkelijke voorkeur voor roodvlees met bearnaisesaus, dus ik proef er nogal eens wat van..
Na een welverdiende en uitstekende aangevoelde pauze kwam ons hoofdgerecht. Een totale verrassing voor ons, in ieder geval voor mij, eigenlijk had ik er niet op gehoopt.. Roze gebraden Anjou-duif met gefrituurde asperge en gevogeltejus. Absoluut een topgerecht. Alles was uitstekend, van de duiffiletjes, tot de prachtige asperge en de diepe gevogeltejus. Of we het boutje ook kregen weet ik eigenlijk niet meer?.. Nu ik dit type, proef ik het bijna weer. Erbij een glaasje Shiraz Collines de Laure 1999 J.L. Colombo, uitstekend !
De kaaswagen, trolley zo u wenst, kan niet naar het terras gereden worden, dus wij stapten even naar binnen en maakten onze keus uit de zeer aardige kazen. Ik ben kwijt welke soorten ik had. In ieder geval een Epoisses en een Livarot en ik meen een Roquefort. De andere soorten ben ik vergeten. Wat niet wegneemt dat de kazen (uiteraard zou ik bijna zeggen) prima in orde waren.
Erbij een glaasje Taylors Late Bottled Vintage 1994 en mijn tevredenheid was compleet.

Het was tijd voor koffie. Palombini koffie heeft men hier sinds kort. Achter ons zat een gezelschap die zich bezighield met de verkoop ervan, zij waren wat eerder klaar dan ik en mij waren de prachtige kopjes al opgevallen. Ons werd verteld dat er drie soorten espresso waren, ik proefde ze alledrie. Prima espresso. Wat was er nu zo bijzonder aan de kopjes ? Smal en hoog, maar dat zie je wel vaker, alleen was het oortje hier fatsoenlijk vast te pakken en er zat een dekseltje op. Absoluut zonder functie, maar het staat bijzonder leuk. De friandises waren ook al weer aangenaam, kortom dit was een absolute verwenmiddag.