Belvédère weer eens. Zomaar spontaan trouwens. De schilder/timmerman kwam het laatste latje tegen het plafond in de erker zetten en hij was vrij rap klaar. Omdat het maandag was had ik eigenlijk geen restjes in de koelkast (met uitzondering van een keer mosselen, aten we in de tijd dat hij rondliep in ons huis meestal de restjes op: goulash, boeuf bourguignon etc. etc.) en ik vond het eigenlijk wel leuk om deze klus het verven van delen van de woonkamer met een etentje af te sluiten. Hij is tenslotte een goede kennis van me. Ik wilde eerlijk gezegd naar de Brasserie bij de Golfbaan, maar hij had er slechte verhalen over gehoord, dus we gingen richting Belvédère.
Via de ingang bij het terras want ik heb een hekel aan die rare ingang op de souterrainverdieping liepen we langs de opkamer en de bar het nog steeds wel erg gedateerde restaurant binnen. In het voorgedeelte waren op een na de tafeltjes bezet, in het echte restaurantgedeelte, waar linnen en wijnglazen op tafel liggen en staan, was slechts een tafel bezet. Wij kozen een fijne ronde tafel met uitzicht op de rivier.
Als aperitief namen we een glas rode en een glas witte wijn, allebei gewoon in orde.
De kaarten werden ons overhandigd (zie website), erbij broodjes en boter en een desgevraagd een karaf koel water.
We besloten de wijnen door te drinken en na enige tijd kregen we een amuusje. Een créme van bospaddestoelen met eend, zo werd ons verteld. Een erg lekkere créme met erop iets rossigs, wat licht zuur was en daarin waren lekkere krokante stukjes eend gestopt. Een leuke amuse dus.
De voorgerechten kwamen. Voor tafelgenoot de gebraden kwartelfilet met gebraiseerde kwartelpootjes op een tarte tatin van appelchutney, voor mij de gegrilde coquilles met gekarameliseerde witlof op vincotto *.
Ik kan hier kort over zijn: allebei de gerechten bevielen ons uitstekend. De kwartel zag er uitstekend uit, zo ook het taartje met de chutney. Mijn coquilles waren ronduit perfect, de lof ook en de vincotto vond ik erg lekker en ook nog eens verfrissend anders. Ik kende het niet en vind het een uitstekend alternatief voor de vaak misbruikte aceto.
Als hoofdgerecht hadden we gekozen voor een gerecht uit een van de menu's: de dubbele runderentrecote van het Waardse rund met Stroganoffsaus, aantal tafel geflambeerd. Op die heerlijke ouderwetse manier werd op de flambeertafel de saus klaargemaakt en geflambeerd, het vlees gesneden en alles keurig op het bord gedrapeerd. Erbij nog wat groentjes en een grote bitterbal van aardappel met vlees en we waren diep tevreden. Mooi vlees, fijne saus, lekkere groentjes. Erbij in aparte schaaltjes nog een uitstekende aardappelgratin en een fijne bleekselderijsalade en onze middag kon niet meer stuk.
Dessert wilden we niet, koffie ook niet en geheel tevreden verlieten we dit bijzonder fijne ja het is wel ietwat gedateerd qua inrichting, maar in de zomer zit je hier absoluut geweldig onder de grote bomen met dat fijne uitzicht op de Lek" restaurant. Om snel naar terug te keren weer.
* vincotto
