Kaagjesland in Reeuwijk

Kaagjesland op deze vrijdagavond. Een vriendelijke ontvangst in het wat krap aandoende halletje, wat het eigenlijk niet is en een zo mogelijk nog krapper tafeltje voor ons vieren. Ik zou het een tweetje noemen. Jammer, want de meeste vierpersoonstafels hebben inderdaad het formaat van 2x een tweetje. Dat betekende wel dat ik me en niet welkom voelde en mijn benen niet kwijt kon en dat is uiteindelijk toch onprettig. Ik prefereer restaurants die dan aangeven dat ze geen plek meer hebben.... Pal bij het loungegedeelte, wel met zicht op het (lege) terras en de polder, maar dat hebben we thuis tenslotte ook.

Voor de jongens een frisdrankje, voor ons een glaasje huiswijn. Nog steeds Rueda hier en die was prima.  Direct een schaaltje op tafel met twee hapjes. Een kletskopje met limoen en ras el hanoutkruiden en een spritsje met oude kaas. Het kletskopje was erg lekker, het spritsje vond ik muffig.

Brood (donkerbruin en wit) nog warm kwam op tafel, erbij wat boter en een piepklein glaasje met wat zeezout. Desgevraagd ook nog een piepklein beetje olijfolie, die nadat we het gevraagd hadden uit Toscane bleek te komen.

De kaarten werden ons overhandigd, een toelichting op het menu Kaagjesland werd gegeven en we besloten tot het viergangenmenu van de kaart. Dat betekent dat je vier gerechten van de kaart kiest. Twee wijnkaarten ken men hier. Een gewone en een wat specialere, die ook wat uitgebreider is. Voor een indruk, zie de website.

Gezien onze keuzen besloten we de Rueda door te drinken bij de voorgerechten en bij het hoofdgerecht namen we de Salwey 2003, dezelfde die ik laatst bij De Zwethheul heb gedronken.

IJswater is hier geen enkel probleem, integendeel zelfs, er werd ruim ingeschonken door de zeer vriendelijke bediening.

De amuses kwamen. Een bitterbal van kalfsvlees met piment op ansjovismayonaise: erg lekker en een tomatenbroodje met gestoofde kippenlevermousse, ook erg lekker.

Na een behoorlijk lange periode (de wachttijden hier zijn uiteindelijk heel gewoon storend lang, opeens herinnerde ik me dat ook van de lunch destijds met Ole en toen waren er slechts 3 tafels bezet) kwamen de voorgerechten. Voor Ole de crispy makreelkoekjes, waar hij zeer tevreden over was. Mooie krokante zeer makrelerige koekjes op Romainesla en nog wat julienne van groenten erbij, met een mooie zachte mosterdaus. Voor Maurits de spinaziesalade, met salsa verde en reepjes filet van gepocheerde krielkip. Ook hij was tevreden, de salsa kon hem zelfs bekoren en dat gebeurt niet vaak. Voor echtgenoot de confit van eendenlever. Erbij kruidenkoek en chutney van peer. De confit werd in orde bevonden. En voor mij een tartaartje van kalfsvlees met krokant gebakken zwezerik, geserveerd met een Pedro Ximenez-vinaigrette. Mooi mals kalfsvlees met een prettig kruidje erdoor, erbij wat brokjes zwezerik die niet veel indruk maakten en die lekkere vinaigrette die ook werkelijk iets toevoegde. Een mooi gerecht toch.

Als tussengerecht hadden de beide jongens gekozen voor de cappuccino van schaaldieren en ze waren erg tevreden. Het zag er ook prachtig uit trouwens. Links een flinke kom met mooi romige schaaldierenbisque, rechts een prachtige ravioli, gevuld met kreeft. Op de bisque nog een krokant lang ding en het ging tot de laatste druppel op. Wij hadden allebei gekozen voor de cassoulet van zwezerik en kalfswang, die nogal gewoontjes was en eerlijk gezegd niet als kalfsvlees herkenbaar voor mij. Erbij aardappelkaantje (lees vierkantjes) in een saus van Paolo Cortadosherry. Niet onaardig...

Na weer een vreselijk lange tijd, waarin de kok de glazenkast uitgebreid inspecteerde en zo ongeveer elk glas even tegen het licht hield, kwamen de hoofdgerechten.

Voor Maurits de op de huid gebakken kabeljauw, die prima was. Erbij heerlijke jambalaya en een mooie gevogelte-dragonjus.  Hij was erg tevreden.

Voor Ole een rouleaux (lees 2 flinke rollen) van zwartpootkip, die mooi mals en sappig waren. Erbij maissp tzli en een saus van eendenlever met morilleschuim (ik hou de spelling van het restaurant aan). Een heerlijke saus! Ook Ole tevreden dus.

Echtgenoot had de tournedos van het Baviere rund en dat is een mooi mals beest klaarblijkelijk. Erbij gepofte sjalotten en een erg lekkere saus van peterselie, knoflook en oude Rotterdammer. Je betaalt wel een supplement van 3.50 voor dit gerecht. Maar wederom een tevreden man aan tafel dus.

Ikzelf had voor de verandering maar weer voor kalf gekozen en wel voor de op lage temperatuur gestoofde kalfssukade, die heerlijk mals was, om niet te zeggen botermals. Erbij geglaceerd buikspek, groene kool en een aardappelmousseline. Allemaal heel gewoon erg lekker.

De Salwey paste prima bij zowel de tournedos als de kalfssukade trouwens, een lekker wijntje.

Als dessert kozen we allevier voor zoet. Er is hier nl. geen wagen en ik hou niet van bordjes kaas. Beide niet-volwassenen gingen uiteraard voor chocolade. En wel voor het taartje van Rio Guayas cacao, gekonfijte kumquats en sorbetijs van cranberry's. Wederom erg prachtig om te zien (dat geldt eigenlijk wel voor alle gerechten hier) en ook erg lekker. Op de kumquats na, die waren dan wel gekonfijt, maar niet lang genoeg, want ze waren heel gewoon taai. Het taartje was erg lekker, zo ook het cranberrysorbetijs. Echtgenoot had de vanille Baba, gedrenkt in citrussiroop en geserveerd met bloedsinaasappeltjes-ijs. Hij was erg tevreden over dit mooie dessert.

Ikzelf  had een sandwich van gemarineerde appeltjes, créme van gebrande hazelnoten en roomijs van Bailey's en eerlijk gezegd kon alleen het ijs me bekoren. De sandwich moet nog wat nadere aandacht krijgen.

We sloten af met twee espresso en dat hadden we niet moeten doen. Ik was best bereid, gezien de kwaliteit van de gerechten, om over het tafeltje en de glazen-inspecterende-kok heen te stappen, maar toen we bij de twee, overigens matige, maar dat is niet nieuw, espresso slechts friandises kregen alleen voor de koffiedrinkers had ik het opeens helemaal gehad met Kaagjesland. Ik zie trouwens nu op de rekening dat die espresso ook nog eens 7.50 heeft gekost....

Maar zo onvriendelijk dus om kinderen, want dat zijn het namelijk, niet een snoepje te gunnen. Ik heb dat dus nog nooit eerder meegemaakt. Echt nog nooit. Ik vind het altijd flauw als alleen de koffiedrinkers een snoepje krijgen trouwens, maar dit was echt de druppel. Na het betalen van de rekening wilden we uiteraard onze jassen pakken en toen kregen we ook nog te horen van de gastvrouw dat we misschien wat langzamer aan konden doen omdat ze ons graag wilde helpen met de jassen. Tja, alsof we als razende gekken naar de garderobe waren gerend. Dat was toch echt niet zo, maar ik ben nu eenmaal niet gewend om op het personeel te wachten....

Samenvattend: absoluut goede gerechten, een fijne wijnkaart, prettig personeel, waarbij ik de kritieken op Iens en op Lekker op de gastvrouw wel een beetje begrijp, maar ik denk niet dat wij terugkeren. Te lange wachttijden tussendoor en geen snoepje geven aan een kind (wat ook nog eens als een volwassene zit te eten) irriteren me te veel en daar zijn ze trouwens ook gewoon te duur voor.