't Baarsje/Dennis van der Werf in Waddinxveen

't Baarsje in Waddinxveen, wat binnen afzienbare tijd Dennis van der Werf zal heten. Per 1 maart 2006 is hij namelijk de nieuwe chefkok hier en hij timmert, volgens mensen die 't Baarsje al wat langer bezoeken, enorm aan de weg. Diezelfde mensen zijn al sinds jaar en dag enthousiast over wat er op tafel verschijnt en dus stond het restaurant op mijn lijstje.

Er moest bijgekletst worden met twee vrienden, zij waren toevallig allebei vrij deze dag en dus troffen we elkaar bij het zeer charmant gelegen restaurantje.

De ontvangst was rommelig, doch vriendelijk en we werden naar boven verwezen. Naar boven ? Waarom eigenlijk ? Beneden overheersen de grijstinten, het deed me wat denken aan Paul van Waarden qua inrichting, boven is het klein, vol en bedompt. Aan de ene kant uitzicht over de polders en het terras van het restaurant, aan de andere kant of op het tuintje of op een rommelgangetje, waar best wel iets voorgeplakt had kunnen worden om het uit het zicht te halen. Op mijn vraag waarom we boven geacht werden te zitten kwam het bevredigende antwoord dat er twee gezelschappen van 15 personen zouden komen en die zouden beneden plaatsnemen. Nu is boven een soort vide, dus ik hoopte dat er niet teveel geluidsoverlast zou zijn. Dat viel overigens zeer mee. Bij Imko Binnerts is dat ernstiger...

Een Cola en twee witte wijn wilden we wel als aperitiefje. De mevrouw van de bediening liet ons de huiswijn proeven: een Cotes de Thongue, sauvignon, die veel te zuur was naar onze smaak. Daarna kwam van hetzelfde huis een chardonnay en die was een stuk beter.

De kaart werd ons overhandigd, met een uitleg van het lunchmenu. De kaart is beperkt, maar zeker niet onaardig. Opvallend vonden we dat de kok niet seizoensgebonden kookt. Zo stond er geen enkel gerechtje met asperges op de kaart...Men kent hier een aantal menu's en na enig overleg besloten we tot het zesgangenverrassingsmenu. De mevrouw van de bediening liep naar beneden en liet de keukendeur open, waardoor we het begin van een conversatie konden beluisteren: "ze willen het 6 gangenmenu....WAT ?"..en daarna werd de deur gesloten. Niet best dit overigens, wellicht hadden we op onze schreden moeten terugkeren en ons moeten beperken tot het lunchmenu, bedacht ik me later.

De amuses kwamen: een tartaar van tonijn met kruidjes er doorheen. Aardig, maar zeker niet opzienbarend en een gevogeltebouillon, die ik flauw en absoluut niet krachtig genoeg vond. Brood in grote getale werd telkens bijgevuld, evenals de erg lekkere olijfolie. Erbij ook nog wat gezouten roomboter.

De wijnkaart is hier zeer beperkt en licht kostbaar, wat ons nogal wat hoofdbrekens kostte, we waren tenslotte ook met de auto. Uiteindelijk besloten we tot een fles ros van de huiswijn, ook omdat we natuurlijk niet wisten wat we gingen krijgen qua hapjes. De ros was niet meer dan aardig overigens.

Het eerste gerecht, salade van zomerpostelein met gamba's en gefrituurde truffelaardappelchipjes, was zeer aardig. Een fijne dressing, prima gamba's en de chipjes waren prettig zout. In eerste instantie dachten we overigens dat het viooltjes waren, tot 1 van ons zo slim was te zien dat het een opgerolde sliert was en dus konden het heel simpelweg geen viooltjes zijn.

Het tweede gerecht, créme van broccoletti (een mini broccolistronk, sterker vertakt dan de bekende stronk), vond ik een ernstig minpunt. Ik ben nl. van mening dat een restaurant in een hoeveelgangenmenu dan ook geen soep stopt....Er was niet zoveel mis verder met de créme, hij was aan de flauw kant en had wat mij betreft best opgeleukt kunnen worden met wat spekjes, of wat truffel of wat vissigs. Maar nee, wij kregen gewoon een bordje créme. Bloemkoolsoep dus...

Het derde gerecht was dan weer stukken beter. Asperges met langoustines. Gewoon mooie asperges met goede langoustines, waar prettig genoeg nog wat zoutkristallen overheen gestrooid waren.

Het hoofdgerecht beviel me ook. Chateaubriand met rode portsaus. De rode portsaus is me ontgaan verder, maar het vlees was uitstekend. Mooi ros, mooi mals en een prima hoeveelheid. Erbij een flinke hoeveelheid geroerbakte groentjes (wilde spinazie, groene en witte asperges en verse erwtjes).

De kaasgang stelt hier erg weinig voor. Drie petieterige stukjes met een streep appelstroop erbij en eigenlijk maar 1 kaasje wat ik lekker vond. De andere twee, ik meen een harde Zegveldse en een onbekende blauwe in wijnbladeren, maakten geen indruk.

Waarmee we aan het dessert kwamen.

Lambada-aardbeien (uit Italië, maar hier gekweekt of zoiets, omgekeerde Parmahamtoestanden dus, een beetje onwijs wat mij betreft als je wordt doodgegooid met zomerkoninkjes uit eigen land, maar ok), Haastrechts boerenroomijs en sabayonijs. Lekker was het, heel gewoon lekker.

We sloten af met wat koffie en espresso op het terras in het zonnetje en betaalden per persoon inclusief fooi 60 euro. Op zich een nette prijs.

Samenvattend: een genoeglijke middag, met name door het gezelschap. De maaltijd vond ik persoonlijk licht teleurstellend en heb ook de indruk dat men hier niet is ingesteld op langdurig lunchend publiek. En dat is jammer.