Chateau St. Gerlach in Houthem-Sint Gerlach

Keurig op tijd reden we het terrein van Chateau Sint Gerlach op. Helaas in de stromende regen, maar de entree is toch indrukwekkend. Het was even zoeken naar parkeergelegenheid en nog veel meer zoeken naar de hotelreceptie. Dat kwam uiteindelijk allemaal goed. We werden keurig naar onze kamer begeleidt en na ons even te hebben opgefrist liepen we richting lounge. De werkgroepleden zouden gaan evalueren, de partners kregen een rondleiding over het landgoed. Voor een indruk van de Parochie, met het hele verhaal van het zand van St. Gerlach verwijs ik naar de website. De rondleiding was geweldig interessant, niet in de laatste plaats door de zeer prettige gids.

Na een glaasje witte wijn in de lounge ging een ieder zich verkleden voor het diner. Het aperitief vond plaats in de oude kloostergang, tegenover het restaurant. Een huischampagne met een drupje van het een of andere kruid, wat niet direct opviel. Zo rondom 19.30 liepen we onder allerlei paraplu's naar het restaurant en het bleek dat we een keurige, ruime zaal boven hadden. Voor een indruk: zie website.

Water, desgewenst plat of bruisend, werd ingeschonken, broodjes werden rondgedeeld, boter stond al op tafel en de witte wijn kwam. Een Domaine de Joy, Vin de Pays des Ctes de Gascogne 2005. Een erg simpele witte wijn wat mij betreft.

Het voorgerecht, gebakken piepkuikenborst met aardappel-knolselderijsalade, bospaddestoelen en truffeldressing was net zo simpel. Een piepkuikenborstje, nog wel mooi sappig, een pootje, wat blokjes smakeloze aardappel/knolselderij, wat paddestoelen die niet veel indruk maakten en wat truffeldressing uit een flesje. Niet indrukwekkend helaas.

Uiteraard wat speeches en andere aardige woorden en daarna het tussengerecht. Heilbot met deconstructie van brandade gemaakt van verse kabeljauw, geserveerd met gestoofde spinazie. Een beetje bekend gerecht inmiddels. De heilbot was goed, een mooi dik stuk, prima van cuisson. De spinazie was ook prettig. De brandade was dunnig en voor mij niet als zodanig herkenbaar. De Gascogne werd hierbij doorgeschonken.

Na een prettige pauze, die door het keurige personeel desgewenst werd opgevuld met wat extra informatie over restaurant en bistro en over de gerechten, werd de rode wijn ingeschonken. Een ook al redelijk simpele Chateau la Tuilerie des Combes, Montagne Saint Emilion, 2004. Erbij het hoofdgerecht. Gebraden hertenfilet met jam van Bretonse wortelen, romige schorseneren en een krokante amandelaardappel. Precies dat trof ik ook op het bord aan. De hertenfilet was in orde, de jam van Bretonse wortelen (waarom die nu weer uit Bretagne moeten komen weet ik niet, maar daar kan best een heel goede reden voor zijn) was zoet en had volgens mij iets te lang op het bord gelegen, want hij leek gestold. De schorseneren waren in orde en zo ook het aardappelkroketje wat door amandelschaafsel was gerold.

Nog wat speeches en cadeautjes en we waren toe aan het dessert. Taartje van nootmuskaatmousse met in citrusvruchten gekonfijte zwarte pruimen op een speculaasbiscuit. De nootmuskaat was zeker niet pregnant aanwezig, integendeel eigenlijk, de pruimen dan weer wel. Een niet onaardig dessert. Jammer dat de dessertwijn, een Stony, pas werd ingeschonken nadat alle desserts al opgegeten waren.

We sloten af met koffie en desgewenst (wij ja) espresso met lekkere mignardises en tafelden zeer prettig nog lang na met het gezelschap.

De hotelkamers zijn hier prettig, niet overdreven luxe, wat ik eigenlijk wel zou verwachten. Het ontbijt wat geserveerd wordt in het tuinpaviljoen, met mooi uitzicht op het landgoed, is in orde.