Inpetto

Aldo, van Dining & Wining, heeft enkele weken geleden een aantal culinaire webloggers een proefdoos met Inpetto producten gestuurd. Allen hebben beloofd er een recensie over te schrijven. Hier de mijne dus.
In de doos trof ik achtereenvolgens aan:
olijfolie, uiteraard extra vergine
tagliatelle con funghi porcini
vermicelli
crema di rucola
salsa Ligure - een tomatenextract
een blik espressobonen
kersenjam
rozenjam
peperkorrels
azijn met peper.

Eerst maar even in zijn algemeenheid: ik vind de verpakking (lichtblauw met de afbeelding van een devote mevrouw erop, het merk 'Inpetto' in donkerblauw erg mooi. Smaken verschillen uiteraard, maar ook in mijn high-tech keuken met veel roestvrijstaal staan de doosjes, flesjes, blikken en potjes mooi. Ik heb dus eerst maar eens een week genoten van het aanzicht ervan en nagedacht over hoe ik de verschillende producten zou verwerken.
De koffiebonen gingen natuurlijk gewoon in ons espresso-apparaat en bevielen ons goed, alhoewel we zelf graag iets sterker drinken. Wat ik prettig vond van de bonen is dat er absoluut geen bittere nasmaak is.
De olijfolie is beproefd met wat boerenbruin en met wat heel simpel witbrood (zelf gebakken in de broodbakmachine) en is in orde bevonden. Wederom zou de olie iets uitgesprokener van smaak kunnen zijn wat ons betreft, maar als start van een lijn vonden we het een prima olijfolie. Het witbrood heb ik later in de week overigens nog eens gebakken, maar nu met flink wat salsa Ligure erdoor, wat een prettige pittige toets gaf. Die salsa overigens is, ondanks dat hij uit een potje komt, erg lekker. Mooi pittig, lekker zalvend en eigenlijk voor veel dingen te gebruiken. Bijvoorbeeld als smaakmaker door een wat mislukte macaronisaus (zoals mij overkomen is helaas). Maar ik vond hem ook lekker als basis van mijn doodsimpele spaghettisaus, waar ik de salsa in plaats van tomatenpuree heb gebruikt. Hier het recept: flink wat olijfolie (geen extra vergine natuurlijk, dat is zonde) in een pannetje, een teen of 5, 6 knoflook fijnsnijden en even meewarmen, dan de saus erin, flink laten karameliseren, een stuk of 6 ontvelde en ontpitte tomaten (mag ook een blik gepelde tomaten zijn in de winter) erdoor, bouillonblokje, een pietsje tijm en twee laurierbladeren erdoor en een half uurtje laten pruttelen.
Komen we bij de rucolacreme: erg lekker ! Mooi zout en lekker zalvig ook. Ik heb de créme gebruikt op een gegrild lamskarbonaadje, op een mooi stuk op de manier van Herve This gebraden ossenhaas en ik heb er een schep van door mijn gewokte rucolablaadjes met wat knoflook en flinters parmezaan gedaan en telkens vond ik de créme werkelijk iets toevoegen.
De beide jammetjes heb ik op een puntje pittige manchego-kaas gedaan en dat beviel uitstekend. Niet zo eng zoet in ieder geval en dat is erg prettig in een tijdperk waar zo langzamerhand alles gezoet is. De kersenjam is door de kinderen verder soldaat gemaakt op beschuitjes en de rozenjam heb ik gebruikt om een cake op te leuken en ook dat was weer heel gewoon lekker.
Resten de pasta's.
De tagliatelle con funghi rook wat mij betreft lekkerder dan dat hij smaakte. In die zin dus dat ik geen paddestoelen proefde tijdens het verorberen; wel vond ik het een pasta met een prettige bite. Nu had ik er een roomsausje met (gedroogde en geweekte) morieljes bijgemaakt, dus dat kan wel in orde.
De vermicelli is een ander verhaal. Daar was ik minder over te spreken. Nu gebruik ik al jaren Barillaproducten (of ik maak mijn eigen pasta, maar dat gebeurt helaas steeds minder) en ben daar dus volledig aan gewend. De kooktijd die op het doosje stond was - meen ik - 11 minuten. Nu doe ik van aanbevolen kooktijden van pasta standaard 2 minuten af, knijp even met twee nagels in de pasta en bepaal dan of hij goed is. Dus na 9 minuten kneep ik in de vermicelli en kreeg een erg vreemde gewaarwording: aan de buitenkant was de pasta melerig, binnenin echter was hij nog keihard. Nog een half minuutje laten doorpruttelen en het was nog hetzelfde. Na nog een hele minuut (10 ½ minuut dus) heb ik de pasta in het vergiet gestort en kort laten uitlekken. Terug in de pan en erbij had ik de aglio/olio con pepperoncini-sausversie gemaakt. De knoflookolie er dus overheen, wat fijngeknipte peterselie eroverheen en op het bord afmaken met flink wat parmezaanse kaas (mag geloof ik officieel niet, maar ik vind het lekker). Niemand van ons vond de vermicelli lekker, de structuur beviel ons niet. Jammer !
De azijn heb ik alleen op de vinger geproefd - in de winter eet ik nauwelijks sla met een vinaigrette namelijk -, maar de kinderen hebben hem wel uitgebreid geproefd met komkommer en vonden hem lekker. Normaliter gebruiken ze hiervoor mijn peperdure balsamico, dus ik ben erg blij met de azijn . Ik kan me ook voorstellen dat de azijn lekker is in een vinaigrette voor een fijne linzensalade, dus dat ga ik nog proberen.
De peperkorrels zitten inmiddels in de molen, waaraan vaak een flinke zwiep wordt gegeven door man en 1 van de kinderen en daar hoor ik geen klachten over, dus ook die zijn in orde.